Biarritz, de naam klinkt als een voorname uitnodiging. Het nostalgische kuststadje lost de verwachtingen in, het Baskische achterland is de onverwachte bonus.

Als het aan de Côte d’Azur regent, ontstaat bij de toeristen paniek. Hier is de sfeer totaal anders. Mensen trekken een pull aan, en gaan wandelen of winkelen.” Jean-ChristopheGarnier overhandigt ons een paraplu voor we vanuit Maison Garnier, een tot hotel omgebouwd en zen-ingericht herenhuis, Biarritz intrekken. Het is begin juli en het regent, krachtig maar kort, in de traditie van deze streek aan de Atlantische Oceaan met op de achtergrond de Pyreneeën.

Tweehonderdtwintig treden op een stenen wenteltrap is meer fitness dan we gewild hadden, maar het uitzicht vanop de oude vuurtoren op de Pointe-Saint-Martin vergoedt de inspanning. Vóór ons een woelige zee, rechts een brede, quasi-lege kuststrook tot in Anglet, links Biarritz met verschillende bezienswaardigheden netjes op een rij. In één oogopslag kunnen we ons mentale te-bezoeken-lijstje vervolledigen.

Bovenaan staat het luxueuze Hôtel du Palais, omdat op deze plek het toerisme in Biarritz ontstond. Eugénie de Montijo overhaalde haar echtgenoot Napoléon III om een zomerverblijf te bouwen langs de kust van het vissersdorpje Biarritz. Vanaf 1854 betrok het keizerlijk koppel ’s zomers Villa Eugénie, en in hun zog volgde de Europese aristocratie. Tegen het eind van de eeuw werd de villa een grand hôtel. Nu nog zijn een groot deel van de hotelgasten old money-style, zoals hoteldirecteur Jean-Louis Leimbacher ze omschrijft. De rich and famous kunnen zich hier discreet terugtrekken. Alweer wordt ons op het verschil met ‘die andere kust’ gewezen. “Onze clientèle komt niet om zich te laten zien”, weet Leimbacher. “Ze zijn dynamisch, bezoeken de streek, en golf heeft hier een lange traditie.”

Omdat we dol zijn op mondaine verhaaltjes, is het Casino Municipal de volgende halte. Het majestueuze art-decogebouw uit 1924 werd begin jaren ’90 volledig gerestaureerd, en het is in dit kader – met subliem zicht op zee – niet moeilijk om je het elegante uitgaansleven van het interbellum voor te stellen. Dat waren de hoogdagen van Biarritz, elk jaar van eind augustus tot half oktober streek er een glamoureus en uiteenlopend gezelschap vips neer.

De Romanovs gingen er na de Russische revolutie in ballingschap, Picasso bracht er zijn wittebroodsweken met Olga Koklova door, de Parijse society ontdekte na de Côte d’Azur ook Biarritz, Coco Chanel en Jean Patou hadden er drukbeklante couturehuizen. In een mengelmoes van stijlen werden immense villa’s gebouwd, waarvan sommige de Tweede Wereldoorlog en de appartementendrift van de jaren ’60 en ’70 overleefd hebben en die de stad, ondanks de langdurige architecturale verwaarlozing, een nostalgische grandeur geven.

Als we Béatrice, gids van de plaatselijke toeristische dienst, mogen geloven, komen de roemrijke tijden terug. Over het patrimonium wordt tegenwoordig streng gewaakt en onlangs knoopte het chique bal de l’impératrice met de mondaine traditie aan. Voorts is Karl Lagerfeld, ontwerper voor het huis Chanel, in de buurt een grote villa aan het bouwen. En Caroline van Monaco zou op het punt staan er een eigendom te verwerven. Volgens de gids drijven onveiligheid en de maffia gefortuneerden van de Méditerranée naar de Atlantique.

Hoge golven brengen nog een ander publiek naar Biarritz en omgeving: een bont en internationaal gezelschap van surfers. Als ze niet op de plank staan, vinden ze elkaar in restaurant/bar Le Surfing voor la Côte Basque, aan het uiteinde van de stad. Eigenaar is Robert Rabagny, surfer van het eerste uur, en organisator van het jaarlijkse Biarritz Surf Festival dat doorgaat in de tweede week van juli. “Dat is telkens weer een feest”, zegt hij lyrisch. “Tijdens die week worden niet alleen surfwedstrijden en -initiaties georganiseerd, maar ook concerten. 150.0000 mensen bezoeken het festival. Ik vind dat de mix van societymensen en hippe surfers een eigen sfeer geven aan Biarritz.”

