Switched-On Boxed Set (Switched-On Bach, Switched-On Bach 2, Well-Tempered Synthesizer, Switched-On Brandenburgs, Wendy Carlos. Label: East Side ESD 81422.

Rigide liefhebbers van klassieke muziek mochten dan wel gruwelen van Bach mag!, het onverdroten Canvas-programma zat qua timing wel juist. Want hoewel de Vlaamse jeugd nog steeds niet massaal aan de Mahlers en de Schuberts gaat, weerklinken in de hitparades van de laatste jaren wel vaker samples van spinetgeluiden en concertofragmenten. Niets nieuws onder de zon eigenlijk; het erfgoed van de klassieke componisten wordt allang de moderniteit binnengesmokkeld, zie Fantasia van Disney, de negen miljoen verschillende Bolero-interpretaties voor reclamefilmpjes of – ze bestaan nu eenmaal – de Lotti-tapes. Tegenwoordig circuleren weer opvallend veel partituren in popstudio’s: rockgroep Metallica covert zichzelf met een symfonisch orkest, house- en Madonna-producer William Orbit herwerkt Satie en Mascagni op zijn ongemeen populaire Pieces In A Modern Style-cd, Sonic Youth doet hetzelfde met John Cage en Steve Reich op het ongemeen weinig verkopende Goodbye 20th Century, rapiconen als Puff Daddy en Nas ontdekken eindelijk Orff en Beethoven en Bjƶrk waant zich Arvo PƤrt. Hoog tijd om een genrepionier weer in ere te herstellen; iedereen, of toch ten minste een handvol fanatici, houde zich dus klaar voor een Wendy Carlos-revival. Carlos, componist, maniakaal genie en dus cultfiguur, bracht in 1968 Switched-On Bach uit, een elpee vol op primitieve Moog-synthesizers nagespeelde stukken van Bach, tijden vĆ³Ć³r de elektronische poprevolutie. Carlos bedoelde het allerminst als gimmick en bracht nog drie soortgelijke opvolgers uit. Rond die tijd maakte Carlos ook de soundtrack bij Clockwork Orange, maar dat wapenfeit moest het toen afleggen bij de bekendmaking van een ander feit: er stond niet langer Walter, maar Wendy Carlos op zijn/haar paspoort. Alle Switched-On’s van deze transseksuele kluizenaarsfiguur zijn nu terug uitgebracht in een box en toonaangevende platenwinkels en -critici verwelkomen dit opgedolven artefact als een verloren relikwie van postmoderne geluidskunst. U kan er alleen over meepraten als u het ook beluisterd hebt. (PDP)

Peter De Potter

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content