‘BELGIË IS ECHT EEN WIJNPARADIJS’

Voor wijnliefhebber Filip Salmon ging er een nieuwe wereld open terwijl hij aan zijn boek over Belgische wijnen werkte. © Stefaan Temmerman

“Ik heb meer gepraat dan geproefd”, beaamt Filip Salmon. En dat is maar goed ook: het omgekeerde zou nooit zo’n uitvoerig, praktisch overzicht hebben opgeleverd van wat er in België aan wijn voorhanden is. Vierhonderd pagina’s leesvoer en portretten, zowel voor beginners als voor gevorderden.

Weet u wat een winetwunch is ? Ik wist het ook niet. Tot ik Filip Salmon ontmoette, journalist en auteur van een versgedrukt boek over alles wat er in België aan wijn te vinden is. Ik ben dan ook geen fervente twitteraar, hij wel. En als hij iets bijzonders heeft gedronken, stuurt hij een tweet de wereld in met een foto van de fles erbij. Zo kom je al snel tot een virtueel clubje van mensen die met wijn bezig zijn. “Het zou leuk zijn om elkaar te ontmoeten, bedacht ik, en ik nam samen met blogger Jelle De Roeck het initiatief voor een etentje”, legt Salmon uit. “Iedereen moest een lievelingsfles meebrengen. De eerste keer kwamen we met een man of twintig samen in Pazzo, ik had mijn favoriete champagne Jean Michel meegenomen, en zo ontdekten we dus op één avond een pak lekkere wijnen.” Voor de twitteranalfabeten: twunch is een samentrekking van twitter en lunch.

Filip Salmon houdt van wijn, en van de verhalen erachter. Een wijnsnob is hij niet. “Ik heb zelf geen kelder, wel een wijnkast en daar zitten weinig flessen in van boven 20 euro, de meeste kosten tussen 5 en 15 euro. Ook in die categorie vind je schitterende dingen.” Precies daarom kan hij zo boos worden als hij in een restaurant of café een glas slechte wijn krijgt voorgezet. “Telkens denk ik dan : geef me 5 euro en ik breng onmiddellijk iets veel beters mee.”

Als hij een etentje geeft, vindt hij het leuk om de gasten zelf naar de wijnkast te laten gaan en hun keuze te laten maken, ze zullen er geen Mouton Rothschild van 1947 in vinden. “Ik heb geen echte schatten liggen, wel een bijzondere chianti classico (San Marcellino 2007) van bij Stappato. Die wordt ontkurkt bij een speciale gelegenheid en ik ben benieuwd wat hij zal geven. Een Director’s Cut Zinfandel 2009 van Francis Ford Coppola zal binnenkort moeten bewijzen wat hij waard is bij een hazenrug. Soms drinken we op zo’n avond ook verschillende wijnen bij één gerecht en dat geeft altijd stof tot discussies.”

Salmon is niet opgegroeid in een gezin waar wijn belangrijk was : “Mijn moeder kookte lekker, maar wijn kwam er nooit op tafel. Alleen als er hoog bezoek kwam, werd er een Saint-Emilion grand cru bovengehaald – die doorgaans nog niet op dronk was.” Hij was al vooraan de twintig toen hij op reis in Toscane ontdekte dat daar wijn werd gemaakt, goede wijn zelfs. Hij ging rondtoeren en sindsdien is san-giovese een van zijn lievelingsdruiven, en Italië zijn lievelingsland voor wijn. Daarnaast heeft hij een zwak voor champagne, en hij trekt minstens één, maar liever twee keer per jaar naar de streek om er nieuwe ontdekkingen te doen.

ZELF ONTDEKKEN

Hoewel hij inmiddels dus al een grote liefhebber is – een kenner wil hij zich niet noemen – ging er toch nog een wereld open toen hij, na zijn werkuren, aan zijn wijnboek over België werkte. Ongeveer anderhalf jaar heeft hij eraan geschreven, tweehonderd interviews afgenomen, veel insiders geraadpleegd om een selectie te maken, en af en toe toch ook wel enthousiast geproefd. “Het was een spartaans regime,” lacht hij, “en dat over een onderwerp dat zo weinig spartaans is.”

