De zomer is een tijd van afkicken. Van thermisch ondergoed, donsdekens en snert met worst. En waarom ook niet van BV’s ? De belangrijkste televisieseries liggen lam, de panelprogramma’s zijn op, zelfs Jan Leyers heeft zijn praatbarak voor drie weken dichtgegooid. Ook sterren hebben recht op rust ; ziehier een pleidooi voor een BV-reces, simultaan met het bouwverlof. Simpel : een handdoek over het parkietenhok en de rest is stilte. Maar laat het aan VTM over om stokken in de wielen te steken. In Vilvoorde gaan ze er namelijk van uit dat we vooral bij hoge temperaturen de Bekende Medemens in de ziel en het cocktailglas willen blikken. Vandaar De zomer van desterren, een negendelige docureeks, “wellicht net zo onvoorspelbaar als de zomer van de kijker”, aldus de perstekst.

En ja, ik heb gekeken. Omdat het vlees zwak is en de geest nog zwakker. En omdat Herbert Flack meedeed. Ooit een bovenbuur, zodat ik aanspraak kan maken op de titel vrouw die het vaakst met Herbert Flack in de lift stond zonder onder zijn charmes te bezwijken. Ik wacht nog altijd op het erediploma. Bleek dat Herbert onlangs jarig was. Kan de beste overkomen, zelfs tijdens de zomer. Op de set van Aspe bruiste de champagne en Flack keek oprecht blij. Met reden : 56 en nog in het bezit van al zijn borsthaar. De camera terwille deed Francesca Vanthielen alsof ze er bij wijze van spreken wel pap van lustte. Some guys have all the luck.

Bubbels, ook in Lier. Van hetzelfde merk zelfs, als ik me niet vergis. Enige consequentie in de product placement kan nooit kwaad. “Amai, dat is lekker”, kraaide Betty, de ex-slagersvrouw die onvermoeibaar teert op de olala-reputatie die ze zich in de oer- Big Brother bij elkaar ‘piekerde’. In onverdachte pre- Temptation Island tijden was dat, toen vuile manieren nog onder de lakens gebeurden. Samen met haar Bart had Betty een kind gekocht en dat moest gevierd worden. “Is mijnen decolleté niet te diep ?” vroeg ze, terwijl ze heur corselet omlaag snokte, zodat er nog meer lillend vlees uit ontsnapte.

Zoals altijd bij Betty had ik de indruk dat er een drag queen aan het werk was die een parodie op Betty ten beste gaf. Dat de mensen dat van haar gewoon waren, wist haar echtgenoot, een nuchtere horecamens met verstand van uithangborden. Maar wie dacht dat de prammen van Betty nu eindelijk ook in de oorspronkelijke functie hun nut zouden bewijzen, had het mis. Ha nee, geen borstvoeding voor Evita, want na negen maanden abstinentie was mama dringend aan een glaasje en een sigaretje toe. En een carrière in het Witte Paard, waar alles super Betty zou worden.

Veronique De Kock had eveneens een kind gebaard, maar dat was er al niet meer aan te zien. Als je mij vraagt, was er voor de kleine Sébastien tijdens de zwangerschap enkel in een staanplaats voorzien. En inmiddels stond mama alweer in haar zwembroek voor de lens. Voor het goede doel bovendien, want fotograaf Henk Van Cauwenbergh, woonachtig te Thailand, schenkt de opbrengst van zijn blotemeidenkalender aan de slachtoffers van de tsunami. Bij één van die slachtoffers, een kreupele jonge vrouw met een ziek kind, ging Veronique een linnen broek bestellen. Prompt schoot haar gemoed vol en dreigde een nieuwe tsunami. Op de klankband pingelde iemand iets pijnlijks van Satie. Maar Veronique vermande zich, rolde vervaarlijk met haar grote, vochtige ogen en concentreerde zich opnieuw op de broek in wording. “Kunnen we haar niets geven ?” vroeg ze bij het afscheid. “Misschien iets in de vorm van geld”, dacht Henk. Even later bleek de ex-Miss België lichtjes geconstipeerd : “Bij mij gaat dat niet op commando.” Geen huisje zonder kruisje, zullen we maar zeggen.

Celie weet er alles van. In Jean-Luc Dehaene schuilt mijns inziens onder een grote berg vlees een jongetje van twaalf dat het liefst boeren en winden laat, mensen tegen hun schenen schopt en onbeleefd is tegen moeke. Met mooi weer in het vooruitzicht was de burgervader van Vilvoorde graag meteen naar zee vertrokken, maar laat de Spaanse gemeenschap nu op zijn aanwezigheid gerekend hebben op hun feestdag. Kopje koffie, burgemeester ? “Nee, ik leef op alcohol”, blafte Dehaene uitdagend in de camera. In de mis zat hij glazig voor zich uit te staren en even later hield hij alweer een wijnzak boven zijn gulzige mond. Het einde van de processie heeft hij nooit gehaald. Waarna het echtpaar Dehaene, Celie aan het stuur, op eigen grondgebied de weg kwijtraakte. Onvoorspelbaar, de zomer van de sterren ? Welnee, gewoon snert met worst, mét ijsblokjes. n

Linda Asselbergs