Ik moet uitgedaagd worden, op zoveel vlakken dat het vermoeiend wordt. Zodra ik iets goed kan, wordt het me te saai. Het duurde even voor ik dat onder ogen zag. Of wilde zien. Ik werkte een tijd geleden als productie-assistente, maar ik kon mijn ei daar niet kwijt. Ik was onrustig, onaangenaam en na gesprekken met een mental coach kwam ik erachter dat ik een soort van uitdagingverslaving heb. Vandaar mijn overstap van redactiewerk naar Open VRT. In die job kan ik creatief zijn, omringd met andere creatievelingen. Open VRT dient als bruggetje tussen jonge creatievelingen en VRT, dat anders een onneembaar bastion lijkt. Ik kan evenementen organiseren, de socials onderhouden en meedenken. Niet al mijn ideeën worden uitgevoerd, maar ze mogen wel bestaan, al is het voor even. Dat is een hele vrijheid.
Na vier jaar radio aan het RITCS was ik klaar met radio. Voor even toch. Al had ik misschien gewoon genoeg van dat zweverige arty-farty wereldje, daar ben ik te nuchter voor. Heel tof allemaal, kunstprojecten. Maar daar kun je doorgaans je boterham niet mee verdienen. Uiteindelijk is die radiokriebel wel teruggekomen en op dit moment heb ik het geluk om te combineren. Als ik op een punt kom dat er gekozen moet worden voor radio of Open VRT, zal ik wel kiezen. Nu is dat niet het geval.
Alles kan. Alles mag. Je moet alleen kunnen kiezen. Daar hoort dus keuzestress bij. Mijn moeilijkste keuze op professioneel vlak was die van een vast contract naar het freelancebestaan. Daar hoorden veel tranen en slapeloze nachten bij. Maar eenmaal de keuze gemaakt was, heb ik niet meer teruggekeken. In het begin werd dat freelancebestaan er een van constant ‘ja’ zeggen, op alles. Pas nu heb ik daar een evenwicht in gevonden. ‘Nee’ blijkt ook een optie. Soms dwing je daar zelfs meer respect mee af dan met dat geknik.
In mijn generatie zie ik twee kampen : werkzekerheid tegenover onzekerheid. Of noem het avontuur. Er zijn veel mensen die kiezen voor de zekerheid van een vast contract. Werken van 9 tot 5 en klaar. Het idee dat hun hoofd nooit zou stilstaan, dat ze de deur nooit kunnen dichttrekken, bezorgt hen stress. Bij mij is het net omgekeerd. Als mijn hoofd niet kan bezig zijn, word ik zot. Een week vakantie is voldoende, dat soort mens ben ik.
Ambitie is voor sommigen een vies woord. Niet voor mij. Ik ben vrij ambitieus, zowel op werkvlak als op persoonlijk vlak. Er zijn bepaalde doelen die ik wil bereiken en daar werk ik bewust naartoe. Anderen hoeven daar volgens mij geen mening over te hebben. Kunnen we niet gewoon allemaal doen wat we willen ? Ik ga toch ook niet liggen verkondigen dat berusting een vies woord is.
In dit land zou ik nergens anders kunnen wonen dan in Brussel. Zelfs niet op dit moment. Onlangs kreeg ik de vraag of ik er nog graag woonde met de heersende terreurdreiging. Natuurlijk wel. Brussel is een stad die nog net vuil en hectisch genoeg is om er iets aan te kunnen doen, om het gevoel te hebben dat je deel uitmaakt van een beweging. Er broeit van alles en dat inspireert me. Ik ben afkomstig van Brugge, maar na acht jaar heb ik hier mijn vrienden, mijn vaste plekjes, mijn thuis. Dat maakt Brussel voor mij naast een stad ook vooral een dorp.
De laatste tijd erger ik me meer en meer aan de haat van mensen. Aan het extreem rechtse dat in iedereen naar boven lijkt te komen. Ook in mijn omgeving zie ik soms mensen assumpties aannemen ten opzichte van mensen van een andere origine, of opmerkingen geven die kant noch wal raken. Zo zijn wij toch helemaal niet, denk ik dan. Die intolerantie jaagt me schrik aan, misschien zelfs meer dan die terreurdreiging.
Al die voedingsregeltjes irriteren mij. Al dat strong is the new skinny. Ik ben een bourgondiër. Straks voel ik me nog schuldig als ik enthousiast vertel over die perfecte steak die ik gegeten heb.
Camille Pollie (25) is communitymanager van Open VRT, presentatrice op MNM en samen met haar vriend bezielster en gezicht van The Ride Life, een blog waarmee ze per fiets Brussel promoten.
DOOR NELE REYMEN & PORTRET FEMKE DEN HOLLANDER
“Ik ben vrij ambitieus. Anderen hoeven daar volgens mij geen mening over te hebben”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
