Achter elk topmodel schuilt een zorgzame booker, die als een kip over haar kuikens waakt, zelfs nadat ze het nest zijn ontgroeid. Een

gesprek met Hakim Felidj en Odile Farber, talentscouts bij twee Belgische modellenagentschappen met wereldfaam : Vision en Dominique.

Van bookers wordt wel eens gezegd dat ze een tweede mama zijn voor modellen.

Odile Farber : Zo mag je het wel stellen ! Als tussenpersoon tussen het model en onze klanten moeten we ervoor zorgen dat beiden tevreden zijn. Wat de meisjes betreft, gaat dat vaak erg ver, en met reden. Meestal komen ze al op erg jonge leeftijd in deze job terecht. Als een 16-jarige van de schoolbanken plots voor de lens van een fotograaf in New York staat, kan je begrijpen dat dit met de nodige zorg dient te gebeuren.

Hakim Felidj : Ja, vaak gaat er ook iemand van ons mee. Dat was gelukkig het geval op de beruchte 9/11, toen we samen in New York waren op enkele blokken van de Twin Towers vandaan. Je kunt je voorstellen wat een indruk dat op die jonge modellen heeft gemaakt. Er was toen dagenlang geen communicatie met het thuisfront meer, en we moesten ter plaatse voor de opvang zorgen. Als relatief klein agentschap kunnen we nauwer met onze meisjes en jongens samenwerken, terwijl grote bureaus vaak hun modellen aan hun lot overlaten. En al is dit een extreem voorbeeld, het illustreert de verantwoordelijkheid die we dragen.

Hoe zien jullie de meisjes evolueren ?

Odile : Ik herinner me Elise, een echte ragebol toen ze hier toekwam. Altijd in jeans en op sneakers. Intussen heeft ze zich letterlijk ontpopt tot een zelfbewuste vrouw in modieuze kleren en met subtiele make-up. En zonder kapsones ! Meisjes die shootings afzeggen omdat het hun dag niet is, hebben geen lang leven in deze sector. Als model ben je een onderdeel van een samenwerking. Hoe mooi je ook bent, het resultaat blijft afhankelijk van teamwork. De juiste spirit, een flexibele werkhouding en stiptheid zijn dan ook onontbeerlijk.

Hakim : Vaak lopen de modellen nog school parallel met de uitbouw van hun carrière. Ondanks het relatief grote geld dat ze dan verdienen, blijven onze Belgische meisjes met hun beide voeten op de grond en houden ze rekening met de vergankelijkheid van dat succes. Een mooi voorbeeld is mijn eerste ontdekking die met grootste onderscheiding een universitair diploma behaalde terwijl ze midden in haar examens in Parijs grote shows liep voor Chanel. Klasse, niet ? Meestal zoeken we meisjes met een minder conventionele schoonheid en een sterke persoonlijkheid. Via onze scouts of als vriendinnen van al actieve modellen komen ze hier onervaren toe. Ze zouden je vaak niet eens opvallen mocht je hen op straat kruisen, maar als kleine actrices hebben ze voor de lens die magische knack die de foto zijn meerwaarde geeft. Die evolutie van onopvallende meid tot sprankelend model is fascinerend en zo dankbaar.

Globaal gezien zijn Belgische agentschappen toch klein. Hoe verklaar je dat de meisjes, eenmaal het succes er is, het agentschap trouw blijven ?

Odile : Wij kunnen hen de huiselijkheid bieden die ze bij grotere agentschappen zouden missen. Als ze reizen, checken we of de hotelkamers in orde zijn, of de bagage volgt en hoe de opdrachten verlopen. En alles tot in de kleinste details, met als doel de modellen op hun gemak te stellen en hen de mogelijkheid te geven zich ten volle in te zetten. Wij zijn gewoon een extensie van hun familie.

Hakim : Toen enkele jaren geleden Hannelore Knuts haar eerste stappen op de catwalk zette, ben ik met haar naar Parijs getrokken. Om haar voor te stellen deden we tot 18 castings per dag. Dat was slopend voor ons allebei. Ik denk dat de meisjes die dingen niet vergeten. Het smeedt banden voor het leven. n

Tekst en Foto’s Michel Vaerewijck