Dat zoveel mannen haar als de ideale vrouw zien, vindt ze een beetje beangstigend. Een gesprek met Cindy Crawford over haar ongelukkige start in de filmwereld, over ouder wordende modellen… en over golf.

Tessa Vermeiren

M ichele Sofisti, de president van Omega, noemt Cindy Crawford een échte vrouw. Zo een die mannen aanspreekt en waar vrouwen niet jaloers op zijn. Een perfecte vrouw dus om het imago uit te dragen van een horlogemaker die eigentijds en jong wil zijn. ?Jong in het hoofd?, zoals Sofisti zegt. ?Niet saai Zwitsers, wel zuiders frivool.?

Cindy Crawford heeft vakantie. Ze is samen met haar nieuwe vriend Randy Gerber, eigenaar van beroemde bars in New York en Los Angeles, door George Clooney uitgenodigd in het Hotel du Cap in Cap d’Antibes. En nu onderbreekt ze haar vakantie even voor een bezoek aan de villa van Nicolas Hayek, de geniale excentrieke eigenaar van SMH, de uurwerkstal waartoe Omega behoort.

Ze slaat een balletje om een golftornooi aan te kondigen en aan de pols draagt ze de laatste Omega-creatie, de Omega Dynamic voor vrouwen, geïnspireerd op een pilotenuurwerk dat tussen 1930 en 1960 op de markt was.

Ben je goed in golf ? Ik lees in de persmap dat je aan je putting-techniek gaat werken met Colin Montgomerie.

Ik speel, ja. Twee weken geleden nog op de bruiloft van mijn zus. In mijn hele leven heb ik misschien vijf keer op een golfcourt gestaan. Maar het is plezierig. Mijn job in Crans Montana is niet om dat tornooi te winnen, maar om volk te trekken, om het wat leuker te maken.

Het is helemaal niet zo makkelijk om een bal op de green te krijgen. Hoe doe jij dat ?

Oh, op tien slagen is er wel een goede bij. Ik hou niet echt mijn score bij, maar ik ben wel al eens in vijf slagen in de hole geraakt.

Ben je niet bang om je handen te beschadigen ? Die zijn toch geld waard ?

Ik draag één handschoen. Maar ik speel niet zo intensief dat ik er blaren van krijg.

Met wie speel je in Crans Montana ?

Met Gérard Depardieu, Carole Bouquet, Pierce Brosnan en Gene Cernan, de gezagvoerder van Apollo 17, de laatste man op de maan.

Heeft je Omega-collega Pierce Brosnan je nog nooit gevraagd om Bond-girl te worden ?

We komen elkaar wel eens tegen bij screenings en premières. We waren gastheer en gastvrouw op een sportmanifestatie ten bate van het eierstokkankeronderzoek, die door Revlon werd georganiseerd. Hij is daar erg bij betrokken omdat zijn eerste vrouw eraan overleden is. Neen, hij heeft nog nooit gevraagd of ik wou meespelen in een Bond-film.

Zou je het leuk vinden ?

Het zal vast veel betekend hebben in de carrière van al die andere meisjes. Maar of ik dat wel wil ? Een film maken is echt heel hard werken.

We wilden eigenlijk niet terugkomen op FairGame, de film die je gedraaid hebt met William Baldwin. Maar was dat echt zo anders dan op een modeset werken als model ?

Het is dag en nacht werken. Je zit uren te wachten en dan moet je plots presteren. Je werkt zes dagen per week, vijftien uur per dag. Het was wel aangenaam om vier, vijf maand lang met dezelfde mensen te werken. In de modewereld stap je na een of twee dagen weer op voor een andere job. In de filmwereld krijg je meer de gelegenheid om een relatie op te bouwen met de mensen met wie je werkt. Mijn zus werkte mee aan de film, we waren de hele tijd samen.

De film werd niet zo bijster goed onthaald…

U bent nog erg vriendelijk !

Hoe kwam de kritiek bij u aan ?

Er zijn twee manieren om dat te bekijken. Ik had helemaal niet de ambitie om Meryl Streep concurrentie aan te doen. Iemand gaf mij de kans om een film te maken en daar heb ik ja op gezegd. Het was niet de beste film die ik ooit gezien heb, maar het was zeker ook niet de slechtste. Als ik er nu in alle rust nog eens naar kijk, vind ik hem helemaal niet zo vreselijk als iedereen beweerde. Mijn echte fans hielden van de film. Dus ? Ik rekende echt niet op een oscar. Maar sommige critici hebben overdreven. Als je succes hebt in iets, zijn de verwachtingen altijd hoog gespannen als je iets anders probeert. Dat wist ik van tevoren. Natuurlijk is het niet leuk te merken dat mensen op een gemene manier naar je uithalen. Maar je kunt daar beter niet te veel aandacht aan schenken. Als je denkt dat het goede waar is, moet je ook het negatieve met dezelfde maat meten.

Er zijn toch wel meer modellen die in films hebben gespeeld ?

Natuurlijk. Lauren Hutton speelde in American Gigolo. Fotomodellen hebben altijd filmrollen gekregen. De regisseur ziet in jou het geknipte type voor een rol, en daar ga je. Sommigen maken een succesvolle overstap en anderen niet. Kim Basinger was fotomodel, Julia Roberts, Andy McDowell…

Dus je bent nog niet aan het eind van je ambitie in de filmwereld ?