In de kleine Port des Pêcheurs, nu vooral een plezierhaven, hangt dan weer een dorpssfeer. Een paar restaurants en een zestigtal miniscule en pittoreske huisjes – crampottes – maken er een eiland in de stad van. De crampottes zijn eigendom van het stadsbestuur. Je kan ze op jaarbasis voor peanuts huren, maar dan moet je wel in Biarritz geboren zijn, en een boot in de haven hebben. De wachtlijst is ongeveer tien jaar lang. Met alleen een keuken en badkamer, want in principe mag je er niet overnachten, worden ze in de zomer druk gebruikt voor diners en late feestjes, en loopt iedereen bij iedereen naar binnen.

Tijdens een stevige wandeling – de beste manier om deze stad te verkennen – werken we het lijstje af. Om de hoek van de haven is er Le Musée de la Mer, een indrukwekkend gebouw in art deco. Tegenover het museum staat in zee een groot Mariabeeld letterlijk op een rots in de branding, en de majestueuze Villa Belza die vanop een hoge rots boven de zee troont – als locatie zowat de natte droom van elke makelaar in vastgoed – lijkt de stad af te grenzen. Daar begint de Côte Basque, die langs charmante kustplaatsen als Bidart, Guéthary en Saint-Jean-de-Luz naar Spanje leidt.

Nu we genoeg zeegezichten in ons hebben opgenomen om er mentaal nog weken van na te genieten, en we zwemmend de fameuze golven hebben getest, kunnen we het binnenland in.

In eerste instantie maakt Cécile Rougier van de La Guilde du Tourisme Pyrénées-Atlantiques ons een beetje ongerust. Ze is superenthousiast, maar haar betoog over bezoekmogelijkheden is doorspekt met woorden als ‘landelijk’ en ‘ambachtelijk’; wat bij ons het woord ‘kneuterig’ oproept, en een alarmbel doet rinkelen. We vergissen ons.

“Proef toch een stuk Baskische taart”, zegt Sylvianne Darritchon, terwijl ze koffie serveert op het terras van haar gerestaureerde hoeve uit de 17de eeuw, een voormalige stopplaats voor bedevaarders op weg naar Compostella. We hebben al veel taart moeten eten, maar hoe sla je zo’n gastvrij aanbod beleefd af?

Sylvianne is een vrouw uit het noorden van Frankrijk, haar grootvader woonde in Brugge. Op haar 18de kwam ze hier op vakantie, keek recht in de ogen van een Bask en is gebleven. Hij is ondertussen vertrokken, maar Sylvianne heeft in het familiehuis de perfecte chambres d’hôtes ondergebracht. Ze heeft drie gastenkamers, allemaal verschillend ingericht. “Mijn grootouders waren antiquairs, ik heb dat zoeken naar oude meubels in mijn bloed.” De rust van dit huis te midden van de velden, is perfect. Het dorpscentrum van La Bastide Clairence ligt op drie kilometer. “Naar Baskenland moet je komen om te genieten”, vindt Sylvianne. “Behalve de eerste twee weken van augustus valt de toeristische toeloop mee. Basken zijn overigens traditioneel en nogal gesloten, vandaar dat zoveel stadjes en dorpen hier perfect bewaard zijn.”

Bij Vincent Marichular in Sare, geklasseerd bij de 125 mooiste dorpen van Frankrijk, kunnen we er zeker niet onderuit. Marichular behoort tot de vijfde generatie van een bakkersfamilie en runt het Musée du Gâteau Basque.

We proeven de twee varianten: met kersen, en met banketbakkersroom. De man is zo onderhoudend en overtuigend, dat we ons voornemen thuis aan het bakken te slaan. Marichular en zijn team leveren de befaamde taart, euskal biscotxa in het Baskisch, aan hotels en bakkers in heel Frankrijk. “Ik heb in het buitenland gewerkt, maar ik ben Bask en dan keer je terug.” Het Baskisch nationalistisch discours is overal te horen, maar het wordt hier niet zoals in Spanje met bomaanslagen ondersteund.

