Een weekendhuis aan de waterkant. Licht en rust zorgen voor een maritieme verrassing in hartje Kempen.

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde

Het moest een praktisch interieur worden dat in een handomdraai is opgeruimd en een familiale pleisterplek is voor zomerweekends en winteravonden. “Hier kun je gemakkelijk een hoop vrienden ontvangen,” legt Rik uit, “doordat het niet vol staat, kan iedereen rondlopen, zelfs als er gekookt wordt: er is veel plaats. Aan de eettafel vindt iedereen een plekje.” Rik ontwierp een vierkante tafel, precies even groot als het kookeiland met zijn enorm werkblad van blauwe hardsteen. Boven beide hangt trouwens dezelfde lamp van Starck. Deze symmetrie versterkt de eenheid tussen de drie functies van de hele woonruimte: keuken, eetkamer en zithoek.

“Weet je dat de architect de keuken en eetkamer van elkaar had gescheiden met een muur?” gaat Rik verder. “Ik heb alles laten opengooien, om ook het uitzicht over de tuin en het meer te verruimen. Dat gezicht doet hier meteen het vakantiegevoel opborrelen.”

Daarbij koos Rik Hendrickx voor een prachtige vloer. “Een proper parketje mocht het niet worden”, zegt hij. “In dit huis past iets robuuster. We kozen voor oud hout, planken gezaagd van spoorbalken. Ik hou trouwens van natuurlijke materialen omdat ze goed verouderen. Hetgeen je niet altijd kunt zeggen van kunststof.” De warme kleur van de vloer contrasteert perfect met de witte wanden. Vooral het zicht naar het haardvuur, geprangd tussen twee vensters, is mooi. Dit is een typisch interieurelement uit Amerikaanse landhuisjes, waarop de hele woning trouwens werd geïnspireerd. Tussen zithoek en eetkamer werden ook de steunbalken behouden.

De masterroom vinden we net onder de nok van het dak. Daar zorgt een rond bovenlicht voor extra sfeer. Ook hier koos Rik Hendrickx voor een uiterst sobere aankleding. “Een beetje mager, verschraald en daardoor klassiek hedendaags en ook weer niet te burgerlijk”, omschrijft hij de stijl die hij hier hanteerde. Een bewuste keuze, omdat het toch een vakantiewoning blijft waar het wel gezellig mag zijn, maar niet overdreven huiselijk. Trouwens in deze woning wordt er meer buiten dan binnen geleefd. Daarom is het grote overdekte terras zo belangrijk: een gedroomde plek om te eten en te luieren.