We zijn nog maar net begin januari en dé grote kanshebber in de druk bijgewoonde kompetitie van de ergste film van 1996 wordt al over ons uitgestort. Omwille van de expliciete seks en het royale bloot werd ?Showgirls” in de Amerikaanse bioskopen gelanceerd als een vrijmoedige kaakslag in het gezicht van puriteins Hollywood. Maar ondanks de hype flopte het nieuwste opus van Paul Verhoeven spectaculair aan de kassa. Verhoeven en zijn scenarist Joe Eszterhas (het team van ?Basic Instinct”) tonen ons de odyssee van Nomi, een danseres die naar Las Vegas lift en algauw ontdekt dat er maar twee dingen van tel zijn in dit neon-niemandsland : geld en seks. Moet je daarvoor speciaal naar Vegas ? Van haar schaarse bezittingen beroofd, vindt Nomi een baan als lap-dancer in de Cheetah Club, wat konkreet betekent dat zij zich in een hoekje met een klant afzondert en hem opgeilt door zich al hijgend uit de kleren te wurmen. Nomi heeft echter een nog grotere artistieke expressie van haar talenten op het oog : haarideaal is het podium van de Stardust, waar ze nu de beterekliënteel kan opgeilen door topless op te rijzen uit een exploderende vulkaan. Met muzikale nummers die een kruising zijn tussen Cecil B. De Mille en een VTM-show met onbeperkt budget, is het geschilderde showbizz-milieu het toppunt van opgeblazen kitsch. Een dimensie die de laag bij de grondse Hollander Verhoeven echter kompleet ontgaat : zijn prent bezit geen greintje ironie of satire. Zoals een Amerikaanse recensent opmerkte, is dit de eerste film over Las Vegas die nog vulgairder is dan Las Vegas zelf.

Het scenario brengt een ?bloot en spelen”-variatie van elke gemeenplaats uit de showbizz-fabel (tot de sterdanseres die haar enkel verzwikt). Het is allemaal zo belachelijk dat het bijna burlesk wordt. Maar het eventuele plezier dat je eraan zou kunnen beleven, wordt totaal vergald door de volledig fout gekoncipieerde protagoniste. Mede door de nodeloos nijdige vertolking van debutante Elizabeth Berkley is het zogezegde arme wicht zo’n kreng dat we stiekem elk van haar vernederingen zitten toe te juichen.

?Showgirls” is bovenal een showcase voor blote tieten ; de borsten komen in alle maten en gewichten voor en het exposé wordt voorzien van allerlei nuttige tips (onder meer hoe in stresserende situaties de tepels stevig overeind te krijgen). Het wellustig dansen wordt ook nog gelardeerd met een vleugje sadomasochisme, een lesbische verleiding (één van de oerangsten van Verhoeven-Eszterhas), fotogenieke seks in de zwemkom en een verkrachting die er met de haren is bijgesleurd, kennelijk alleen om Nomi een kastrerende wraakfantazie te kunnen laten uitvoeren (de tweede oerangst van de tandem).

De hele film is zoals Las Vegas : er wordt veel beloofd, maar weinig gegeven. ?Showgirls” is een voorspel waar maar geen eind aan komt. Ondanks de zelfverklaarde gewaagdheid, heeft de prent geen enkele aansluiting met de realiteit ; het is de natte droom van twee kleine jongens die nog altijd niet zijn bekomen van hun eerste paar blote borsten. ?You fuck’em without fucking’em”, zegt een jonge aspirant-koreograaf in de film. Hij heeft het over Nomi maar zijn beschrijving gaat nog beter op voor wat Verhoeven met de toeschouwer doet.

?Showgirls”van Paul Verhoeven, met Elizabeth Berkley, Kyle MacLachlan, Gina Gershon, Glenn Plummer, Robert Davi.

Berkley in Showgirls : neon-niemandsland van geld en seks.