IK BEN BLIJVEN SPELEN

We staan op een scharnierpunt. We willen doorbreken bij een ruimer publiek. Dit jaar hebben we voor het eerst een budget voor reklame, eind maart openen we een eigen winkel en zijn de postordercatalogi gedrukt. ” Francis Mistiaen zegt het, Christa Reniers knikt instemmend. Samen werken ze nu drie jaar full-time in de juwelenbusiness. Zij ontwerpt en produceert, hij houdt zich bezig met de commerciĆ«le en administratieve kant van de zaak. “Je moet echt met z’n tweeĆ«n zijn. Alleen had ik het niet gekund, ” vertelt Christa.

Christa praat niet graag over stijlen of tema’s in haar werk. Ze is sowieso van weinig woorden. “Ik heb geen opleiding in de edelsmeedkunst. Ik heb niet geleerd om daar in akademische termen over te spreken. Ook qua techniek was het alsof ik de juwelenkunst opnieuw moest uitvinden. Ik werk met het verloren-was-procĆ©dĆ©, een vrij primitieve werkwijze. Maar ik probeer gewoon mooie juwelen te maken en stel me daar verder geen vragen bij. “

Francis : “Een schoon stuk is een schoon stuk. Punt. ” Christa, lachend : “Francis is de verkoper. “

De kollektie van Christa groeit gestaag. Elk seizoen enkele nieuwe stukken. Tijdloos, sober, klassiek. Vooral in zilver, een materiaal dat haar voorkeur wegdraagt. Voor ze een eigen kollektie opstartten, hadden Christa en Francis een winkel waar ze moderne, zilveren juwelen verkochten. Van ontwerpers als Tom Binns uit New York, Jacqueline Rabun uit Londen en Hans Appenzeller uit Amsterdam. “Toen beseften we dat het iets voor ons was om met een eigen merk te beginnen. Christa had altijd al juwelen voor zichzelf gemaakt, en voor vrienden. In zilver werken heeft trouwens het voordeel dat het financieel haalbaar is voor een beginnend bedrijfje, ” aldus Francis.

Boetseren, daar is het allemaal mee begonnen. Als kind zat Christa urenlang aan tafel “en maar mannetjes maken. Vandaar dat ik voor m’n juwelen met was werk”. In het atelier liggen verschillende soorten was : uit de speelgoedwinkel, staafjes, was om kaarsen te maken, omhulsels van Babybel-kaasjes. “Alles wat kneedbaar is. Eigenlijk ben ik gewoon blijven spelen. ” De wasvormen worden dan in zilver gegoten. EĆ©n keer was zoon Amor hij is vier Christa voor. “De modellen lagen netjes op tafel. Francis zou ze naar de gieter brengen. Amor hield zich opvallend rustig. Wanneer ik ging kijken, had hij de vormen al uit elkaar gehaald. Hij boetseert namelijk ook graag. “

Met de eerste kollektie van Christa verpakt in zwarte kartonnen doosjes met de initialen CR op stapte Francis begin ’92 naar enkele befaamde modezaken. Stijl in Brussel bijvoorbeeld, Louis in Antwerpen. “Ze waren meteen geĆÆnteresseerd. Dat betekende voor ons het startsein. Ze kochten aan en in andere boetieks konden we zeggen : daar liggen we ook. ” Francis noemt het een wiel dat je aan het draaien moet krijgen. “Overal ben ik gewoon binnengestapt. Zonder vooraf te bellen, anders had ik geen afspraak vastgekregen. Ik haalde de juwelen boven en zei : ik denk dat het mooi is, maar als het u niet interesseert, ben ik onmiddellijk weg. “

Een verkooppunt in elke grote Vlaamse stad, momenteel vier in Frankrijk (waaronder L’Eclaireur in Parijs), vier in Nederland (met Reflections in Amsterdam) en de internationale ketens Bergdorf Goodman en Neimus Marcus. Christa : “Voor die ketens is dat via een aankoopbedrijf gegaan, de zogenaamde talentspotters. Ze komen naar Parijs en je krijgt een privĆ©-afspraak met hen. Ze zitten op een rij en bekijken alles zeer goed. Het is net alsof je telkens weer een eksamen doet. “

Christa denkt erover de kollektie uit te breiden : zilveren kaders, spiegels, tafelzilver. “Dat hebben de Amerikanen ons aangeraden. Ik ga het in elk geval proberen. We krijgen veel impulsen, maar we moeten het stap voor stap doen. “

Francis : “We startten met eigen middelen en dat betekende weinig middelen. Van onze bank kreeg ik vooral wijze raad, geld is moeilijker. ” En toch : “Dit is ons leven, dit doen we graag. “

Christa : “Ik vind het geen makkelijke job. Je kan een hele dag knoeien, zonder resultaat. Maar ik werk graag alleen in m’n atelier. Met de radio op een zender die seventies-muziek draait. Een deel van de produktie wordt nu uitbesteed, in het begin deed ik alles zelf, nachtenlang maar elk juweel wordt hier nog afgewerkt. Het vele werk stresseert mij niet. Alleen de zakelijke stress en dat geldt voor alle jonge ontwerpers is moeilijk. Bij Bergdorf Goodman zeiden ze : zorg dat je pers haalt, dan verkoop je twee keer zoveel. Zou het ? “

Christa en Francis zijn tevreden over hun verkooppunten. Toch willen ze nu een stap verder gaan, “een ruimer publiek aanspreken. Mensen die niet in deze winkels komen”. Eind maart openen ze in Brussel een eigen winkel. “Het wordt een servicepunt. Dan kunnen we onze modellen op bestelling, anders is de investering te zwaar in goud leveren. Daar is al dikwijls naar gevraagd. Tegen die tijd zijn ook de catalogi klaar. Voor wie via de post wil bestellen. “

Christa Reniers : (02) 514.17.73.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content