CLINTON TOWN
In november vierde Little Rock, hoofdstad van de Amerikaanse staat Arkansas, de tiende verjaardag van het Clinton Presidential Center. Intussen hoopt het stadje dat Hillary haar kansen verdedigt in de presidentsverkiezingen van 2016. We gingen op zoek naar de troeven van Clinton Town.
Na een lange, saaie autorit door de maisvelden van de Biblebelt arriveren we op een zondagmiddag in Little Rock. Onze verblijfplaats voor de komende dagen is het historische Capital Hotel, onlangs nog knap twintigste in US Travel News op de lijst van beste hotels in de VS. Na het inchecken, nemen we de gigantische lift – volgens de geruchten zo groot uitgevallen opdat het paard van president Grant erin zou passen – naar onze al even buitenmatige kamer. Op slag worden we teruggekatapulteerd naar de tijden waarin de dames van stand zich hier met hun enorme hoepelrokken door de gangen en vertrekken bewogen. Ondanks onze slippers en jeans voelen ook wij ons hier meteen de koning te rijk. Alle faciliteiten in dit historische pand voldoen ruimschoots aan de normen van vandaag. We frissen ons snel even op in de badkamer die allicht ook plaats kan bieden aan een paard. Of twee. Dan is het eindelijk tijd om Clinton Town te gaan verkennen. William Jefferson Clintonwerd geboren in Hope, een stadje van zo’n tienduizend inwoners in het zuiden van Arkansas, en zetelde hier voor hij tot president werd verkozen meer dan tien jaar als gouverneur. Het Capitol, zeg maar het parlement van Arkansas, ligt op een boogscheut van het Capital Hotel. Het is dus niet meer dan logisch dat Clinton hier een vaak en graag geziene gast was. Ook tijdens zijn twee presidentiële ambtstermijnen had hij hier zijn lokale hoofdkwartier.
PRESIDENTIAL CENTER
Dat het Clinton Presidential Center en de bijbehorende Library hier, aan de oevers van de Arkansas, zijn deuren opende in 2004 is een vanzelfsprekendheid. Zo’n presidential library is trouwens géén bibliotheek in de traditionele zin van het woord, maar veeleer een eerbetoon aan een president, een archief ook, met een grote educatieve functie. De tiende verjaardag ervan werd in november 2014 met de nodige luister, en uiteraard in bijzijn van de Clintons, gevierd. En ze zijn hier trots op de Clintons, meer dan terecht trouwens, want het Clinton Presidential Center heeft Little Rock zeker geen windeieren gelegd. We hebben afgesproken met Libby en John van de plaatselijke toeristische dienst die ons bij een gezellige lunch in de Capital Grill uitleggen waarom de Clintons zo belangrijk zijn voor de ontwikkeling van het toerisme in de stad. “De constructie van het Presidential Center alleen al had een economische impact van 346 miljoen dollar en downtown werd voor maar bijna 2,5 miljard dollar geïnvesteerd. De meer dan 3,3 miljoen bezoekers die tot hiertoe het Center bezochten, spendeerden samen bijna 700 miljoen dollar. En dan zwijg ik nog over alle hoogwaardigheidsbekleders, Pulitzer- én Nobelprijswinnaars die al een lezing gaven tijdens de Clinton School Speaker Series. Onze stad blijft groeien en heropleven en voortdurend komen er attracties, hotels en toprestaurants bij. De stad zelf investeert ook volop in de infrastructuur, zoals de luchthaven, de bruggen en de River Trail, een wandel- en fietspad langs de Arkansas rivier.” Ik kan me niet herinneren dat ik tijdens al mijn persreizen zulke enthousiaste marketingmensen heb ontmoet als Libby en John. Ze doen me warempel zin krijgen om het – overigens heerlijke – eten te laten staan en meteen de stad in te trekken.
THE OVAL OFFICE
Vlak bij het hotel neem ik een charmante trolleybus richting Presidential Center. Als ik de grote open ruimte binnenstap, ziet die er wel uit als een bibliotheek en moet ik onmiddellijk denken aan een van de indrukwekkendste bibliotheken ter wereld : de Long Room van Trinity College in Dublin. En inderdaad : de associatie klopt, want de architect baseerde zich op die Long Room. Gids van dienst is Ann van de Clinton Foundation. “Ik ken de Clintons al ruim twintig jaar en loop ze nog geregeld tegen het lijf. Ze hebben hier trouwens een penthouse in dit gebouw en logeren hier nog af en toe.” Vandaag is dat echter niet het geval. Wél aanwezig : de exacte kopie van The oval office, het hart van het Witte Huis, het ovaalvormige kantoor van de vooralsnog machtigste man (binnenkort een vrouw als het Hillary lukt ?) ter wereld. Het doet wel iets om het originele bureau van Bill Clinton van dichtbij te zien en de fauteuils waarin de groten der aarde overleg pleegden – en waarschijnlijk ook ene Monica Lewinsky geregeld.
Voor de rest biedt het Center een mooi overzicht van de twee ambtstermijnen van Clinton, maar ook van het werk van de Clinton Foundation – waarin ook vrouw Hillary en dochter Chelsea erg actief zijn – en de werking van de Amerikaanse regering. Ik mag zelfs plaatsnemen op de presidentiële stoel in een exacte replica van de Cabinet Room, de kamer in het Witte Huis waar sinds 1902 de machtigste mannen van de VS samenkomen om belangrijke beslissingen te nemen, zoals tijdens de Cuba-crisis bijvoorbeeld. Het is een mooi museum, maar niks meer of niks minder. Wie echt het kloppende hart van de Amerikaanse politiek wil voelen, gaat uiteraard beter naar Washington DC.
