Boeken
In Turkije ontmoeten Oost en West elkaar. In alle vormen van handenarbeid, en dus ook in de kookkunst, vindt men sporen van andere culturen. Ten tijde van het Ottomaanse rijk werden de recepten fijner en mede dankzij de Franse kruiden werd de Turkse keuken een van de meest verfijnde keukens ter wereld. In De Turkse Keuken vertelt docente Carol Robertson over de geschiedenis, over reizen naar Istanbul, fascinerend Cappadociƫ, en een tocht langs de noordelijke kust. Zij bezoekt markten en overal waar zij komt, tekent Carol recepten op. (BZZTƓH, 690 fr.) PvD
De kust van Schiermonnikoog tot De Panne is een origineel boek met tekeningen van Albert-Jan Cool. De illustraties worden verhelderd door met de hand geschreven teksten, wat een leuk postkaarteffect heeft. Het lijkt op een wandeling. Eindelijk weet ik nu dat de lange parelmoeren schelpen die eruitzien als brievenopeners tafelmesheften heten. En het is ook leuk om weten hoe een tepelhoorn eruitziet. De teksten zijn soms onderkoeld. Mensen die in hun blootje liggen te slapen in de zon krijgen dit tekstballonetje mee: “In diepe slaap is het gevaar voor verbranding niet ondenkbaar.” Blankenberge heette vroeger Scarphout, een plaatsje dat in 1334 compleet in zee spoelde. (Elmar, 590 fr.) PdM
Niets is zo leuk als een koppel merels dat in de rozelaar een nest uitbroedt. Soms komen ze vanzelf aanvliegen, maar als je echt vogels in de tuin wil, kan je ze er ook naartoe lokken. Door bessendragende planten te zetten, bijvoorbeeld. Water in de tuin is een pluspunt, en nestkastjes hangen kan ook helpen. In Mijn vogeltuin zet Robert Burton de mogelijkheden op een rij. Een beknopt maar handzaam boekje, met tal van concrete tips en afsluitend een plantengids en een vogelgids. (Bosch & Keuning, 790 fr.) HV
Spreek de naam Harlem uit en je evoceert taferelen van stedelijke wanhoop. De zwarte Amerikaanse auteur Eddy Harris, die ooit teleurgesteld naar zijn roots wroette in zijn boek Het hart van Afrika, vlooit nu na wat er misliep in Harlem, hoe de buurt verzandde van gewone buitenwijk in New York tot het getto van de zwarte desperado’s. Harris vestigde zich zelfs in de wijk om er de gestoorde hartslag van de frustraties, misdaad en armoede te beluisteren. Het huren van het huis alleen al vormt een hachelijk avontuur. Stilleven in Harlem werd beslist niet het ultieme onmisbare boek over Harlem, maar Harris’ journalistieke fresco blijft wel boeien Ć©n verschaft enig inzicht. (Contact, 900 fr.) LDD
CITAAT
Madeleine, het jonge meisje dat bij ons het huishouden doet en dat mijn broertje en ik waarlijk aanbidden, is de tuin in geglipt. Ze kan geen weerstand bieden aan de klanken van de accordeon. Ze luistert verrukt, alsof het hemelse muziek is die ze hoort.
Zonder op te houden met spelen of zelfs op te kijken vraagt mama opeens: “Waar denk je aan als je zo naar me kijkt?”
Ze stelt die vraag aan mij en het is niet de eerste keer dat ze het vraagt. Maar ze luistert al niet meer wanneer ik verlegen “ik weet het niet” mompel. Het liedje heeft haar alweer in zijn ban.
Il est entrƩ dans mon coeur une part de bonheur dont je connais la cause.
Ik kijk naar haar, zo mooi, zo ver weg, ik luister naar de muziek die ze speelt, de woorden die ze zingt als een ijverig schoolmeisje, en mijn hart krimpt ineen. Maar ik weet niet of het van blijdschap is of van verdriet.
(Uit: “Liefdesliederen” van Anne Wiazemsky. De auteur is de kleindochter van FranƧois Mauriac, was getrouwd met Jean-Luc Godard, en speelde in films van Bresson, Pasolini, Ferreri en Godard. Haar boek is o.a. een ode aan de chansons van Edith Piaf. De Arbeiderspers, 599 fr.)
ONDER REDACTIE VAN POL MOYAERT
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier