Afgrijselijk macho

Schrijven met een zonnebril op : het is weer eens iets anders. Niet dat ik ster-allures krijg, godstamebij, maar de zon schijnt alweer ongemeen hevig voor de tijd van het jaar. Ik zit in de tuin, waar een kop koffie op de terrastafel staat te dampen. Paardenbloemen schieten hoorbaar op in het gras. Verderop maken hoenders en ander gevogelte hun specifieke geluiden die voor mij één pot nat zijn, om het zo eens te zeggen, daar ik de steltkluut niet van de krakeend kan onderscheiden, laat staan de bontbekplevier van de wespendief. Toen ik onlangs in een stukje over kraaien durfde te gewagen, maakten slimme lezers mij erop attent (met de wreedheid die slimme lezers hierbij tentoon kunnen spreiden) dat ik hoogstwaarschijnlijk geen kraaien bedoelde maar kauwen, die een courantere vogelsoort schijnen te zijn.

Met een half doch waakzaam oog op de graskant lees ik de krant. Soms vraag ik mij af waarom ik dat nog graag doe, met al dat leed dat tussen die frêle pagina’s ligt verscholen. Misschien is het een soort veredeld ramptoerisme : van op veilige afstand zien waaraan je allemaal bent ontsnapt. Zoiets als op een kerkhof gaan wandelen terwijl je zelf springlevend ademt. Of je het nu wilt of niet, komt daar altijd een soort leedvermaak aan te pas. Jij bent beter, want jij loopt nog rond en zij liggen al onder de zoden. Nananananaaa-na.

Gelukkig valt er in de kranten af en toe ook nog iets opbeurends te lezen. In grote delen van de wereld bijvoorbeeld, komen tegenwoordig vrouwen aan de macht. Finland krijgt als eerste land zelfs een regering waarin ze de meerderheid uitmaken. Er staat een groepsfoto in de krant, van een ietwat beduusde premier Vanhanen – what’s in a name – omringd door twaalf kippen. Naar zoiets kan ik lang zitten kijken. De vrouwen zien er weldoorvoed uit en gezellig. Het zijn geen dames die je, zoals bij vadsige mannen met macht al vlug het geval is, spontaan aan escortservices doen denken en aan gesjoemel met helikopters van het leger. Opvallend veel van die vrouwelijke ministers dragen wel extreme puntschoenen waar je liever geen welgemikte stamp van zou krijgen. De associatie met gespiesde mannenlijven ligt te sterk voor de hand.

Het begon in Duitsland, of all places, met Angela Merkel. Maar ook in landen als Frankrijk – Ségolène Royal – en zelfs de VS – Hillary Clinton – doen vrouwen tegenwoordig een gooi naar de macht. Zal de wereld er beter uitzien als zij daarin slagen ? Zal hij verlost worden van de terreur van Formule 1 en flauwe moppen, van harige benen die zo afgrijselijk macho op bureaus worden gelegd ? Of zullen vrouwen, eens ze de plak zwaaien, alras de onhebbelijkheden van mannen overnemen ? Krijgen we dan massamoordenaars en pedofielen zonder piemel ? Ik zou het niet geloven. Het is in elk geval een feit dat de dames vanuit een comfortabele positie vertrekken. Zij moeten al hun best doen om het er slechter af te brengen dan het zootje dat hun mannelijke voorgangers ervan hebben gemaakt. Niet dat ik vrouwen van doortraptheid wil vrijpleiten of er engelen van probeer te maken. Tenslotte hebben we Thatcher ook gehad, en Fientje Moerman. Maar het opperste kwaad – van Hitler tot Mao, om maar een paar ouwe gabbers te noemen – was de afgelopen eeuw toch voornamelijk een zaak van heren. Dit alles overwegend, besluit ik bij de komende verkiezingen absoluut voor een vrouw te stemmen en dan liefst nog voor een lelijke.

Mijn kop koffie is inmiddels halfleeg. Laten we de optimisten – die slecht geïnformeerde pessimisten – een plezier doen en zeggen dat hij halfvol is gebleven. Ik lees het bericht van de Franse kat. Achthonderd kilometer schijnt die afgelegd te hebben in een manmoedige poging haar baasjes terug te vinden. Misschien was het deze kat wel, denk ik perfide, die zo plotseling is opgedoken voor de gele Lamborghini van Tom Boonen. Dat die uit de bocht ging bij het ontwijken van een huisdier, vond ik eerst bijzonder charmant. Tot ik een foto van de testosteronbolide zag, en het mij opeens begon te dagen wat de ware toedracht hier waarschijnlijk was : een typische smoes van een man die liever doodvalt dan te moeten toegeven dat hij domweg de controle heeft verloren over het stuur.

Reacties : jp.mulders@skynet.be

Jean-Paul Mulders

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content