Op het dorpsplein van Sare lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Maar bar/restaurant Lastiry heeft niets folkloristisch. De broers Fagoaga hebben er een simpel maar stijlvol eethuis van gemaakt, met een eerlijke kaart. “Jongeren komen tegenwoordig naar Baskenland terug”, vertelt moeder Fagoaga. “Een van mijn zonen heeft een carrière in Parijs opgegeven om dit restaurant te openen.” Het is een perfecte middag, we zouden uren op dit terras kunnen zitten. Maar de lijst is nog lang en als we niet snel zijn, komt er gegarandeerd iemand met taart aandraven.

Praktisch

Een prima gids voor Biarritz en omgeving is Pays Basque, uitgegeven in de reeks Guides Gallimard. Voor een architectuurwandeling gebruikten we Biarritz, Archives d’Architecture de la Côte Basque, uitgegeven bij de Editions Lavielle en te koop in de plaatselijke boekhandel.

De toeristische diensten van zowel Biarritz als La Guilde du Tourisme Pyrénées-Atlantiques stellen tal van interessante arrangementen voor (golf, thalassotherapie…) Voor info: http://www.tourisme.fr/biarritz of Tel. +33-559-22 37 00.

http://www.tourisme64.com of Tel. +33-559-46 37 05.

Logies: Maison Garnier, 29 rue Gambetta, Biarritz. Middenin de stad, slechts 7 kamers, allemaal zen-ingericht. Vanaf 390 FF voor een tweepersoonskamer. Tel. +33-559-01 60 70.

Hôtel du Palais, 1 Avenue de l’Impératrice, Biarritz. Prestigieus hotel en navenante prijzen. Info: http//www.hotel-du-palais.com of Tel. +33-559-41 64 00.

Hôtel Laminak, Route de Saint-Peé, Arbonne. Klein charmehotel (een relais du silence) in het binnenland. Tel. +33-559-41 95 40.

La Croisade, drie gastenkamers in de gerestaureerde Baskische boerderij van Sylvianne Darritchon in La Bastide Clairence. Zeer charmant en rustig. 330 FF voor een tweepersoonskamer, ontbijt inbegrepen. Tel. +33-559-29 68 22.

Olhabidea, Sare, 4 gastenkamers in de sublieme 18de-eeuwse woning van Anne-Marie Fagoaga. Verse bloemen, klassieke muziek en de geschiedenis van Baskenland krijgt u er bovenop. Tel. +33-559-54 21 85.

Lehen Tokia, Chemin Achotarreta, Cibourne. Een Baskische villa met indrukwekkende art-deco-inrichting. Dit hotel met 7 kamers heeft een klein zwembad en kijkt uit over de baai van Saint-Jean-de-Luz. Kamers vanaf 500 FF. Tel. +33-559-47 18 16.

Restaurants

Le Surfing, 9 Boulevard Prince de Galles, Biarritz. Casual restaurant, ontmoetingsplaats voor surfers. Een mooi uitzicht op la Côte Basque.

Lastiry, Le Bourg, Sare. Modern eethuis op het historisch plein van Sare. Een aanrader. Tel. +33-559-54 20 07.

La Ferme Ostalapia, Chemin d’Ostalapia, Ahetze. Omgebouwde hoeve, correcte kaart en prachtig uitzicht op het Rhune-gebergte. Tel. +33-559-54 73 79.

La Tantina de la Playa, Plage du Centre, Bidart. Visrestaurant waar het altijd gezellig druk is. Prachtig zeegezicht. Tel. +33-559-26 53 56.

Te bezoeken

De ambachtslui in La Bastide Clairence.

De Belgische Titanne Vander Auwera heeft er sinds 5 jaar een atelier waar ze lijsten voor kunstwerken maakt. http://pro.wandoo.fr/atelier.titanne

In La Bastide heeft ook de artisan-parfumeur Christian Louis een boetiek geopend. http://www.parfumsonline.com

Le Musée du Gâteau Basque, Sare. Tel. +33-559-54 22 09.

http://perso.wandoo.fr/musee.gateaubasque

Villa Arnaga, Cambo-Les-Bains. Neo-Baskisch paleisje met grote Franse tuin van Edmond Rostand, de auteur van Cyrano de Bergerac. Nu omgebouwd tot Musée Edmond Rostand.

Trui Moerkerke / Foto’s Guy Kokken

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content