Aanleg voor slechte smaak

:: Reacties : tessa.vermeiren@knack.be

:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack ontdekt u wat u op tafel kunt zetten, waar u uw vakantie kunt doorbrengen, wat u in uw kleerkast moet hebben, hoe u uw huis renoveert…

En u kunt er ook uw mening kwijt.

Begrijp me niet verkeerd, ik wil geen spelbreker zijn. Maar laat ik nu bij het doorbladeren van zo’n Weekend Knack vol state of the art-woondesign telkens weer door diepe twijfels gekweld worden. Waarom willen mensen per se in een loft wonen ? Zo’n loft die in een vorig leven een pakhuis was, bedoeld voor de stapeling van niet-bederfelijke waar. Terwijl een mens toch dé bederfelijke waar bij uitstek is. En waarom staat er in de woonruimte van zo’n loft altijd wel ergens een racefiets ? Waar nooit mee geracet wordt, wegens te veel moeite om het ding in en uit de lift te slepen. Is de racefiets de sanseveria van het nieuwe millennium ? En is de rommel van designliefhebbers óók design ? Waarom verstoppen ze die dan als er foto’s van hun cool minimalistisch interieur gemaakt worden ? Krijgen die lui dan nooit verminderingsbonnen voor een quattro stagioni op de mat of strooibriefjes van professor Ali, die op zijn zienersziel belooft alle weggelopen geliefden terug te halen ? Bij de stijlvolle medemens wordt die papierjunk blijkbaar genadeloos door de brievenbus afgestoten, op mijn ijskast gaat hij spontaan tot ongeslachtelijke voortplanting over.

U merkt het al : ik ben de laatste mens ter wereld die je een column bij een woonspecial moet laten schrijven. Wie woont er nu nog in kamers met vier duidelijk als dusdanig te herkennen muren ? In een keurige, maar diep ontrendy buurt waar enigszins verwarde oude dametjes je op straat met ‘ juffrouwke‘ aanspreken en dan vragen welk jaar het is. Altijd dametjes, nooit heertjes, die zijn veel sneller op. Eddy Van Vliet, die in deze buurt opgroeide en intussen ook al dood is, ging daar van de weeromstuit zeer droevige gedichten van schrijven. Mij vervult het met een zekere mildheid. Laten we maar lief zijn voor de mannen, zolang we er plezier van kunnen hebben.

Van stijlvol wonen heb ik helaas veel minder verstand. Als studente kreeg ik van de tante van mijn toenmalige vrijer een klerenkast cadeau voor ‘de geteisterden’ : mensen die zoals zij tijdens de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog hun hele inboedel kwijtgeraakt waren. Qua interieur ben ik het geteisterdenstadium nooit helemaal te boven gekomen. Ik zie het aan de opkrullende mondhoeken van de meer trendy bezoeker. Meent ze dat nu, die aquarel met de schele tempeldanseres ?

Terwijl ik echt mijn best doe. De retour à la Provence-look met terracotta gesponsde muren hebben we inmiddels achter de rug. Met tien jaar vertraging weliswaar, maar toch. Hoewel een tafelkleedje met een zomers korenarenmotief natuurlijk nooit weg is, om niet te spreken van de theepot met zonnebloemen-in-reliëf. Zo’n theepot die je met geen goed fatsoen in de buurt van een roestvrijstalen kookeiland kunt hanteren. Maar kookeilanden zijn er voor de Nigella Lawsons onder ons, vrouwen in wier ijskast nog nooit een pot cocktailsaus werd waargenomen. Cocktailsaus, de meest verderfelijke uitvinding van de mensheid sinds het yperiet, maar o zo lekker op de chipolata met puree.

Geloof me, goede smaak is fel overschat. Wat is er voorspelbaarder dan een quasi-lege woonruimte met een paar strategisch geplaatste ton sur ton-designmeubelen ? Geef mij maar een vale sofa met een manke poot, maar met net de juiste afmetingen om je genoeglijk in te kunnen opkrullen tijdens Inspector Frost. Onder een patchwork dekentje uiteraard en het goedkeurend oog van de veelkleurige glazen clown die lang geleden de ouderlijke salon sierde. Er gaat iets zeldzaam troostends uit van authentieke kitsch, liefdevol verzameld op het bochtige parcours van een half mensenleven. Let wel, kitsch, geen camp, want dan is er net iets te hard nagedacht over het komische effect.

Maar laat dit alles u er vooral niet van weerhouden om van deze stijlvolle woonspecial te genieten. Niet iedereen heeft aanleg voor slechte smaak, moet u maar denken.

Tessa Vermeiren is met vakantie.

Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content