Soms overvalt het succes je. Het overkwam Bernadette De Geyter, die vanuit Brasschaat zonder het te beseffen een hype in gang trok. Het verhaal van een vest die in geen tijd een trend werd.

Het eerste exemplaar was er één voor haar dochter, die de over- sized gebreide cardigan bijna van het lijf werd getrokken door potentiële inkopers. “We waren in een winkel en de eigenares wou onmiddellijk weten welk merk mijn dochter droeg”, zegt De Geyter. Die eigenares wilde prompt het ‘Bernadetteke’ verkopen in haar winkel, en Bernadette ging terug aan haar werktafel zitten. Om een week lang te breien. De eerste vijf stuks vlogen de deur uit. De winkel bestelde bij. En bij. En bij.

Vijf cardigans per week werden er honderd per maand. Na een jaar kreeg Bernadette er verkrampte handen van. “Ik stond erop alles zelf te doen. Van het breien tot het kleuren en het spoelen, het opvolgen van de bestellingen en de leveringen.” Er kwamen nieuwe modellen bij, waardoor ook de verkoop en de omzet bleven stijgen. Daarom nam ze enkele dames onder haar hoede die zich nu concentreren op het breiwerk. Want alles is en blijft handwerk. En dat kost wat : 500 euro voor een cardigan. “Dat is niet goedkoop, maar je betaalt voor het ambacht. Mensen grijpen terug naar kwaliteit, naar vakwerk en naar degelijke materialen, en dat telt allemaal door in de prijs. Een vest weegt ongeveer 500 gram en is gemaakt van mohair van Zuid-Afrikaanse berggeiten.”

“Ik weet wat mooi is en wat niet. Of beter : ik weet wat ik mooi vind en wat niet. Het moet karakter hebben, dat is het voornaamste. Ik heb jaren als inkoper in de retail gewerkt, ik ken dus mijn weg en mijn smaak.” Enkel het breien aan de werktafel heeft Bernadette De Geyter gemeen met andere handmade labels, die hun plaats opeisen via Facebookgroepjes, pop-upwinkels en DIY-beurzen. “Ik kan daarover zeggen dat ik geluk heb gehad, maar evengoed dat mijn harde werk van de voorbij jaren nu loont. Ik heb mijn contacten, ik ken de winkels en zij kennen mij. Er is een wederzijds vertrouwen en dat schept mogelijkheden.”

GROOTSE KLEINSCHALIGHEID

Na haar loopbaan in de detailhandel zocht Bernadette een nieuwe uitdaging. “Iets wat ik leuk vind”, was het voornaamste criterium. Breien bleek niet enkel een aangenaam tijdverdrijf, maar ook het begin van een nieuwe carrière. “Eigenlijk ben ik nu een ondernemer, een zakenvrouw. Al zie ik dat zelf niet zo, ik maak gewoon die cardigans.” Haar man doet het zakelijke en dat vindt ze heel geruststellend. Bernadette moet zichzelf kunnen blijven, in alle onbevangenheid.

Ze leert veel bij, dat spreekt voor zich, maar ze tracht vooral trouw te blijven aan zichzelf en het label. Winkels die niet bij ‘Made by Bernadette’ passen, doet ze niet aan. Het moet kloppen. Dat is meteen ook de reden waarom ze niet staat te springen voor een verkoopkanaal online. “Ik ben geen merk begonnen om de wereld te domineren. En ik wil alles met de hand blijven maken. Net daarmee onderscheiden we ons. Die kleinschaligheid. Die echtheid. Niet alles moet altijd groots worden.”

In Vlaanderen gaat ze daarom met zeven verkooppunten op de rem staan, maar dat wil niet zeggen dat in het buitenland datzelfde concept niet herhaald kan worden, op vergelijkbare en dus ook haalbare schaal. “Ik heb via vriendinnen contacten in Amsterdam, Londen en Parijs. Om daar voet aan wal te krijgen, zal ik mezelf beter en meer moeten organiseren, maar dat zal wel lukken. Toch ?”

COPYCARDIGAN

Bernadette haalt een krantenartikel boven waarin een interview met haar gevolgd wordt door een kledingadvertentie. Die toont een vrouw in een cardigan : een Bernadette. Maar niet dé Bernadette. Als Bernadette zelf niet start met een grote commercialisering, doen wij het wel, moeten andere merken hebben gedacht, afgaande op de kopieën die de mainstream winkelstraten nu overspoelen. “Ik ben daar niet echt mee bezig. Er is even sprake van geweest om op te treden tegen de kopieën, maar dat zou toch gewoon tijdverlies zijn. Laat iedereen maar doen. Uiteindelijk werkt het in twee richtingen. Als een copycardigan verkocht wordt als zijnde een Bernadette, zullen de mensen zich ook afvragen waar die naam vandaan komt, en zo misschien alsnog bij mij uitkomen.”

Door Nele Reymen & Foto’s Liesbet Peremans

Vijf Bernadettes per week werden er honderd per maand

Bernadette De Geyter: “Ik stond erop alles zelf te doen”

“Eigenlijk ben ik nu een ondernemer. Al zie ik dat niet zo, ik maak gewoon die cardigans”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content