Deze week heeft Guido Van Meir voor de VRT-serie Terug naar Oosterdonk de Geuzenprijs 1998 gekregen. Van Meir debuteerde eind jaren zestig met het gestencilde De eerste Wonderboy peperbak. Kort nadien verscheen De Volksgerilja. Beide, ondertussen onvindbaar geworden boekjes, worden nu voor het eerst samen uitgegeven. Wie in die rumoerige jaren aan de Gentse universiteit rondhing en evenals de auteur zijn avonden sleet in café ’t Keetje, verzamelplaats van wereldverbeteraars allerhande, zal aan het herlezen van deze maffe studentikoze verhalen veel plezier beleven. Voor wie François Vercameleon, Eric Konijn en Pollepel Brok niet herkent, zal dat iets moeilijker zijn. Het eten van geroosterde bananenschillen helpt dan misschien. Het is een van de vele tips van Wonderboy om “stoont” te worden. Hebben we toen allemaal geprobeerd. (Houtekiet, 595 fr.)

In de Marokkaanse samenleving wordt de man niet aangemoedigd van zijn vrouw te houden. Als zijn vrouw in opstand komt, moet de man haar eerst berispen, vervolgens alle geslachtsverkeer met haar staken en haar pas daarna kastijden, al wordt dat slaan beperkt tot ‘beschaafde’ proporties. Het is weinig opwekkende lectuur. Fatima Mernissi, die voor de Unesco werkt, onderzoekt in Achter de sluier, de positie van de vrouw in de islam. De getrouwde vrouw is de slaaf van haar schoonmoeder. Vandaar dat de Marokkaanse volkswijsheid korte metten maakt met de onredelijke macht die oude vrouwen in het algemeen kunnen uitoefenen: “Waar Satan een jaar voor nodig heeft, doet een oud wijf in een uur.” (De Geus, 250 fr.) PdM

Patrick Conrad heeft nog maar pas zijn ‘L-trilogie’ af, of daar is al een nieuwe roman van hem: Op de Franse duinen. Dit keer staat er niet op de omslag dat het om een misdaadroman gaat, maar er vallen meer doden dan in Limousine, Louisiana en Luwte samen. Op de Franse duinen speelt voor het grootste stuk aan de Belgische kust, tussen De Panne en Blankenberge. In een stijlvol kuurhotel woont Ron Ferry, ooit de Prins van de Vlaamse Pop. Sinds vijftien jaar heeft hij zijn kamers niet meer verlaten. Ferry heeft een ongelukkige liefde gehad en is dat nooit te boven gekomen. Het leven in Grand Hôtel des Bains wordt flink verstoord als Ferry in zijn suite overlijdt. Maar omdat niemand hem sinds jaren nog heeft gezien, is men eigenlijk niet zeker of het lijk wel dat van de zanger is. Conrad heeft een intelligente thriller geschreven die veel aan de eigen verbeelding en interpretatie overlaat. Vol horror en ironie. En de soms heel aparte humor is meegenomen. (Houtekiet, 650 fr.) FB

Red Road is een indianensaga om u tegen te zeggen. Twintig jaar geleden begon Derib eraan, nu wordt met het zevende deel Wakan de cirkel gesloten. Amos, een aan lager wal geraakte 16-jarige Sioux die zich in alcohol en geweld wentelt, ontdekt via een oude, vreemde indiaan zijn afkomst en gaven als genezer. Nog meer dan de andere delen wil dit inwijdingsverhaal aantonen dat er zoiets bestaat als een geestelijke kracht die ons kan helpen onze identiteit te (her)vinden. Een saga vol mystiek, indiaanse mythen en mensen van vlees en bloed. (Le Lombard, 495 frank) GDW

CITAAT

… totdat ze onverhoeds in de lach schoot terwijl je overwoog haar eindelijk te zeggen hoe muzenmooi en hyperlief, hoe eigenwijs en vertrouwenwekkend en allerschattigst en watverderallemaalnogmeer je dan toch vooral haar tanden vond die als bruidsmeisjes in haar mond waren gedrapeerd en waar je met je tong zo heel graag overheen wilde, eerst naar links, waar een kleine vulling is aangebracht, en daarna naar de achterkant van haar boventanden en dat je dan proefde hoe haar gehemelte smaakte, hoe het smaakte naar de dubbelzoute drop die je haar een paar uur eerder had gegeven en die op haar hoektanden een avondblauwe gloed had achtergelaten.

(Uit: het titelverhaal van “Het jongensmeisje”, de nieuwe verhalenbundel van Joost Zwagerman. Uitgeverij De Arbeiderspers, 599 fr.)

ONDER REDACTIE VAN POL MOYAERT