BENTOBOX VOL VERRASSINGEN

Gerant Julien Colson (midden), chef-kok Benoit Stas (rechts) en assistent Iko Sato. © MICHEL VAEREWIJCK

Redactie Knack

21-02-2012, 23:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 20:18

CATEGORIE: JAPANS MET MODIEUZE, BELGISCHE TWIST – KEUKEN: 6,5 – DECOR 7,5 – COMFORT 6 – SERVICE 7 – PRIJS/KWALITEIT GEPROEFDE MENU 6,5

DECOR: 7,5

COMFORT: 6

SERVICE: 7

PRIJS/KWALITEIT GEPROEFDE MENU: 6,5

Kabu is te vinden in de Brusselse Kernstraat, op een boogscheut van de Naamse poort. De naam betekent ‘raap’ in het Japans en kan door wie de taal niet meester is snel worden verward met Kamo, de door lekkerbekken zo geliefde Japanse bistro in Tokio-kantinestijl (Elsene, Jaargetijdenlaan 123). Maar er is wel degelijk een verschil: in Kamo volgt men tradities en eet men authentiek Japans. In Kabu freewheelen de koks en zijn de gerechten modieus verpakt. Kabu is trendy, Kamo niet. Kabu is de nieuwkomer. Het is een product van de Waalse Caroline Colson, die aan de overkant, in haar .Bar (lees Point Bar, Kernstraat 39) heeft laten zien dat zij de markt vaardig kan bespelen. Caroline weet met Kabu opnieuw te verrassen via een originele inrichting met groen kunstgras als vloerbedekking, en met zwart meubilair, zwarte muren en zwarte plafonds. In de keuken staan een Japanse en een Belgische chef. Hun gerechtjes zijn ondergebracht in prijscategorieën: 8, 9 en 13 euro. De trioformule (26 euro), waarbij men één gerecht uit elk hoofdstuk kiest, is het visitekaartje. Voor mensen met tijd en honger is er een reis door de kaart van zeven gangen (58 euro). De porties zijn bescheiden van formaat en komen op tafel in een bentobox. De drankenkaart is beknopt: naast wijn kan men kiezen uit sake, Japanse whisky en Japans bier.

Wij werden vriendelijk, in het Frans, onthaald en kregen een houten onderlegger met houten bestek. Wij dronken witte en rode huiswijn (11 euro voor 50 cl) en beleefden meer genoegen aan de witte dan aan de rode. Er kwam een misosoepje als hapje (normaal komt in Japan de bouillon na het eten en dient dan om de gaatjes te vullen). Voorgerechten waren krokante salade met algen, inktvis, veel paksoi en een dressing van pompelmoes, gember en honing. Aan de andere kant verscheen een mislukte tempura van vis, met vooral zalm in sponzige deegmantel. Tijgergarnalen werden geserveerd in lasagne van rammenas, aubergine en courgette. Argentijns rundvlees lag onder korst van peper en wasabi en werd vergezeld van saus van soja en sesam.

Het nagerechtenrepertoire is speels. Onze keuze ging naar La dame japonaise of vanille-ijs omgeven door kleefrijst met warme chocoladesaus (8 euro) en taartje van yuzu met meringue (8 euro).

Wij betaalden zo’n 90 euro voor twee en dat vonden wij een gerechtvaardigde prijs voor een avondje lichtvoetig culinair vertier.