Maar het resultaat mag gelezen worden. De titel Wijn in België – Genieten, ontdekken, proeven, beleven dekt helemaal de lading. Je maakt kennis met wijnbars, restaurants, handelaars, sommeliers, evenementen, consultants, producenten en blogs. Al bladerend stel je vast dat we een rijk landje zijn. “Wat ik met dit boek wilde zeggen, is : stap in je auto en ga op ontdekking. De Vlaming heeft de neiging dicht bij de kerktoren te blijven en zijn vaste adressen te koesteren, de wijnhandel in de buurt. Maar er is zo veel meer, op een halfuurtje rijden zijn er ontdekkingen te doen. Limburg kun je bijvoorbeeld een echte wijnprovincie noemen, met haar specialisten in Italiaanse wijnen zoals Licata, of Griekse wijnen bij Pegasos, met haar restaurants en haar wijndomeinen. Ik heb zoveel ontdekkingen gedaan. België is echt een wijnparadijs.”

Maar hoe begin je eraan, als leek ? Salmon : “Goede sommeliers zijn erg belangrijk. Ze laten je dingen proeven die je niet kent en je kunt heel wat van hen leren. Ik vind dat ze schromelijk onderbelicht zijn. Het draait altijd om de chef, ook op tv, terwijl de sommelier mee het gezicht van een restaurant bepaalt.” Of die sommelier komt aandragen met een boek waarin driehonderd referenties staan, of met een kaart met twintig wijnen, is daarbij niet zo belangrijk, als de keuze maar goed is. En al wordt er veel geklaagd over de hoge prijzen, toch ziet Salmon beterschap : “Wat ik bijvoorbeeld erg mooi vind, is een kaart zoals bij Mondevino, waar bij elke wijn de prijs per glas staat, per fles en de winkelprijs. Dat is heel transparant.” Ook blogs en apps vindt hij een welkome toevoeging : “Bloggers gaan op een heel andere manier met wijn om, het is vaak heel hands-on, heel direct. Het is een andere manier om over wijn te schrijven dan de gevestigde wijnschrijvers doen. Het zijn meestal jonge mensen die op die manier een forum krijgen en heel persoonlijk hun mening geven.”

OMSTREDEN NATUURWIJNEN

Een heet discussiepunt in de huidige wijnwereld zijn de zogenaamd ‘natuurlijke wijnen’. Salmon : “Het is echt een onderwerp dat de liefhebbers verdeelt. Ik hoor dingen zeggen als : ‘Ze moeten dringend stoppen met die zever van natuurlijke wijnen’. Maar evengoed : ‘Sinds ik natuurwijnen drink, krijg ik geen klassieke wijnen meer door mijn keel’. Zelf zit ik wat in het midden. Wijn moet altijd primair fruit hebben daarna liefst wat complexiteit. Bij natuurwijnen heb je soms die gistgeur, en hij is niet zelden troebel. Je vraagt je bijwijlen af of je geuze drinkt of wijn, dat vind ik niet fijn.” In sommige moderne restaurants staat er niks anders op de kaart, stel ik vast. Salmon : “Sommeliers zijn altijd op zoek naar nieuwe dingen en hun smaak evolueert. Ze gaan mee met de trends.” Eén voordeel hebben ze volgens hem zeker : ze hebben het besef aangescherpt dat er soms dingen in de wijngaard gebeur(d)en die beter achterwege worden gelaten.

Precies op dat ogenblik krijg ik een natuur-gamay uitgeschonken die ik maar matig kan appreciëren, terwijl de schrijver van een mooie Rhônewijn geniet. Of hij de referentie daarvan meteen gaat noteren, vraag ik hem. Nee, hij heeft geen boekje waarin hij proefnotities bijhoudt van elke wijn. “Waarom zou ik ? Morgen is er weer een nieuwe wijn om te ontdekken.”

Filip geeft ook lezingen over wijn. Meer info: davidsfonds.be/activity/national/detail.phtml? id=44501

Tekst Agnes Goyvaerts & Foto’s Stefaan Temmerman

“Blijf niet onder je kerktoren maar stap in je auto en ga op ontdekking”

“We mogen best wat trotser zijn op de wijn-rijkdom van ons land”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content