Tessa Vermeiren
Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

Victoire Thivisol is vier en Française, en kreeg op het filmfestival van Venetië de prijs voor de beste actrice. Victoire speelt een hoofdrol in Ponette van Jacques Doillon. Jonathan Prevette is zes en werd tijdelijk van school gestuurd in Lexington North Carolina, wegens sexual harassment. Jonathan had een klasgenootje een zoen op haar wang gegeven. Ik las de twee berichten met verbijstering.

Met welke ogen kijkt deze tijd naar kinderen ? Waarmee beladen wij hen en wat verwachten wij van hen ? Een meisje van vier is spontaan en expressief. De camera van een begenadigd regisseur kan met haar (allicht uitgelokte) reacties vanzelfsprekend wonderen doen. Maar daarom maar zeggen dat ze een groot actrice is, is op zijn zachtst gezegd vreemd. Het betekent dat de volwassen jury haar denkprocessen en handelwijzen toedicht die niet eigen zijn aan haar leeftijd.

Een jongetje van zes dat een vriendinnetje met een zoentje toont dat hij van haar houdt, is de onschuld zelve. Hij is lief en moet vooral aangemoedigd worden in zijn spontaniteit. Wie een uk belaadt met straffen en schuldgevoelens over zo’n warme opwelling, is een verknipte geest.

Het komt mij voor dat voor de kinderwereld nog maar zo weinig plaats is in deze maatschappij, dat volwassenen zich nauwelijks nog kunnen inbeelden hoe kleine meisjes en jongens voelen en denken.

Kinderen lijken geen wereld van zichzelf meer te hebben. Of hij wordt niet door volwassenen erkend en getolereerd. Er bestaan in deze westerse wereld nauwelijks nog paradijzen die de afmetingen hebben van een paar schaduwrijke vlierstruiken in een tuin of de donkere hoek van een zolder. Er is haast geen tijd en ruimte meer om het leven in kindertempo te ontdekken. Want als je vier bent, moet je naar de balletklas en op je zesde zit je vast al in een computerclub. En je blinkt uit in ten minste één sport nog voor je op de middelbare school zit. Gewoon spelen of nog erger, wat doelloos lummelen, zit er haast niet meer bij.

Vaak kijken we verontwaardigd naar beelden van kinderen in ontwikkelingslanden die behandeld worden als volwassenen. Maar ook in het rijke westen worden kinderen gedrild als kleine grote mensen. Ze worden opgevoerd als statussymbool : gekleed in miniatuurversies van wat mama en papa dragen, even extravagant en dwingend onpraktisch. Ze worden overladen met walgelijk duur en technisch ingewikkeld speeltuig. En er wordt van hen evenzeer verwacht dat hun dagen volgepropt zijn met nuttige dingen.

Als ik zie wat Victoire en Jonathan overkwam, kan ik niet anders dan denken dat dit uitwassen zijn van dit gebrek aan respect voor wat een kind hoort te zijn : een kleine mens die in zijn eigen tempo de wereld verkent en precies daardoor kan uitgroeien tot iemand met een hart en met verbeelding.

Het allerergste is natuurlijk de sfeer van verbod en taboe dat rond iets onschuldigs als een kinderzoen wordt geschapen. Een gevolg van de kruistocht van moraalridders die in de Verenigde Staten al een aantal jaren geleden begon. Hopelijk krijgen ze hier geen kans.

Tessa Vermeiren

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content