Dan had ik bij mijn eerste job bij Dag Allemaal en Joepie (ja, u leest goed, daar kom ik vandaan) vast niet alle rubrieken gekregen met het woord ‘hart’ in de titel. Hart tegen hart, Dit moet me toch even van het hart en Openhartig. Van tienerverdriet en ingegroeide teennagels tot mishandeling, echtscheiding, overspel en incest… Mijn vrouwelijke empathie werd gerokken tot een breekpunt, en ik kreeg problemen over me heen waar ik op dat moment niet oud en wijs genoeg voor was. Als ik een man was geweest, had ik vast ook niet de recepten bij elkaar moeten zoeken, hoewel ik even goed kon koken als de mannelijke leden van de redactie, zijnde : niet (gelukkig was daar in pre-googletijden mijn moeder om me te vertellen welke groenten er van het seizoen waren). Maar het was mijn eerste job, het was een mannelijke hoofdredacteur die me die kans gaf, en ik heb er zo veel geleerd dat ik er uiteindelijk met veel plezier aan terugdenk.

Als ik een man was geweest, hadden tantes me vast niet bij elk feest gevraagd wanneer ik 1) ging trouwen en 2) kinderen zou krijgen. En als ik een man was geweest, hadden ze vast mijn antwoord geloofd : nooit en te nimmer. Maar ze lachten en monkelden : dat komt wel. Al heb ik nooit begrepen waarom ze daar zo zeker van waren. Ondertussen denk ik dat die vragen uit ’tantelijke’ bezorgdheid voortkwamen, ze waren goed bedoeld en een manier om te zeggen : we denken aan je, zelfs al groeit je leven weg van het onze.

Als ik een man was geweest, had ik thuis niet moeten leren breien, haken en de fijnere geneugten van de kruissteek moeten ontdekken. Stel je voor, al die tijd had ik kunnen spenderen aan iets nuttigs, waar ik nu ook echt iets aan had : een taal leren, elektriciteit leggen, loodgieterij… Maar als ik gestresseerd ben, werkt niets zo goed als een sjaal breien ; en in mijn job als modejournalist was het niet slecht om iets van handwerk af te weten. Ik had daar mooi gestaan met die kennis van buizen en kabels.

In haar langverwachte boek Lean In gaat Sheryl Sandberg (COO van Facebook, miljonair en moeder van twee kinderen) hevig tekeer tegen vrouwen als ik. Vrouwen die, zoals zij het omschrijft, niet hun eigen agenda verdedigen en met de vuist op tafel slaan, maar veeleer achteruit leunen, afwachten en er het beste van maken. ?Vrouwen ondermijnen hun capaciteiten”, stelt ze. ?Ze saboteren zichzelf op grote en kleine manieren. Door een gebrek aan zelfvertrouwen, door hun hand niet op te steken, door voorzichtigheid in te bouwen.” Sandberg kreeg uiteraard de wind van voren, doordat ze de schuld van de ongelijke kansen voluit in de richting van vrouwen duwt. Ze zegt : ?Geen carrière gemaakt ? Lager salaris dan je mannelijke collega ? Eigen schuld. Je had maar ambitieuzer moeten zijn en meer lef moeten hebben.” Sandberg heeft, zoals ze zelf zegt, een droomechtgenoot, een legertje bedienden en bakken vol geld, wat het een stuk makkelijker maakt om twee kinderen op te voeden én ongestoord ambitieus te zijn. Sandberg heeft dat fortuin zelf verdiend, en zichzelf groot gemaakt; dat verdient bewondering. Als ze een man was geweest, had haar leven er niet zo veel anders uitgezien, denk ik.

?Als ik een man was geweest”… We lieten vier ambitieuze en succesvolle vrouwen de zin afmaken. Lees mee op pagina 48.

lene.kemps@knack.be

Lene Kemps

?Met een legertje bedienden en bakken vol geld is het makkelijker om twee kinderen op te voeden en ongestoord ambitieus te zijn”