INTENDANT VLAAMSE OPERA
Als kind droomde ik al van een baan in de operawereld. Mijn vader was immers een cultuurjournalist die me op mijn zesde al meenam naar Aida. Nadien ben ik zang en piano gaan studeren. Ik stond ook vaak op het podium, maar uiteindelijk ben ik doctor in de rechten geworden. Die studie sprak mijn logische en discursieve kant aan, en een nieuwe Pavarotti zat er toch niet in ( lacht).
Ik wil opera brengen voor mensen van vandaag. Vandaar onze keuze voor actuele thema’s en de samenwerking met mensen als Jan Fabre, A.F. Vandevorst en filmmaker Terry Gilliam, die dit seizoen La Damnation de Faust van Hector Berlioz regisseerde. Laat ons niet stilstaan bij wat opera de voorbije eeuw betekende, maar deze kunstvorm klaarstomen voor de uitdagingen van de toekomst en de enorme demografische veranderingen in de steden.
De huidige crisis is ook een geloofscrisis. Daarom hebben we dit seizoen heel bewust voor het thema geloof gekozen. Niet alleen in religieuze of spirituele zin, maar ook het geloof in maatschappelijke structuren, het bedrijfsleven en wetenschap. Op al die vlakken staan onze zekerheden en overtuigingen onder druk. Mensen zijn meer dan ooit op zoek naar zingeving en troost, en daar heeft ook opera een rol in te spelen.
In de kunsten is niets zo erg als een beperkte horizon. Als intendant wil ik dus ideeën en mensen uit andere landen en culturen aanspreken. Ik ben geen geboren nomade, maar ik voel elke nieuwe werkplek als een verrijking aan.
Ik ben overal en nergens thuis. Zürich is mijn geboortestad en als telg van een Joodse familie heb ik ook een emotionele band met Israël, maar verder gaat mijn heimatgevoel niet. Antwerpen is een prachtige stad om te wonen, maar ik ben hier wel met een bepaalde instelling gekomen. Ik wist op voorhand dat het om een tijdelijke opdracht gaat.
We hebben nieuwe ideeën en concepten nodig. Een enorme uitdaging, want onze standaarden zijn de laatste decennia erg hoog komen te liggen. Anders wacht ons hetzelfde lot als het Romeinse rijk. Dat had ook enorm veel bereikt, en kijk welke barbaarse tijden daarop volgden. We zullen de zaken dus moeten omdenken, ook in dit huis.
Blijf altijd jezelf, maande mijn vader me aan. Wees integer in wat je doet, en dan zul je daar respect voor krijgen. Helaas gelden in de politiek soms andere wetten. Ik zeg de dingen graag zoals ze zijn, terwijl politici hun woorden wikken en wegen.
We hebben de voorbije jaren meer bereikt dan ik verwacht had. Qua verbreding en verjonging van ons publiek zitten we op de goede weg. Dat is geen compliment aan mezelf, maar aan de mensen die met een grote nieuwsgierigheid en een open geest naar onze voorstellingen komen kijken. In die zin is het hier gemakkelijker werken voor mij dan in Duitstalige landen.
Aviel Cahn (38) is geboren in Zürich en ging als rechtenstudent al artiesten managen. Nadien maakte hij internationaal carrière in de culturele sector, onder meer als manager internationale relaties van het China National Symphony Orchestra in Peking en directeur artistieke planning en casting van de Finse Nationale Opera in Helsinki. Sinds januari 2009 is hij intendant van de Vlaamse Opera in Antwerpen en Gent, dat zijn mandaat onlangs met zes jaar verlengde.
DOOR WIM DENOLF
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
