Rondreizend ontdekte hij dat er één beroep was dat hij overal kon uitoefenen : lederbewerking. Dat was veertien jaar geleden en ondertussen behangt Bill Amberg de wereld met leer.

Lene Kemps / Foto’s Andrew Thomas

Model Labyrinth is gebaseerd op een sinaasappelnetje. Platgelegd is het een schijfje. Uit elkaar getrokken wordt het een leren boodschappentas. ?Het lijkt simpel, maar het heeft eeuwen geduurd voor ik de juiste afstanden van de inkepingen had?, zegt Bill Amberg. ?Het leek bij mij thuis wel een origamiklasje.?

Amberg-tassen in België te koop in het Modepaleis in Antwerpen en bij Helsen in Hasselt zijn bedriegelijk eenvoudig en lijken haast vanzelfsprekend van vorm. ?De schets is meestal iets ingewikkelder, maar tijdens het ontwikkelen van de tas in het atelier heb ik de neiging om steeds meer details weg te laten. De beste ontwerpen zijn die waar niets overbodig is. De minst geslaagde modellen zijn die waar ik me laat meeslepen door een bepaald trucje of gadget. Die tassen zien er achteraf bekeken veel te druk en opdringerig uit.?

Zijn ontwerpen nodigen uit tot aanraken. Wanneer hij ze toont, strijkt hij er zelf nog even over. ?Leer is enorm sensueel. Ik hou van de structuur ervan, van de korrel, van de manier waarop het in de hand ligt. Dat gevoelsmatige moet je in elke tas proberen in te bouwen.? Vaak werkt hij met kalfsleer of bridle leather, waar paardenteugels van worden gemaakt. Soms met het zachtste suède, eigenlijk bedoeld voor de kledingindustrie, of met nappa. ?De kunst is om het materiaal tot zijn recht te laten komen. Als je leer mooi is, moet je het niet verknoeien met naden, gespen en toestanden.?

Elke Amberg-tas wordt uitgetest. Niet alleen op duurzaamheid. ?Ik beweer dat ik een onverwoestbare reistas heb gemaakt. Een jaar lang heeft het Suzuki Racing Team er de wereld mee rondgereisd en ze hebben ‘m nog steeds niet kapot gekregen.? Maar ook op draagbaarheid. ?Het lijkt een voor de hand liggende bewering, maar op een mensenlichaam kan een tas er helemaal anders uitzien. Mijn meest populaire model is op het winkelrek helemaal niet zo mooi. De proporties lijken verkeerd. Maar als je ze aan je schouders hangt, is ze perfect. Op dezelfde manier lijken de Sling, Metropolitan en Poacher op vormeloze zakken. Maar ze hangen vloeiend en elegant op de heup. Kwestie van ergonomie.?

Amberg ontdekte zijn talent voor lederbewerking op zijn drie jaar lange rondreis door Australië, Nieuw-Zeeland en Zuidoost-Azië. ?Ik ben altijd gefascineerd geweest door handenarbeid. De leerbewerkers in Indië, Thailand en Indonesië leken me de meest gelukkige mensen. Ze leerden me massa’s dingen ; ik ben nog steeds een van de weinige ontwerpers die leer plooit en kneedt. Het is een techniek die ik gebruik bij het maken van de doosjes en pennenhouders. Dat is ook zo fijn aan leer : het is een traditioneel ambacht, met vaardigheden die al honderd jaar hetzelfde zijn. Aan huizen als Hermès en Louis Vuitton bewonder ik het feit dat ze blijven investeren in die kennis en de moeite nemen om ze aan jonge mensen door te geven. Daarin verschillen ze niet zoveel van die handenarbeiders in Azië.?

Echt professioneel werd Amberg pas in ’87 toen hij voor Joseph en Paul Smith ging ontwerpen. ?Daarvoor maakte ik individuele producten : een handtas voor een vriendin, een briefcase voor een vriend… Door het werken voor andere ontwerpers besefte ik dat ik collecties moest maken.? Er werken nu twaalf mensen in het atelier, Amberg levert twee collecties per jaar en hij verkoopt goed in Amerika en Japan. Droomt hij van een klassieker als de Kelly-bag of het dambordmotief ? ?Natuurlijk. Maar zulke ontwerpen maak je niet op bevel. En hun succes hangt van zoveel andere zaken af : van de timing, van de manier waarop het publiek de tas ziet, van de vedette die de tas toevallig koopt…? Dit gezegd zijnde : alle Spice Girls kochten een Amberg-tas in zijn nieuwe leer dat bedekt is met een synthetisch materiaal. ?Het is een geweldig materiaal. Je kan er alle kleuren in krijgen en alles is afwasbaar en onverwoestbaar. Dat betekent dat ik die oude droom kon realiseren : een compleet set witte bagage. Chic hé.? Posh Spice kocht er twee.

De lederwaren kregen gezelschap van een reeks multifunctionele nylon tassen van het rits-klik-en-tover-te voorschijn-type. ?Ik word sterk geassocieerd met heel eenvoudige, verfijnde tassen die een leven lang meegaan. Niet met mode. Ik wil ook wel eens wat anders maken dan die ernstige tassen van hoogwaardige kwaliteit. Iets plezanter. En dat kan met de nylonproducten.?

Naast de accessoires heeft Amberg zich op de binnenhuisinrichting geworpen. We zien de lobby van een flatgebouw in SoHo, een kantoor in Londen, een winkel in Berlijn. ?Leer is zo’n heerlijk materiaal. We maken er tapijten van, behangen er muren mee, leveren er tafels en sofa’s in. Ik zou het liefst de hele wereld met leer bedekken.?

Leer bedekt met een synthetisch materiaal : afwasbaar en onverwoestbaar.