Sinterklaas is moe. Héél moe. En hij is het beu. Hij wil geen kind meer zien. Piet schrikt ervan. Zo heeft hij de Sint nog niet meegemaakt. De Sint heeft rust nodig en daarom gaan ze samen op reis naar de zon. Maar ook daar zijn er kinderen. De Sint wordt er chagrijnig van. En hoe moet het dan met al die pakjes?

In Waar is Sinterklaas? vertelt Ann Lootens op grappige toon het verhaal van een depressieve Sint. Haar eenvoudig taalgebruik maakt het bovendien toegankelijk voor eerste lezertjes, en door de heldere en kleurrijke tekeningen van Riske Lemmens is het zeer geschikt om voor te lezen. (Clavis, 550 fr.) HV

Gevoelens bespreekbaar maken bij heel jonge kinderen zonder dat het belerend of betuttelend wordt, is een kunst. In hun prentenboek De Maanhond zijn Nele Moost en Jutta Bücker daarin aardig geslaagd. Hoofdfiguur is Hondje, die samen met Hond in een huisje bij de zee woont. Ze zijn altijd samen, maken plannen voor zeilreizen en vertellen verhalen over de Hond in de Maan. Maar op een dag komt er een andere hond voorbij en Hond vertrekt… Verdriet, alleen achterblijven, angst… Gelukkig vindt Hondje ook troost, bij de Maanhond. Een aandoenlijk boek met werkelijk schitterende tekeningen. (Lemniscaat, 530 fr.) HV

Over digitale fotografie wordt veel lucht verkocht, en blijft accurate, objectieve informatie zeldzaam. Precies daarom is Digitale fotografie van Tom Ang een verhelderend lees- en kijkboek. Eindelijk wordt op een bevattelijke manier uit de doeken gedaan hoe digitale fotografie werkt, en vooral welke de beperkingen ervan zijn – zonder een doorlichting van de scanners te vergeten. Toch is het grootste deel van het boek gewijd aan het bewerken van foto’s, het publiceren op internet en het afdrukken. Wie geen idee heeft van de mogelijkheden van digitale fotografie, krijgt in de afdeling ‘Masterclass’ voorbeelden uit het werk van Catherine McIntyre, Steve Chaplin, Sandy Gardner en van de auteur zelf. (Het Spectrum, 1330 fr.) PDA

Nu ik brosser begin te worden

weet ik niet meer zo goed

hoe ik het heb en waar ik hoor.

De zon brandt op mijn schouders

bruin als de ronde korstjes van beschuit.

Ik was zo’n sappig kind!

Wel tachtig procent water

gerangschikt om een skelet

met nogal wat scharnieren uitgerust

opdat ik de aarde zou kunnen bewandelen,

vol verwondering anderen zou kunnen aanraken

net zo samengesteld als ik: water

water water water water en.

Uit: ‘Voor de bijziende lezer’ van Wilma Stockenström, uit het Zuid-Afrikaans vertaalde gedichten. (Atlas, 700 fr.)

Er zijn niet zoveel mogelijkheden om een tragedie als de vernietigingskampen van het nationaal-socialisme in een boektitel te vatten. Rook en As, dat raakt, met als impliciete, verschrikkelijke boodschap: rook en as van miljoenen mensen, van joden, homo’s, zigeuners, communisten en andersdenkenden. De holocaust is door historisch onderzoek grondig gedocumenteerd, maar hoe verwoord je voor jonge lezers de gruwelijkste aller misdaden, de systematische uitroeiing van mensen en volkeren? ‘Rook en As’ van Barbara Rogasky vat het onuitspreekbare in eenvoudige woorden, aangevuld met foto’s. De Amerikaanse schrijfster van kinder- en jeugdboeken, zelf een kind van Russisch-joodse ouders, brengt de Endlösung zakelijk, sereen en daarom des te indringender. Het is een boek zonder happy end, maar daarom niet minder geschikt om onder de kerstboom te leggen (De Arbeiderspers, 599 fr.) MG

Over mijn lijk van Dennis Lehane is een van de beste misdaadverhalen die ik dit jaar heb gelezen. Patrick Kenzie en Angela Gennaro zijn een duo privé-speurders die in een arbeiderswijk van Boston wonen en geconfronteerd worden met de verdwijning van een vierjarig meisje. Niet zo bijzonder, want elke dag worden in de Verenigde Staten 2300 kinderen als vermist opgegeven. Wel bijzonder is dat de politie weinig belangstelling lijkt te hebben voor de zaak, en dat de moeder van het kind meer aandacht heeft voor haar eigen mediaoptreden dan voor het weervinden van haar dochtertje. Lehane schrijft indringend, overtuigend en beeldrijk over kinderverwaarlozing, corruptie, het leven in de achterbuurten, drugs, de rol van de televisie. De twee speurders zijn getekend door het leven. Nu eens staan ze aan de kant van de wet, dan weer neigen ze naar de onderwereld.

‘Over mijn lijk’ is de eerste roman van Lehane met Kenzie en Gennaro die in het Nederlands is vertaald. In het Engels is intussen de vijfde uit. Het is maar dat je het weet, als je niet kan wachten op de volgende vertaling. (The House of Books, 675 fr.) FB

Griet Schrauwen