De vraag naar esthetische chirurgie is in België in korte tijd vertienvoudigd. De ingrepen zijn niet langer een taboe, ze raken zelfs stilaan ingeburgerd. Laurens De Keyzer schreef er een boek over.

In België bestaat er een relatief grote vraag naar plastische chirurgie, en die stijgt voortdurend. Het taboe lijkt te vervagen: mensen gaan niet meer gebukt onder het katholieke dogma dat je niets mag veranderen aan de manier waarop God je geschapen heeft en ook de mediabelangstelling bevordert de openheid over het onderwerp. Het vertrouwen in de almaar fijner en veiliger techniek groeit, net zoals de nieuwsgierigheid en de acceptatie. Met Schone schijn levert Laurens De Keyzer het eerste standaardwerk voor de leek af over plastische chirurgie in België.

Het boek is opgevat als een lang interview met chirurg Patrick Tonnard. De Keyzer stelt op een heldere, eenvoudige manier alle mogelijke vragen die je kunt bedenken rond dit onderwerp. Hij overloopt de mogelijkheden, beschrijft het verloop van elke ingreep en het genezingsproces en geeft een realistische schatting van de kosten. Niets wordt ons bespaard: elke snede van een facelift wordt uitgelegd, de pijnlijkheidsgraad en de mogelijke risico’s worden openlijk besproken.

Toch is het boek geen reclamebrochure van de plastisch chirurg in kwestie. Het is veel ruimer: er wordt aandacht geschonken aan de psychologische kant van de zaak en De Keyzer legt de arts stevig op de rooster: hij peilt naar diens drijfveer om voor dit beroep te kiezen, weegt met Tonnard diens criteria om iemand wel of niet te opereren en filosofeert over de definitie van schoonheid en de essentie van esthetische chirurgie. Schone schijn is doorspekt met persoonlijke aantekeningen van de auteur en getuigenissen.

De grootste verdienste van het boek is dat het geen pleidooi is voor ongebreideld knip- en snijwerk tot de ideale maten, maar esthetische chirurgie beschouwt als een middel om jarenoude complexen aan te pakken. Tonnard maakt duidelijk dat een plastisch chirurg de psycholoog niet vervangt. Aanvragen moeten grondig geselecteerd worden, stelt hij, daarbij spelen de gegrondheid van het probleem en realiteitszin een rol.

Al lijkt de doorsnee Belg niet vaak onhaalbare verwachtingen te koesteren: volgens Tonnard willen mensen meestal verlost worden van fysieke onvolmaaktheden, zoals flaporen of een buitenmaatse neus waar ze zich al jaren onzeker of ongelukkig door voelen. Amerikaanse praktijken, als de nosejobs voor de achttiende verjaardag en lunch hour peels (dermatologische peelings tijdens de middagpauze), zijn nog niet overgewaaid. We zijn gelukkig nog ver verwijderd van de extreme toestanden in de Verenigde Staten, waar het hebben van een plastisch chirurg een statussymbool is geworden, net zoals een psychiater dat enkele jaren geleden was.

Patrick Tonnard & Laurens De Keyzer, “Schone schijn – een wegwijzer in de plastische chirurgie”, Van Halewyck, 184 blz., 698 fr.

Sofie Albrecht / Illustratie Gerda Dendooven

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content