LITTLE ROCK NINE
Na het Presidential Center trekt de Little Rock Central High School het grootste aantal bezoekers. Dat heeft alles te maken met de Little Rock Nine, de moedige zwarte tieners die in 1957 onder militaire bescherming de Central High School binnengingen. Dankzij het Brown vs. Board of Education vonnis in 1954 was de rassenscheiding op scholen afgeschaft, maar het zou nog tot de Civil Rights Act van 1964 duren voor de desegregatie van openbare scholen, toiletten en restaurants effectief werd. De school zelf is een indrukwekkend gebouw en de geschiedenis ervan zorgt bij ons voor kippenvel. Ik word aangesproken door een zwarte tiener die – duidelijk geëmotioneerd – probeert te vertellen dat hij familie is van een van de negen. Althans dat is wat ik kan opmaken uit zijn verwarde uitleg. Het laat me niet onberoerd en ik blijf enkele minuten verweesd achter, starend naar het schoolgebouw dat zo veel meer betekent voor miljoenen mensen.
PURSE MUSEUM
Nu mag het absoluut wat luchtiger, dus waarom niet eens binnenlopen in een van de meest recente musea van Little Rock. Handtassen, daar wordt élke vrouw toch vrolijk van ? Na Amsterdam en Seoel kreeg Little Rock met het Esse Purse Museum in 2013 ook zijn eigen handtassenmuseum. Huffington Post riep het vorig jaar nog uit tot een van de hottest museums. Het is de flamboyante eigenares Anita Davis zelf die ons vanmiddag ontvangt : “Het museum ontstond uit mijn persoonlijke collectie handtassen die van 2006 tot 2011 op tournee ging door de Verenigde Staten. Maar het draait hier zeker niet alleen rond mode, maar ook de geschiedenis van de vrouw en de vrouwenrechten is de rode draad.” Daarom toont Esse ook de inhoud van de handtassen door de jaren heen : de eerste anticonceptiepil, de eerste condooms…
Er is duidelijk fors geïnvesteerd in dit museum, maar daar blijft het voor Anita niet bij. Zij wil van deze buurt, SoMa (Southside Main), de meest trendy buurt van Little Rock maken. En daar lijkt ze voorlopig goed in te slagen. Ze wordt door de lokale bevolking beschouwd als de grondlegger van de heropleving van de buurt, ze is zowat het gezicht van de buurt. Anita : “Het begon allemaal toen mijn moeder stierf en ik terugkeerde naar Little Rock waar ik lange tijd had gewoond. Ik kocht een eerste gebouw in deze buurt, de Bernice Building. Daarna kocht ik het stuk grond ernaast en werd de Bernice Garden aangelegd. Hier vindt elke zondag de Farmer’s Market plaats en organiseren we één donderdag per maand een food truck festival. Daarna kocht ik nog een drietal gebouwen en daar zijn nu overal ondernemende jonge mensen met toffe zaken gestart : Boulevard Bread, de Green Corner Store, The Root Café : stuk voor stuk zorgen ze voor leven in onze wijk.”
Omdat we ondertussen toch wel opnieuw honger hebben gekregen, trekken we met Libby naar The Root Café. Hier ligt de focus op alles wat duurzaam, biologisch en alternatief is. We lunchen in het Root Café waar eigenaar Jack – hij lijkt weggestapt uit een Woodstocktafereel – ons uitlegt wat hij hier precies doet : “We pakken het kleinschalig én lokaal aan. We werken enkel met verse streekproducten, in de winter vind je dus geen tomaten op de borden. Vegetarisch is ons restaurant niet, maar we kopen ook ons vlees lokaal in Conway, en gebruiken elk stukje van een koe.” Jack heeft duidelijk het hart op de goede plaats, en heeft mooie idealen. Dat is ook televisiekijkend Amerika niet ontgaan, eind vorig jaar won Jack 25.000 dollar nadat de kijkers van Growing America het Root Café tot meest inspirerende onderneming hadden verkozen.
Na iets meer dan 24 uur ter plaatse is het duidelijk dat Little Rock zich wil profileren als culinaire bestemming. En daar komt niet alleen lekker eten, maar ook drinken bij kijken. Zo won distilleerderij Rock Town al meerdere prijzen, waaronder die van ‘US Micro Whisky of the Year’ in de Whisky Bible. In 2010 begon Phil Brandon, na een stevige burn-out, de eerste legale distilleerderij in Arkansas sinds de drooglegging. Of zoals hij het zelf zegt : “It was my light at the end of the bottle.” Rock Town is vijf jaar later zo populair dat er jaarlijks een loterij wordt georganiseerd voor de fans die willen deelnemen aan de bottle parties, waarbij een hele nacht lang alle dranken in flessen worden gegoten én genummerd, want ja : dit is exclusief spul en de hype is niet geheel onterecht.
De relatief kleine stad (met ongeveer 200.000 inwoners iets kleiner dan Gent) is voor ons een van de aangenamere ontdekkingen in de VS. Maar of dat nu te danken is aan de Clintons ? Wij onthouden vooral de oprecht vriendelijke, ondernemende en enthousiaste mensen die het vooralsnog niet tot gouverneur of president schopten.
DOOR LEENTJE DE LEEUW
In de Cabinet Room mag ik ook even op de presidentiële stoel plaatsnemen
Central High School oogt statig, maar de herinnering aan de Little Rock Nine zorgt na al die jaren nog voor kippenvel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier