BUITEN DE LIJNTJES
“Ik was een beweeglijk kind dat niet kon stilzitten”, bekent Benjamin Eugène. Of hoe een voormalige student Latijn-Grieks uiteindelijk circusacrobaat werd.
Waartoe een vakantie in Spanje al niet kan leiden. Benjamin Eugène (25) hield aan een initiatie vliegende trapeze in 2000 alvast de nodige kriebels over. Terug in Antwerpen nam hij tumbling- en trampolinelessen, en twee jaar later volgde het zware toelatingsexamen van de Ecole Supérieure des Arts du Cirque de Bruxelles. Daar was hij in 2005 een van de eerste Vlamingen die afstudeerden. “Zeventig à tachtig procent van de studenten is buitenlander. Er zijn trouwens maar een handvol circusscholen in de wereld, België telt dus mee in de internationale circuswereld.”
Eugène ging vrijwel meteen aan de slag als circus-acrobaat. Het eindwerk dat hij samen met Jokke Vanderlinden en Mikaël Vienot creëerde, behaalde immers brons op een Italiaans circusfestival, waarna het drietal op pad ging met een straatact. “We toerden drie jaar door Europa, van Nederland tot Spanje. Dat leerde me voor een publiek te staan, terwijl het ook veel nuttige contacten opleverde.”
Tegenwoordig is de spectaculaire combinatie van jongleren, acrobatie en trampoline van Le BoTrio te zien op stads- en zomerfestivals in binnen- en buitenland. Daarnaast trekken Eugène en compagnie samen met het gezelschap Sweatshop door het land met de voorstelling Sibling. “Modern circustheater kan evengoed een boodschap brengen. Sibling gaat bijvoorbeeld over regels die mensen in hun vrijheid beperken. We willen dus niet alleen maar vermaken en kunstjes brengen, zoals het klassieke circus vroeger. Gelukkig beseffen mensen dat stilaan. In veel steden is tegenwoordig immers modern circus- en straattheater te zien. ( lacht) Ik moet zelden uitleggen dat er geen olifanten aan te pas komen.”
U studeerde Latijns-Grieks bij de jezuïeten. Wat vond uw omgeving ervan toen u voor de circusschool koos ?
Mijn vader is advocaat, mijn moeder stond vroeger in het onderwijs. Gelukkig hebben ze altijd achter mij gestaan. Ze voelden dat ik er echt voor wilde gaan en dat het geen zin had om een andere keuze op te leggen. Van negatieve reacties heb ik trouwens nooit wat gemerkt. Gelukkig maar, want ik ben gewoon mezelf. Ik kan zeggen dat ik van mijn beroep hou en dus moeten mensen me maar aanvaarden zoals ik ben.
Wat trekt u er zo in aan ?
Moeilijke sprongen uitvoeren voor publiek zorgt voor een adrenalinerush. Zeker op straat, waar je veel interactie met het publiek hebt. Ik beleef veel plezier aan het creatieve proces en het acteerwerk, maar het gaat dus ook om de technische uitdaging. Van blessures had ik gelukkig nog niet veel last. Tijdens de opleiding heb ik bij een val aan de trampoline een whiplash opgelopen, maar meestal blijft het gewoon bij peesontstekingen. Die zijn pijnlijk, maar vormen geen onoverkomelijke hindernis. En verder reizen we uiteraard veel. We leren nieuwe landen en culturen kennen, en overal waar we komen, is het feest.
Kunt u ervan leven ?
We zijn geen artiesten die met een hoed moeten rondgaan, hé. In de meeste gevallen worden we gewoon betaald door de stad, organisatie of zaal die ons op de affiche zet. Al klopt het wel dat het artiestenstatuut alles veel gemakkelijker maakt. Zo kan ik tijdens rustige perioden of de onbetaalde creatieve voorbereiding van een nieuwe show terugvallen op een werkloosheidsuitkering.
Hoelang kunt u dat trampolinespringen volhouden ?
Je weet nooit hoe je lichaam zal reageren, maar er zijn mensen die zelfs tot hun 45 doorgaan. Aan een kantoorbaan zie ik me in ieder geval niet beginnen. In het wereldje zijn er genoeg mogelijkheden om creatief te zijn. Door meer te acteren bijvoorbeeld, of als lesgever. Maar dat zijn zorgen voor later. Voor zekerheid en comfort ben je in de circussector hoe ook aan het verkeerde adres. Je moet zelf de handen uit de mouwen steken en hard werken, maar je krijgt er veel van terug.
En als een groot circus aan de lijn hangt ?
Daar droom ik niet van. Vanuit de omgeving van Cirque du Soleil kwamen er al enkele auditievoorstellen, maar op een voltijdse opdracht zit ik niet te wachten. Daarvoor vind ik het te leuk om zelf iets uit te bouwen.
–
Info : www.lebotrio.be ; www.sweatshopcircus.com
Door Wim Denolf – Foto Saskia Vanderstichele
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier