“Of ik mijn droom heb waargemaakt ?” vraagt Barbara Wyckmans, directeur van HETPALEIS, het vroegere Koninklijke Jeugdtheater (KJT). “Dat is wat veel gezegd. Het is nu mijn beroep om andermans dromen waar te maken. Hier komen veel kunstenaars praten over wat ze zouden willen doen. Regisseurs, acteurs, muzikanten, componisten, decorbouwers, vormgevers, dansers… Allemaal mensen met plannen die ze hier graag verwezenlijkt willen zien. Hun ideeĆ«n proberen wij dan in realiteit om te zetten. Dat te doen, dat is inderdaad mijn droom.”

“Ik ben puur toevallig in de theaterwereld verzeild. Ik was langdurig werkloos tot ik in het Cultureel Centrum van Hasselt kon beginnen. Daar kreeg ik de gelegenheid om programmator van het kindertheater te worden. Na zestien jaar trok ik naar CC De Velinx in Tongeren, en drie jaar later, in 1997, mocht ik dit grote huis leiden en theater maken voor kinderen en jongeren van vier tot achttien jaar.”

“Tot ’97 had het KJT een vaste groep acteurs en regisseurs. Het was, net zoals de KNS, een stadsgezelschap, rechtstreeks afhankelijk van de stad Antwerpen. Daarna werd het een instelling van openbaar nut, een verdienste van de schepen van cultuur Eric Antonis. KNS en KJT werden Het Toneelhuis en HETPALEIS.”

“Bij die omwenteling hebben we ervoor gekozen om niet meer met vaste acteurs en regisseurs te werken, maar om voor de diverse publieksgroepen telkens de juiste personen te zoeken. Het leek niet meer goed om vijftien mensen in dienst te hebben, recht van school tot aan hun pensioengerechtigde leeftijd. Daardoor kwamen er zeer veel getalenteerde afgestudeerden niet aan de bak. Nu hebben we jaarlijks meer dan 120 tijdelijke contracten met jonge artiesten die op deze manier ook een kans krijgen. Dimitri Leue, Peter De Graef, de Kakkewieten, Sam Vloemans, Gerda Dendooven, EsmĆ© Bos, Koen De Bouw, Laura de Coninck, Jan Maillard, Amarylis Uitterlinden, en zoveel meer . We plukken talenten in functie van wat we willen brengen.”

“HETPALEIS heeft tussen vijftig en zestig vaste medewerkers die per jaar dertien producties helpen mogelijk te maken. Het probleem is dat er altijd te veel ideeĆ«n en voorstellen liggen. Te veel, gezien de budgetten, de capaciteit en de aandacht die elke productie nodig heeft. Ik moet dus altijd mensen afwijzen, veel meer dan ik aan het werk kan zetten. Dat is verre van prettig. Ze komen met de grootste verwachtingen en wensen, en ik moet ze dan teleurstellen. Toch kunnen we enorm veel mensen blij maken. Niet alleen medewerkers, maar ook ons publiek.”

“Ik was achttien toen ik voor het eerst een professioneel theaterstuk zag : Gelukkige dagen van Samuel Beckett. Ik was daar zo van onder de indruk, het was zo fascinerend en verbazingwekkend, dat ik het jammer vond dat ik er niet eerder van genoten had. Nu wil ik alle kinderen de kans geven om er kennis mee te maken. Ook omdat ik ervan overtuigd ben dat er voorstellingen zijn die een leven kunnen veranderen. Vanuit De Velinx hebben wij ooit een onderzoek gevoerd : waardoor ging bij kunstenaars de lamp branden ? Heel vaak was dat een kunstbeleving of een theatervoorstelling.”

“Ik weet zeker dat wij al producties hebben gebracht die in kinderen zaadjes hebben gelegd, waardoor ze gaan schrijven of acteren, of gewoon de liefde hebben opgevat voor het theater.”

Tekst Griet Schrauwen l Illustratie Pieter Van Eenoge

“Hier komen veel kunstenaars praten over hun dromen. Allemaal mensen met plannen die ze hier graag verwezenlijkt willen zien.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content