De eigenzinnige meester Robert Altman gebruikt in ?Kansas City” een misdaadintrige als voorwendsel om in zijn unieke panoramische en wijdlopige stijl het portret te schilderen van de stad (in Missouri) uit zijn tienerjaren, tijdens de prohibitie ook een van de vitale centra van de jazz-muziek.

Blondie, een jonge telegrafiste die met de filmster Jean Harlow dweept, ontvoert de society-lady Carolyn Stilton ( Miranda Richardson). In ruil voor deze vrouw, wil ze de vrijlating van haar sweetheart Johnny ( Dermot Mulroney), die wegens roof op een zwarte gokker door de zwarte gangsterbaas Seldon Seen ( Harry Belafonte) wordt gegijzeld. Jammer voor Blondie is meneer Stilton ( Michael Murphy), een adviseur van president Roosevelt, echt niet gehaast om zijn echtgenote te recupereren. Politiek gaat voor. De handeling speelt namelijk tijdens één etmaal, aan de vooravond van de verkiezingen van 1934. Voor Altman, die rond een fictief verkiezingscircus al een hele tv-serie maakte (?Tanner ’88”), de uitgelezen kans om andermaal zijn cynische visie op de corrupte geschiedenis van Amerika te ventileren. Visie die bepaald niet politically correct is : het zijn de democraten die de uitslagen vervalsen ; het zijn de zwarten die over de locale onderwereld heersen, aangevoerd door een wreedaardige Belafonte, die dit keer met zijn zware basstem sinistere dreiging uitstraalt in plaats van calypso-pret.

Miranda Richardson is schitterend als de ontvoerde vrouw die verslaafd is aan laudanum ; haar benevelde geest lijkt wel de wazige, dromerige verteltrant te bepalen, een effect dat Altman ook al toepaste in zijn opium-western ?Mc Cabe and Mrs. Miller”. Maar de grootste invloed op de stijl van deze duister monochrome film is echter de jazz-muziek : de tragikomische kidnapintrige die in een soepele flashback-vertelling wordt verduidelijkt, bezit de ongedwongen ingenieuze structuur van een grillig jazzstukje. Altman gebruikt de contrastrijke stemmen van zijn acteurs als met elkaar rivaliserende instrumenten. De gededramatiseerde gebeurtenissen worden ook voortdurend onderbroken door een all-night jamsessie in de locale Hey Hey Club, met als hoogtepunt een reconstructie van de legendarische ?cutting contest” tussen Coleman Hawkins en Lester Young, gadegeslagen door een jonge Charlie Parker.

?Kansas City”van Robert Altman, met Jennifer Jason Leigh, Harry Belafonte, Miranda Richardson, Dermot Mulroney, Steve Buscemi.

Leigh en Belafonte in Kansas City : grillig jazz-stukje.