“Onderzoek je eigen scheten. Word een echte schetoloog. Schrijf alles wat je ontdekt op. Hoeveel je er per dag laat. Of ze wel of niet stinken.” Zo weet u meteen de toon van het lollige boekje Lekker vies! waarin Ditte Merle (tekst) en Philip Hopman (tekeningen) het hebben over drupneuzen, stinktenen, boeren, snot…, kortom over alles wat uit je lijf komt. En ook op het internet kan je door liters zweet en kilo’s spuug surfen. Probeer bijvoorbeeld eens www.nj.com/yucky/body/js.splash.html. Een worm vertelt je de vieste viezigheden. Nog meer sites in het boekje! (Van Reemst, 450 fr.)

Wie interesse heeft voor wie wat doet bij het maken van een soap, kan in De verdronken dood, de tweede thriller van Stefan Broeckx, heel wat kennis opdoen. Broeckx weet waarover hij het heeft, want hij is zelf aan de slag geweest als scenarioschrijver. Tijdens de opnamen van een soapreeks wordt de creative director dood aangetroffen in de slotgracht van het kasteel van Ingelmunster. Met een messteek in het hart. Twee personages die we ook al kennen uit Broeckx’ debuut De offerdans onderzoeken de zaak. Onderzoeksrechter Balcaen doet dat omdat het zijn job is, psychiater Six meer omdat het zijn hobby is. Dat het om kinderporno gaat, is al vrij vlug duidelijk. Het minste wat je van de plot kan zeggen is dat hij wat ongeloofwaardig overkomt en dat de arts en de rechter deontologie een heel rekbare zaak vinden. Bij Broeckx gaat het om een paar uurtjes prettige lectuur en wat spanning, maar mogen we van een misdaadroman niet iets meer verwachten? (Manteau, 695 fr.) FB

Elma Dalhuijsen-Nuis, alias Tante Kaat, blijft de weetjes uit haar mouw schudden. In Op kot met Tante Kaat verzamelde ze duizend tips om een studentenhuishouden gesmeerd te laten lopen. En in zo’n huishouden is het bestrijden van katers geen onbelangrijke zaak. Als je weet dat er veel gaat gedronken worden, dan adviseert onze slimme tante vooraf enkele bananen te eten en wat olijfolie naar binnen te lepelen. Als het kwaad geschied is, dan neem je voor je gaat slapen niet alleen twee pijnstillers, maar je eet ook een appel. Heb je ’s morgens maagklachten dan is een restje cola zonder prik prima medicijn. En wist je dat frieten gecombineerd met sla minder slecht zijn voor de lijn? (Globe, 495 fr.)

In de gewelven onder Manhattan wonen duizenden daklozen. De jonge, uit Ierland afkomstige auteur Colum McCann daalde in de spoorwegtunnels af en leefde bijna acht maanden onder de verschoppelingen. Dat geeft een bijna tastbare authenticiteit aan Het verre licht, een heftige roman waarin McCann in wisselende hoofdstukken de Jezusachtige gekwelde zwerver Boomkikker opvoert en de jonge zwarte Walker, een van de arbeiders die bij het begin van deze eeuw de tunnels hielp bouwen. McCann creëert een magische ondergrondse wereld, die hij als het onderbewustzijn van de uit haar krachten gegroeide grootstad voorstelt. Het resultaat is een kruising tussen parabel en sociale geschiedenis en een immens aangrijpende leeservaring. (De Harmonie/Manteau, 695 fr.) LA

Zorro is terug. De held met zwarte masker en cape laat opnieuw recht geschieden op het witte doek. Daar heeft Steven Spielberg voor gezorgd met The Mask of Zorro, de film met Anthony Hopkins en Antonio Banderas, die overal volle zalen trekt. De eerste Zorro-film (gedraaid in 1920 met Douglas Fairbanks in de hoofdrol) was gebaseerd op Het teken van Zorro, het legendarische boek van Johnston McCulley. Van dit verhaal verschijnt nu voor het eerst een Nederlandse vertaling. Tegelijk ligt ook het officiële boek van de film in de winkel: Het masker van Zorro, geschreven door James Luceno, die zijn story laat beginnen waar die van McCulley eindigt. De oude Zorro (Hopkins) vliegt de gevangenis in, maar als hij na twintig jaar weet te ontsnappen, staat er een nieuwe Zorro (Banderas) klaar. Gezellig spannend, zoals vroeger. (Archipel, 699 fr. en 550 fr.)

ONDER REDACTIE VAN POL MOYAERT