Tessa Vermeiren
Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

Senator Alexandra Colen eiste onlangs dat de Antwerpse vervoermaatschappij De Lijn de Mexx-affiches van haar wachthokjes zou verwijderen. Elders werden ze besmeurd met zwarte verf. Wat is er dan op die parfumreclame te zien ? Een paar, hij zwart zij blank, in een innige maar zedige omhelzing, en op de andere twee vrouwen in een al even tedere pose. Mevrouw Colen van het Vlaams Blok vindt dat deze beelden thuishoren in pornografische magazines. Waarom ? Omdat de mensen die er opstaan bloot zijn ? Of omdat het om een gemengd paar en een lesbisch paar gaat ?

In de Mexx-winkels kwamen er ook enkele negatieve reacties, volgens de directeur voor de Benelux duidelijk uit dezelfde uiterst rechtse hoek.

Toen deze beelden in juni in vrijwel alle Belgische kranten als fullpage-advertentie verschenen, kwam er heel wat lof en enkel lof.

De campagne werd gemaakt vanuit een filosofie van verdraagzaamheid. De eigenaar van het Mexx-imperium, de al lang in Nederland levende Indiër Rattan Shadra, draagt de boodschap.

We moeten in deze gevoelige tijden oppassen dat we de verontwaardiging en de rouw van brede lagen in de bevolking niet laten misbruiken door krachten die hun ware bedoelingen verschuilen achter bekommernis om de ziel van onze kinderen. De angst die nu leeft moet zeker niet gebagatelliseerd worden. Maar ze moet ook stilaan kunnen wegebben en het leven moet opnieuw gewoon worden, vooral in het belang van de kinderen. Veeleer dan roepen om een streng repressief optreden tegen onschuldige verschijnselen als de Mexx-campagne, zou er tijd en energie moeten besteed worden aan toekomstgerichte, positieve acties gericht op kinderen. Iedereen die daarmee begaan is, kan ik de lectuur aanbevelen van het boek Emotionele Intelligentie van Daniel Goleman (uitg. Contact). Wat zich aan gruwelen openbaart in België, is slechts een fractie van wat misloopt in de VS. Het is geen oplossing om alle kinderen onder de 18 straatverbod te geven vanaf 7 uur ’s avonds, en ze nooit meer alleen in de tuin te laten spelen. De wortels van het kwaad liggen volgens Goleman bij het feit dat mensen het emotionele ABC verleerd hebben. Door het hart te bannen uit een steeds meer geïndustrialiseerde, competitieve consumptiemaatschappij, kweekt men monsters als Dutroux. Kinderen die niet meer kunnen vertrouwen op hun emotioneel ABC worden makkelijker slachtoffers in álle omstandigheden. Onze kinderen zijn achterbankkinderen geworden die een relatief afgezonderd en eenzaam leven leiden. Die hun ervaringen van het computer- of televisiescherm halen. Ver van de realiteit. De angst om het gevaar buitenshuis maakt kinderen nog eenzamer. Nu meer dan ooit moeten we er ons, volgens Goleman, weer volop van bewust worden dat hoofd en hart elkaar nodig hebben. Die brug kun je enkel met succes slaan als je het als kind geleerd hebt.

Er is ook veel gesproken over de verantwoordelijkheid van de school, de jongste weken. Maar de straat, de buurt, die hadden vroeger een functie. Iedereen hield een oogje in het zeil. Dat werkte beschermend voor de zwakken en controlerend voor de schuinsmarcheerders. Ook in mijn boerenstraatje, in een dorp van niets, waren er veertig jaar geleden kinderlokkers en exhibitionisten, maar dat wist je. Je werd gewaarschuwd door de buurt, want men zorgde net zo goed voor de kinderen van naast de deur als voor eigen kroost. De mentaliteit van ik bemoei me d’er niet mee, daar moeten we vanaf.

Tessa Vermeiren

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content