Adama Ndiaye

Adama Ndiaye (43) woont in Dakar en lanceerde er in 2002 de Dakar Fashion Week. Ze organiseert sinds 2012 een Black Fashion Week in verschillende steden en stichtte ook het Fashion Africa Channel, de eerste tv-zender over mode op het Afrikaanse continent. Haar Parijse boetiek Saargale bestaat precies een jaar.

Ik ben een wereldburger die opkomt voor alle culturen die ik in me draag. Ik heb Senegalese ouders, ben geboren in Kinshasa en heb het grootste deel van mijn leven in Europa gewoond. Mijn vader was een diplomaat, dus reisde ik met mijn zeven broers en zussen ook veel naar steden als Londen en New York. Ik kan dan ook in een oogwenk van het Frans naar het Engels of het Spaans springen. Ik vergeet nooit waar ik vandaan kom, maar dankzij mijn parcours voel ik me overal snel thuis.

Ik heb mijn liefde voor mode aan mijn moeder te danken. Als kind had ik een stormachtige band met haar, maar we legden het altijd bij rond de oude naaimachine, waar ze ook mij en mijn tweelingzus van liet gebruikmaken. De echte openbaring volgde op mijn negende, toen ik met mijn ouders een defilé van Yves Saint Laurent bijwoonde in Parijs. Ik zie hem nog altijd het publiek begroeten, achter die grote bril van hem. “Dat wil ik ook doen”, vertelde ik mijn moeder.

Mijn vader dacht altijd dat de mode slechts een hobby voor me was. Hij moest zelf vechten om vooruit te komen in het leven, dus stond hij erop dat ik ging studeren. Ik ging economie volgen en haalde zo snel mogelijk mijn diploma. Nadien werkte ik zeven maanden in een bank, net lang genoeg om mijn eigen modelabel Adama Paris uit de grond te stampen. (lacht)

Ook in de mode heersen nog veel clichés en onwetendheid over Afrika. Toen Dior vorig jaar op de catwalk uitpakte met outfits in kakelbonte waxprintstof dacht iedereen al gauw dat het om een hommage aan Afrika ging. Nochtans waren het de koloniale machten die de stof destijds in Afrika introduceerden en is die markt nu in Nederlandse handen. Er is dus nog werk aan de winkel, al geloof ik niet in klagen en zagen. Ik ben een vredelievende activiste die haar eigen weg baant om een ander Afrika te tonen.

Eén persoon kan volstaan om dingen te veranderen. Ik ben zelf een praktiserende moslima, maar het was genoeg dat een priester in Montréal achter mijn project stond om een modedefilé te kunnen organiseren in een lokale katholieke kerk. Sowieso kun je de impact van onze ontmoetingen moeilijk overschatten. Zo veranderde het leven van mijn vader dankzij een oom die hem uit de armoede haalde en hem onder zijn vleugels nam.

Ik heb altijd een band bewaard met Dakar. Ik liet de stad een tijdje links liggen nadat ik maandenlang in New York en Los Angeles had gewoond en ging er alleen op vakantie, maar mijn eerste scheiding was een keerpunt. Ik was 22 en trok naar Dakar om mijn wonden te laten helen, maar ik herontdekte er zowel mijn moeder als de stad. Het is er goed leven en er heerst een grote vrijheid van meningsuiting. De islam is de dominante religie, maar je kunt er zonder problemen een glimp naakt tonen. Ik organiseer er nu defilés sinds zeventien jaar, zonder ook maar één minister uit te nodigen. Wie een show wil bijwonen, is welkom, maar ik heb aan niemand rekenschap af te leggen.

Black fashion is voor iedereen. Ik heb vorig jaar de conceptstore Saargale geopend in het twaalfde arrondissement van Parijs om creativiteit ‘made in Africa’ in de schijnwerpers te zetten en in Dakar werk te geven aan een textielwerkplaats die de beste lokale artisans verenigt, maar ik wil dingen aanbieden die een breed publiek bereiken, zonder grenzen. Blond, bruin, Japans of Chinees: iedereen kan mode van Afrikaanse makelij dragen.

Het echte probleem van Afrika is dat men geen vertrouwen heeft in de jonge generatie. Het talent is er, maar de lokale politici ondersteunen hen niet, terwijl de banken huiverig zijn. Er zijn dus nieuwe structuren nodig, maar ook ruimte voor creativiteit die de geschiedenis herschrijft en op haar beurt weer andere generaties inspireert. Ik begrijp dat er grotere prioriteiten zijn dan de beeldende kunsten, poëzie of mode, maar we moeten ook kunnen dromen van mooie dingen, gewoon omdat ze mooi zijn.