Audrey Hepburn, Jacqueline Kennedy Onassis en Grace Kelly zouden dit jaar 75 geworden zijn. Daarmee was 1929 een productief jaar in het voortbrengen van stijliconen. Driekwart eeuw later domineert dit trio nog steeds het modebeeld. De silhouetten voor komende winter liegen er niet om : brave twinsets en kokerrokken bij Versace, cirkelrokken met hoge taille bij Jil Sander en Prada en deftige tailleurs bij Rochas en Celine. Voeg daarbij accessoires als handschoenen, parelsnoeren en broches en het plaatje is compleet. Keurig is terug in. Na de sexy nouveau riche-popsterretjes heeft de modewereld een meer smaakvolle muze gevonden in de gedaante van de socialites. Vrij vertaald betekent dat zoveel als ‘dames voorbestemd tot socialiseren’.

Bij een goed bezette sociale agenda hoort een al even bezette kleerkast. Niet toevallig duiken er heel wat socialites op in het recentelijk verschenen plaatjesboek The Ultimate Style : The Best of the Best Dressed List. Een ode aan de legendarische stijlrapporten van de onlangs overleden Eleanore Lambert. Meteen valt op hoe de stijliconen van de jaren ’40, ’50 en ’60 recht van de catwalk lijken geplukt. Naast de onvermijdelijke Grace, Audrey en Jackie poseert Wallis Simpson in een slank getailleerd Schiaparelli-ensemble dat nog niets aan actualiteit heeft ingeboet. Ofschoon ze geen regelmatige gelaatstrekken had, wist Simpson indruk te maken. Ze besteedde dan ook bijzonder veel aandacht aan haar garderobe. Toen ze in 1937 naar Frankrijk reisde om met Edward huwen, zouden er een luttele 66 jurken met bijbehorende accessoires in haar koffers hebben gezeten. Op haar hoofdkussen stond niet voor niets geborduurd : “Je kunt nooit te rijk of te dun zijn.”

Jackie Kennedy moet er net zo over gedacht hebben. Gedisciplineerd stond ze elke dag op de weegschaal, terwijl ze haar uitgaven de hoogte liet inschieten. In het tweede ambtsjaar spendeerde ze 121.461 dollar (omgerekend naar vandaag zo’n kleine 750.000 dollar) aan kleding en juwelen, terwijl het jaarlijkse presidentiële salaris ‘slechts’ 100.000 dollar bedroeg. Om maar te zeggen dat komende winter kostelijk wordt. Het loont echter wel de moeite. Zo stamelde de pas verkozen en welgevormde Miss America in 1962 : “If only I looked like Jackie.”En dat terwijl haar idools ogen te dicht stonden, haar tanden krom waren en haar gezicht eigenlijk te breed. Of hoe een uitpuilende dressing een alternatief kan bieden voor plastische chirurgie.

Trouwens, nog steeds wordt Jacqueline Kennedy te pas en te onpas opgevoerd als Miss Perfect. Zo verscheen recentelijk een Nederlands damesblad onder de naam Jackie en in mei stond haar foto op de cover van Vanity Fair, naar aanleiding van de biografie Grace and Power, waarin Sally Bedell Smith uit de doeken doet “hoe de historisch meest fantastische first lady omging met seks, roken, haar gewicht, en al die andere vrouwen.” Wordt nog verwacht later dit jaar : What Jackie Taught Us. Afgaande op de titel een soort zelfhulpboek, maar wat kan het ons ooit leren ? Hoe we als brave huisvrouwen aan de haard moeten zitten, terwijl manlief de wereld verandert en zijn libido botviert op alles wat beweegt ? Hoe we taarten moeten bakken, paardrijden en het huis inrichten ?

Voor dames uit de high society is het anno 2004 nog steeds realiteit. Op zich niets mis mee. Ze leiden een stressvrij luxeleventje waar menig minder bemiddelde vrouw alleen maar van kan dromen. Anderzijds ontdekken ook steeds meer moderne socia- lites de geneugten van emancipatie en financiële onafhankelijkheid. Zoals de 39-jarige Tamara die na een nachtje rampetampen met een 22-jarige journalist, een einde zag komen aan haar relatie met de bankierserfgenaam Matthew Mellon II. Maar in haar hoedanigheid als presidente van het designerlabel Jimmy Choo kon zeggen : “… who cares ?” Als ik dat bij iemand anders zag gebeuren, zou ik denken : goed voor haar, ze is een onafhankelijke vrouw, ze doet wat ze wilt. Gelukkig dat Audrey, Jackie en Grace het niet meer moeten meemaken. Ze zouden blozen in hun keurige twinset.

PASCALE BAELDEN