Een Belgische vriendin die voor de eerste keer de VS bezoekt, merkt na enkele dagen New York verbaasd op: “Zoveel dikke mensen die je hier ziet!” Ik grinnik. “Vind je? Wacht tot je buiten de stad bent. Dan zul je pas zien hoe dik Amerika is!” Ik vertel haar over een rondleiding die een bevriende dokter me onlangs gaf in een universiteitsziekenhuis in Pennsylvania. Ik kon mijn ogen niet geloven: meer dan de helft van de verpleegsters waren niet mollig maar ronduit zwaarlijvig. De patiënten waren nog vetter. “Het is inderdaad deprimerend”, zei de vriend toen ik het later die dag niet kon laten om het onderwerp ter sprake te brengen. “We hebben al van alles geprobeerd om het verplegend personeel te stimuleren om af te slanken. Probeer je patiënten maar eens wijs te maken dat ze moeten vermageren als ze onder het personeel zoveel dikke mensen zien.”

Vet is de regel op de Amerikaanse buiten. Vorige zomer kwam ik op een bloedhete dag in een drukke supermarkt op enkele uren rijden ten noorden van New York. Driekwart van de klanten (mannen, vrouwen en kinderen) had zijn overdadig vet verhuld in vormeloze, lange, wijde T-shirts en shorts. En elk jong meisje achter de kassa’s was een Botero-model met dubbele kin, bolle buik en massieve dijen. “Er moeten in deze streek toch ook mensen zijn met een normaal gewicht”, dacht ik. “Waar hebben ze zich verstopt?” Misschien wel in New York City. Een recent onderzoek van het Center for Disease Control stelde vast dat het percentage zwaarlijvigen in de staat New York 10 procent onder het nationaal gemiddelde ligt. En aangezien de zwaarlijvigen uit de supermarkt typerend zijn voor de bevolking van de New Yorkse buiten, kunnen we gerust aannemen dat dit percentage in de stad New York nog veel lager is.

Ik weet dat het moeilijk is voor Noord-Europeanen zoals mijn vriendin om te geloven, maar in deze stad wonen echt veel meer slanke mensen dan in de rest van het land. New York City trekt jongeren, hooggeschoolden en rijken aan, groepen die slanker zijn dan het gemiddelde. Er wonen veel Aziaten, een groep waarin zwaarlijvigheid opvallend weinig voorkomt, en heel veel recente immigranten die nog niet lang genoeg het typisch Amerikaanse kostje vreten om vetgemest te zijn. Bovendien heeft de stad de grootste concentratie in Amerika van singles, mannen en vrouwen die zich kunnen concentreren op hun turnoefeningen zonder afgeleid te worden door wenende baby’s, en die slank willen blijven om een partner, voor één nacht of voor het leven, aan de haak te kunnen slaan.

Het Center for Disease Control had al in een onderzoek in 1996 vastgesteld dat stadsmensen meer bewegen dan de mensen van de zogenaamde gezonde buiten. Van de niet-stadbewoners zei 36 procent dat ze op hun luie kont blijven zitten in hun vrije tijd, in de grote steden doet slechts 27 procent dat. Met andere woorden: in New York wandelen we, fietsen we door de straten of zweten we in de fitness-club, terwijl de plattelanders met de auto naar de winkel rijden of op hun grasmaaier rondtuffen. Van alle stadsbewoners van Amerika zijn die van het noordoosten (New York, Boston) en de westkust (Los Angeles, San Francisco, Seattle) het actiefst. En in geen enkele Amerikaanse stad wordt zoveel gewandeld als in New York.

Er zijn nog andere redenen waarom er in New York minder dikkerds rondlopen. Het eten bijvoorbeeld. De regel is intussen bekend: hoe lekkerder en gevarieerder de voeding, hoe groter de kans op een normaal gewicht. In New York is er zoveel lekker, gevarieerd voedsel te krijgen dat je je niet hoeft vol te proppen om een verzadigd gevoel te hebben. Op andere plaatsen (opnieuw: je moet er voor door Amerika hebben gereisd om het voor mogelijk te houden hoe erg het soms is gesteld met de eetgewoonten) verorbert men een grote kwantiteit om de slechte kwaliteit te compenseren.

Dan is er ook nog de sociale druk. De stad krioelt van de fotomodellen, acteurs, zangers, dansers, modeontwerpers en andere beroepen waarvoor de slanke lijn een obsessie is. Er wordt weleens beweerd dat de cultus van het vetloze lijf hier nog belangrijker is dan in Hollywood. Laat ons in de opsomming van slanke New Yorkers ook niet de vele duizenden gay’s vergeten die ons stadsbeeld sieren met hun ranke lijven. Zou het kunnen dat gewone New Yorkers, omringd door al dat moois, wat kritischer in de spiegel kijken dan laat ons zeggen die verpleegsters in dat godvergeten gat in Pennsylvania?

Volgens Michael Fumento, schrijver van The Fat of the Land (Viking, 1997), is dat zo: “Als je in een cultuur leeft waar slank-zijn belangrijk is, probeer je daar aan mee te doen.” Misschien is dat wel de verklaring waarom mollige Monica Lewinsky plots aan het diëten sloeg toen ze enkele maanden geleden in Manhattan kwam wonen.

Jacqueline Goossens vanuit New York