bezetenheid

De klassieke David Lean-verfilming uit 1946 van “Great Expectations” van Charles Dickens opende met een bijzonder enge scène op een kerkhof: het moment waarop de jonge Pip door de ongeschoren boef Magwitch wordt opgeschrikt, is een van die intens cinematografische shockeffecten om nooit meer te vergeten. De nieuwe versie van de Mexicaanse regisseur Alfonso Cuaron bevat een knipoog naar dit heuglijk moment: hier rijst de door Robert De Niro gespeelde ontsnapte boef in zijn feloranje gevangenisuniform uit de ondiepe lagune op en grijpt de jonge held vast, die nu Finn heet. Maar voor het overige valt er maar weinig van Lean te bespeuren in deze “Great Expectations”. Van Dickens’ originele roman trouwens ook niet. Het is een wat vergezochte, maar dikwijls erg fraaie poging om de inhoud en de thema’s uit een oude roman op een nieuwe manier te laten aanspreken. Met de postmoderne citaten, het modieuze jachtige tempo en de aanlokkelijke visuele fioritures is dit gesneden koek voor het ongeduldige, rusteloze, maar toch ook naar ouderwetse romantiek hunkerende jonge volkje van vandaag.

Ethan Hawke speelt de arme vissersjongen, die ook een begenadigd kunstenaar is – al is het niet in die moerassige uithoek van Florida dat hij op een doorbraak moet rekenen. Dankzij een mysterieuze weldoener krijgt hij echter de kans om de wijde wereld in te trekken. Hij maakt in New York furore met zijn schilderijen, maar het snobistische kunstwereldje van SoHo (door de filmmakers halfsatirisch geobserveerd) voelt leeg aan. Faam en fortuin kunnen hem zijn grote jeugdliefde niet doen vergeten. Het verwende rijke meisje uit zijn jeugd lijkt echter voor altijd onbereikbaar. Waarom de getourmenteerde jongeling voor eeuwig in de ban blijft van het nichtje van een rijke excentrieke dame, is niet helemaal duidelijk. Zoals ze op latere leeftijd wordt gespeeld door Gwyneth Paltrow is Estella inderdaad onwezenlijk mooi, maar ze gedraagt zich zo onaangenaam dat je de blijvende betovering niet goed begrijpt.

Wie de verhalende en psychologische logica kan vergeten, wordt echter gegarandeerd meegesleept door de sensuele beeldenstroom. Met vele scènes gesneden op de alt-rock soundtrack is dit evenals de recente “Romeo + Juliet” van Baz Luhrman de MTV-versie van een gewichtige literaire klassieker. Zoals hij al bewees met zijn vindingrijke verfilming van het Amerikaanse kinderboek “A Little Princess”, heeft Cuaron een goed oog voor alles wat maar raadselachtig en sprookjesachtig is. De beginscènes ten huize van Paradiso Perduto, een overwoekerd leeg landgoed in Moorse stijl, slingeren ons meteen in de gewenste dromerige sfeer. De romantische bezetenheid van Finn wordt soms heel gedurfd verbeeld. Zoals het moment waarop hij naar de nachtelijke hemel staart en we als het ware, samen met zijn blik door de wolken scheuren tot we bij het vliegtuig belanden dat Estella van hem wegvoert. Als ze elkaar na lange tijd weer ontmoeten in Manhattan, gaat zij uitdagend uit de kleren terwijl hij als een razende schetsen van haar maakt: het wordt een prachtig montage-scherzo (gesneden op muziek van Pulp) van verleiding, artistieke extase en creatieve coïtus interruptus. Deze en andere stilistische hoogstandjes compenseren het hoge kitschgehalte en de irriterende overdrijvingen. Zoals de schaamteloze overacting van een in de schminkkamer harteloos toegetakelde Anne Bancroft.

“Great Expectations” van Alfonso Cuaron, met Ethan Hawke, Gwyneth Paltrow, Anne Bancroft, Robert De Niro.

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content