Twee liefdesgeschiedenissen worden krampachtig in elkaar gedraaid in ?The English Patient?. Scenarist-regisseur Anthony Minghella probeert in dit would be-epos, naar de roman van Michael Ondaatje, wijduitgestrekte landschappen en heftige emoties aan elkaar te koppelen. Hij is helaas geen David Lean : een van de meest dubieuze scènes een dagenlange tocht door de woestijn gevolgd door het kil bureaucratisch onthaal door de Britten oogt trouwens als een parodie van een beroemde sequentie uit ?Lawrence of Arabia?.

Ralph Fiennes is de door zware brandwonden onherkenbaar verminkte Hongaarse graaf Almary, die op het eind van de Tweede Wereldoorlog in een godverlaten Italiaans klooster toegewijd wordt verzorgd door de Frans-Canadese vepleegster Juliette Binoche. In weinig vloeiend opgebouwde flashbacks komt de grote liefdesgeschiedenis van de piloot brokkelig tot leven : een overspelige verhouding met de aristocratische vrouw ( Kristin Scott Thomas) van zijn vriend in de Noord-Afrikaanse woestijn. Het contrast tussen de verzengende scènes in het zand, waarin Fiennes als een raadselachtig matinee-idool wordt gefotografeerd, en zijn huidige conditie als verkoold spook, is van dik hout planken zagen. Het lijkt wel of Minghella hier zijn versie aan het maken is van een beproefd ril-recept : ?Phantom of the Desert? ?

Willem Dafoe is een aan morfine verslaafde dief zonder duimen ; hij vindt een onderkomen in het klooster en beweert het duistere verleden te kennen van de man zonder gezicht en zonder naam. De ontrafeling van diens verleden wordt bovendien storend onderbroken door een niet ter zake doende romance tussen Binoche en een Sikh-soldaat, belast met ontmijningen in de streek.

Almary en zijn kompanen zijn cartografen van beroep, wat eens de oorlog uitbarst en diepe wonden slaat, aanleiding geeft tot nadrukkelijk gefilosofeer over de kwalijke gevolgen van grenzen en naties en pseudo-poëtische metaforen in het erotische departement : het menselijk lichaam als landkaart van de ziel en het zinnelijk genot. De romantische spanning wordt met horten en stoten opgedreven en toegebouwd naar een bijna absurd lyrische climax.

Er wordt over de hele lijn voortreffelijk geacteerd, maar ?The English Patient? bezit ondanks de uitputtende lengte (twee uur veertig) geen greintje epische draagkracht. Onder de wankelijke structuur schuilt een ?soap?, die zijn afkomst verloochent door nodeloos artistiekerig en literair te doen.

?The English Patient?van Anthony Minghella, met Ralph Fiennes, Juliette Binoche, Kristin Scott Thomas, Willem Dafoe, Colin Firth.