Ik weet niet of ik echt wel een filmcarrière wil. Ik heb één kans gehad, en als er een tweede komt die mij aanspreekt, of met iemand met wie ik echt graag wil werken, dan zou ik het misschien wel doen.

Eén vraag slechts over de tijd dat u met Richard Gere getrouwd was. Hoe is het om je man op het scherm een andere vrouw te zien kussen ?

Niet leuk. Dat kan je je wel voorstellen. Vooral een goede acteur als Richard, bij wie alles echt lijkt… Bovendien ben ik een echte filmfan. Ik word helemaal in het verhaal gezogen, en dan is het echt niet leuk. Maar je moet ermee leven.

Toen ik aan mannen in mijn omgeving zei dat ik u kwam interviewen, wilden ze allemaal met me mee. Zowel mijn zoon van 25 als een vriend van 50. Veel mannen zien u als een ideale vrouw. Hoe reageert de échte Cindy Crawford hierop ?

Ik wil er niet te diep over nadenken, want eigenlijk is het beangstigend. Voor mijn werk is dat natuurlijk uitstekend. Maar die mannen zijn gek op mijn imago, dat is wat anders dan wie ik écht ben…

U bent nu 31, u wordt een oude vrouw in de modellenwereld.

Zeker. Maar ook de oudere meisjes blijven het goed doen : kijk maar naar Claudia Schiffer, of zelfs naar Lauren Hutton die al vijftig is.

Komt uw generatie misschien weer in de mode ?

Nee, maar als je heel jong al bij de top zat, kun je daar heel lang op teren. Vorige week nog heb ik een nieuwe Revlon-spot opgenomen en alle modellen op de set waren ouder dan dertig. Het hangt van het soort werk af. Magazines zijn altijd op zoek naar nieuwe gezichten, en die zijn natuurlijk erg jong.

U bent het gezicht van verschillende bedrijven : Revlon, Omega, MCM. Wat zijn, behalve wat u betaald krijgt, de factoren die uw beslissing bepalen ?

Het is heel belangrijk dat de verschillende merkimago’s elkaar niet schaden. Dezelfde vrouw zou een MCM-tas kunnen dragen en een Omega-uurwerk. Ik zou nooit iets met sigaretten doen, omdat dat Revlon zou kunnen schaden. Maar Pepsi en Revlon zijn allebei door en door Amerikaanse brands, dus dat kan ik perfect naast elkaar doen.

In de modewereld is er nogal wat beroering geweest rond de campagne van Davide Sorrenti’s moeder (Sorrenti is een jonge modefotograaf die stierf aan een overdosis drugs, red.). Zij riep hoofdredacteuren van bladen en modemakers op om niet langer uitgemergelde modellen te gebruiken voor hun foto’s, om niet langer te tolereren dat er drugs gebruikt worden op de set. Wat denkt u hierover ?

Eerlijk, ik heb het nooit meegemaakt dat er drugs gebruikt werden op een set. Zeker toen ik nog een jong fotomodel was, gebruikte niemand drugs, maar het was wel een heel harde business. Natuurlijk zijn er tegenwoordig erg magere fotomodellen. Maar bijvoorbeeld Kate Moss is absoluut geen aan drugs verslaafde anorexiepatiënte, ze is gewoon erg mager en ze kan eten zoveel ze wil. Als er meisjes aan de drugs zijn, is dat erg dom, want ze maken hun carrière kapot, ze zullen niet lang mooi blijven. En ze zijn een slecht voorbeeld voor jonge mensen.

Op een bepaald moment heeft Omega gedreigd zijn campagne uit de Britse Vogue terug te trekken omwille van de overvloedige aanwezigheid van heroine-chic op de modepagina’s.

Ik vond het persoonlijk nogal ongelukkig. Bovendien was het één man binnen Omega die zich door zijn gevoelens liet meeslepen. Hij wou niet dat zijn dochter in de bladen die ze leest het slechte voorbeeld krijgt. Ik begrijp de zorg om deze hele golf wel. Ik heb een afkeer van de beelden van die angstig kijkende graatmagere meisjes. Maar als vrouwen de bladen niet meer kopen die dit type model gebruiken, zou het snel afgelopen zijn. De macht ligt in de handen van de consument, zoals altijd.

De discussies gaan altijd over : wie is hiermee begonnen ? De modemakers, de magazines, de modellenbureaus ?

Je kan het niet zo makkelijk duiden. Ergens is er wel een fotograaf geweest die voor het allereerst dit soort foto’s gemaakt heeft voor een advertentiecampagne, en de trend was gezet.

De toename van problemen als anorexie bij jonge meisjes heeft misschien iets te maken met die modellen die bij het minste windje wegvliegen ?

Zeker. Maar aan de andere kant heeft men altijd gezegd dat modellen ireëel zijn omdat ze zo slank en zo perfect zijn. Ik ben niet vel over de benen, maar om dit figuur te behouden, moet ik gezond leven, ontzettend veel trainen. Mij persoonlijk raakt die hele discussie niet. Ik geef een goed voorbeeld denk ik : ik rook niet, ik doe veel aan sport, ik leef gezond. Ik denk dat de maatschappij en de ouders in het bijzonder een veel grotere verantwoordelijkheid hebben dan wij om meisjes in het hoofd te prenten dat in het leven de maat van je jeans echt niet het allerbelangrijkste is.

Cindy Crawford : Mannen zijn gek op mijn imago, dat is wat anders dan wie ik écht ben.