Of de eerste jongen die ik gekust heb knap was, herinner ik me niet echt. Noch of hij grappig, intelligent of charmant was. Wel dat hij lekker rook. Het was niet louter een aangenaam parfum, maar de mix met zijn lichaamsgeur die hem onweerstaanbaar maakte. Dat parfum werd een bestseller die zomer, maar ik heb me verder gelukkig altijd kunnen beheersen. Het is me verder nog zelden overkomen, behalve die ene keer op de Antwerpse Meir. Zoals in de tekenfilmpjes likte een fantastisch aroma opeens aan mijn neus. Instinctief draaide ik mijn hoofd om en maakte rechtsomkeert, letterlijk mijn neus achterna. Als een soort Grenouille (het hoofdpersonage uit Patrick Süskinds roman Het parfum) volgde ik een man honderden meters. Tot hij een parfumerie binnenstapte. De godengeur ging onder in een zee van fruit en bloemen, en de betovering was verbroken. Geen idee hoe hij eruitzag, ik heb enkel zijn achterkant gezien. Maar dat deed er ook niet toe.

Jarenlang heb ik gedacht dat ik een bizarre afwijking had, maar de wetenschap stelde me onlangs gerust. Professor Tim Jacob, een geur- en smaakspecialist aan de Britse universiteit van Cardiff, stelt dat we aangetrokken worden door de geur van mensen met een ander immuniteitssysteem. Biologisch gezien houdt dat steek omdat onze kinderen dan een combinatie van beide immuniteitssystemen erven. Volgens de professor bestaat er een statistische correlatie die de link aantoont tussen ons immunotype en olfactorische voorkeuren. Niets goede smaak, we zouden dus een parfum kiezen dat ons immuniteitssysteem weerspiegelt.

En dat we daar van nature bedreven in zijn, ontdekte een andere wetenschapper aan de Charles Universiteit van Praag. “Mensen gebruiken al duizenden jaren parfum,” vertelt dokter Jan Havlicek aan de Sunday Telegraph, “en we gingen er altijd vanuit dat we dat deden om onze lichaamsgeur te verdoezelen en ons aantrekkelijker te doen ruiken. Maar in ons onderzoek vonden we juist een sterke individuele interactie tussen parfum en lichaamsgeur. Mensen kiezen parfums die hun eigen geur complementeren.”

Hij vroeg twaalf vrijwilligers om een parfum te kiezen en het in hun oksel te verstuiven. In de andere werd een willekeurig parfum aangebracht. Er werden stalen genomen die 21 vrouwen moesten beoordelen. Zonder uitzondering vonden ze de stalen met het zelf gekozen parfum aantrekkelijker.

Het bevestigt mijn overtuiging dat parfum iets persoonlijk is. Moét persoonlijk zijn, zelfs. Niets erger dan een feestje of een café binnen komen waar iedereen niet alleen dezelfde kledingstijl heeft maar ook hetzelfde soort geur draagt. Als een onderdeel van een uniform. Fascinerend om dan te merken dat sommige mensen fantastisch staan met hetzelfde parfum, dat niets doet voor anderen.

Als ik u een raad mag geven bij uw volgende aankoop : vraag geen advies aan anderen, laat u niet leiden door klinkende namen, kijk niet naar het mooiste flesje, maar volg uw eigen neus. Geen betere raadgever om de ultieme geur te vinden. Wel oppassen voor beautyredactrices met een afwijking.

sofie.albrecht@knack.be

Sofie Albrecht

INSTINCTIEF DRAAIDE IK MIJN HOOFD OM EN MAAKTE RECHTSOMKEERT, LETTERLIJK MIJN NEUS ACHTERNA. ALS EEN SOORT GRENOUILLE VOLGDE IK DE MAN HONDERDEN METERS.