Collega’s in moordzaken

Pieter Aspe : Zonder Jef Geeraerts was ik nooit beginnen schrijven. Hij heeft me geïnspireerd door te bewijzen dat je ervan kon leven. Van zijn Gangreen-cyclus heb ik genoten. Ik was toen rond de twintig en bewonderde de unieke vaart. Ook in zijn thrillers. Plus altijd een interessant verhaal. Hij heeft Vlamingen en Nederlanders getoond dat we ook spannende boeken kunnen schrijven. De vergelijking met buitenlandse auteurs doorstaat hij moeiteloos. Van zijn thrillers heeft Sanpaku mijn voorkeur. Vol magie en horror.

Patrick De Bruyn : Dat ik niet eerder ben beginnen te schrijven dank ik aan Jef Geeraerts. Begin jaren tachtig was ik een grote misdaadroman in elkaar aan het knutselen. Tot ik Diamant las. Een spannend boek met échte mensen dat zich bovendien bij ons afspeelde, gegoten in beton van internationale klasse. Ik was zo van mijn sokken geblazen dat ik toen mijn pen maar heb opgeborgen. Pas nadat Geeraerts had besloten geen misdaadromans meer te schrijven, heb ik me er opnieuw aan gewaagd. En ik weet niet eens of dat een slechte zaak is geweest, want om thrillers met diepgang te schrijven, moet je toch geleefd hebben. De spoken in het leven hebben gezien, zoals zijn vrouw Eleonore het heeft verwoord. Ik denk dat ze gelijk heeft.

Stan Lauryssens : In 1969 moest ik voor het Antwerpse Het Laatste Nieuws Jef Geeraerts interviewen. Hij had voor Gangreen de Staatsprijs gewonnen. “Een seksboek”, zei mijn hoofdredacteur. Jef was een vent, ik nog nat achter de oren. Wij ontmoetten elkaar bij zijn ouders thuis. Er was koffie en taart en er was Jef. Hij was iets kleiner dan ik. Toen wist ik : wie klein is en hard zijn best doet, kan groot worden. Ik schrijf nu zelf spannende boeken. Jef blijft mijn voorbeeld. Toen ik enkele jaren na hem de Poirot-prijs kreeg, zag ik met tranen in de ogen die middag in 1969 terug en dacht : ik ben een dwerg, maar nu word ik groot.

Deflo : Hij behoort gewoon tot dé absolute top van de Vlaamse schrijverij tout court. Claus, Boon, Geeraerts, die namen noem ik in één adem. Ik ken Jef niet echt persoonlijk. Wel een paar keer ontmoet op de Boekenbeurs : een beminnelijk man. Zoals bij ieder van ons zit er ook bij Jef wel een keertje een minder boek bij, maar kleppers zoals de Gangreen-cyclus en De PG zijn voor mij zeer zeker internationale top. Zijn research is zeer goed, ook zijn stijl. Ongecompliceerd. To the point, zoals het hoort.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content