Boeken

eerlijk en authentiek

“Ik had twee borsten.” Een sterke aanhef van een sterk boekje. Lezers van de krant Het Laatste Nieuws konden het verhaal van journaliste Frieda Joris al in haar wekelijkse column lezen. In Roodborstje (Houtekiet, 545 fr./ 13,51 euro) bundelt ze haar dagboekfragmenten rond haar borstkanker en de bijbehorende operatie en radio- en chemotherapie met enkele brieven van lotgenoten en een lijst nuttige adressen. In de inleiding noemen haar artsen haar gepubliceerd dagboek een zelftherapie én een steun voor vrouwen die hetzelfde moeten meemaken. Maar ‘Roodborstje’ is vooral ook een eerlijk en authentiek boek. Als ze tussen haar therapieën door naar haar naakte hoofd in de spiegel kijkt, schrijft Joris neer dat het een confrontatie was ‘met een kankerpatiënt die mijn gezicht heeft.’ Een zin die boekdelen spreekt. ( GVdB)

verguisde wereld

Zonder goed te weten wat er zich allemaal achter de muren afspeelde, woonde journalist Guy Van Gestel dertig jaar lang in de schaduw van het psychiatrisch centrum van het dorp Sint-Antonius. Door nieuwsgierigheid gedreven, vond hij in Utrecht, Gent en Zoersel enkele instellingen die hem toestonden een blik achter de muren te werpen. Te Gek! (Lannoo, 684 fr./ 16,95 euro) werd een verslag van vijf weken stage bij mensen met een psychose of een verslaving. Van Gestel beschrijft persoonlijke verhalen, waar gebeurde anekdotes en puurt tekenende gegevens uit praatgroepen, stafvergaderingen en nachtrondes. Jammer genoeg uit hij zich in een nogal stroeve en weinig plastische taal, waardoor het boek niet echt vlot leest. Maar ongetwijfeld is het in beeld brengen van de onbekende en vaak verguisde wereld van de geesteszieke een verdienste op zich te noemen. (GVdB)

“Rune geeft het niet op. Een konijn in een hok. Een geitje op het gras. Of een kip achterin de tuin. Dat zijn geen huisdieren, zegt mama. Dan kun je net zo goed een koe hebben in een wei. Mag dat wel? vraagt Rune. Ach, gekke jongen, Natuurlijk niet.”

Uit: “Een hond, Rune?”, een boek over de droom van elk kind: een huisdier. (Lannoo 361 fr./ 8,95 euro)

apen apen apen naWeinig diersoorten oefenen een zo grote aantrekkingskracht uit als de apen. Of het nu slingerende gibbons zijn of bekkentrekkende chimpansees: ze maken ons aan het lachen en ze blijven ons verbazen. En hoewel ze ànders zijn, herkennen we onszelf in hun gedrag. Het kan ook niet anders: apen behoren tot de primaten, dezelfde zoölogische familie als de mens. ‘Cousins’ luidde daarom de titel van een vijfdelige BBC-documentaire waarin de primatologen Robin Dunbar en Louise Barrett de kijker een aparte blik gunden op het leven van muismaki’s, bavianen, franjeapen, orang-oetans, bonobo’s en andere primaten. Apen. Onze verwanten is de titel van het begeleidende boek. Een erg fraai boek, dat je in woord en beeld binnenvoert in een fascinerende wereld. Nee, dit is geen saai wetenschappelijk werk: ‘Apen. Onze verwanten’ is een van de meest toegankelijke boeken over dit onderwerp. Na het algemene hoofdstuk over de orde der primaten, die liefst 230 verschillende soorten telt, gaan de auteurs dieper in op de drie hoofdgroepen: halfapen, apen en mensapen. Sociaal gedrag, seksuele code, paringsgedrag, intelligentie, agressie en conflict… alles komt aan bod. Boeiend en qua tekst zo opgebouwd dat je het niet per se in één ruk moet uitlezen. Naast het basisboek verschenen ook drie kleinere boekjes waarin telkens een soort uitvoerig wordt belicht: Chimpansees, sociale woudbewoners (Tamsin Constable), Bavianen, overlevenden van het Afrikaanse continent (Louise Barrett) en Gorilla’s, de grootste apen (Michael Bright). Een must voor wie onze naaste verwanten van dichterbij wil leren kennen. (HV) (Bosch & Keuning, 1279 fr./ 31,70 euro en de drie andere 545 fr./ 13,50 euro per deel.)de ware mongolen

Het Wilde Oosten (BZZTôH, 645 fr./ 15,98 euro) is een zeer amusant reisverhaal over Mongolië. Schrijfster Jill Lawless arriveert er einde jaren ’90, en moet al van de eerste dagen haar romantische Mongoolse fantasieën inruilen voor een meer realistisch en eigentijds beeld.

Haar reisverslag vangt aan met een verhaal van motorpech in de Gobiwoestijn. Het afgeleefde Russische busje, de nachten in een ‘ger’, een Mongoolse tent, de vuren van kamelenmest en de maaltijden uit blik werpen haar onmiddellijk in het échte Mongoolse leven. En dat is niet altijd zo mooi, Lawless ziet ook lelijke krachtcentrales, afgeschilferde betonnen flatgebouwen, roet en blootliggend asbest. De charmes van Mongolië ontdekt ze via boeiende gesprekken. Een industrieel die een eigen politieke partij heeft opgericht, paardenhoedende zusjes die naast hun ger een satellietschotel hebben, de redacteur van een roddelblad; het zijn vooral deze persoonlijke contacten die de fascinerende Mongoolse constrasten blootleggen.

‘Het Wilde Oosten’ is door de schat aan informatie vooral ook een vlot vertelde reisgids. ( GVdB)