Tussen belangwekkender activiteiten, zoals het proeven van chips met de smaak van honey glazed BBQ Ribs – eerste prijs in de publiekswedstrijd ! – pleeg ik graag na te denken over eenvoudige rekenkundige vraagstukken.

Neem nu de e-mailberichten. U kent misschien dat moment van onbehagen wanneer je een mail hebt geschreven en klaar bent om die te versturen, maar er door zo’n pop-up op wordt gewezen dat je nog een ‘onderwerp’ dient te verzinnen. Dat gebeurt met enige aandrang, in het Nederlands van ontwikkelaars van e-mailprogramma’s : ‘Wilt u deze bericht zonder een onderwerp verzenden ?’ In bevestigend geval lijkt er groot onheil op de loer te liggen.

Mij doet dat even op mijn stoel heen en weer schuiven. Ik wil niet elke keer als ik een mail verstuur iets gevats moeten verzinnen. Toch voel ik mij verplicht dat veld in te vullen, bang dat het blanco laten een indruk van luiheid zal wekken. Luiheid is het oorkussen des duivels, zo leerde ons subregent Jean-Marie Laverge in het college, ergens in de middeleeuwen.

Aan de andere kant : hoeveel tijd zou er wereldwijd en elke dag verspild worden aan het invullen van dergelijke vakjes ? Op een dood moment ga je – ik toch – zoiets al eens becijferen. Naar schatting stuurt de verzamelde mensheid elkaar dagelijks het hallucinante aantal van 294 miljard e-mails. Ruim de helft daarvan schijnt spam te zijn, zoals de rammelende stukjes proza waarmee men u en mij loterijwinsten tracht op te solferen, penisverlengingen en erfenissen in Kenia. Trekken we die van het totaal af, dan worden er dagelijks nog altijd een slordige 160 miljard échte mails de wereld ingestuurd. Laten we aannemen dat de helft daarvan professionele berichten zijn met een nuchter onderwerp, genre : ‘agendapunten redactiemeeting 15 september’. De helft van de resterende helft, zo’n slordige 40 miljard, krijgt een persoonlijker onderwerp dat zich levenslustig aan de afzender opdrong, zoals – ik sprokkel even in de eigen mailbox – De geest en de mast, Heiligenbeelden allerhande, Tijgerstrepen & karnemelktijgerstrepen, Japanse mispels aan zee of Hoe zou het zitten met de pelikanen ?

Na aftrek daarvan blijven er nog altijd 40 miljard mails per dag over waarvoor de afzender een onderwerp heeft moeten verzinnen alleen maar omdat het e-mailprogramma hem dat vroeg, dus zonder dat hij daar een inwendige aandrang toe voelde. Als hij, of zij, daar gemiddeld tien seconden over heeft gedaan, dan betekent dat dat er elke dag op deze planeet 400.000.000.000 seconden verspild worden aan het met frisse tegenzin bedenken van e-mailonderwerpen. Dat lijken nog altijd seconden, maar omgerekend zijn het 111 miljoen uren, 4.629.629 dagen, 12.683 jaren of meer dan 158 mensenlevens van 80 goedgevulde jaren die door dat onschuldige onderwerpvakje opgeslokt worden. Ik geloof niet dat er in veel dictatoriale regimes mensen spoorloos verdwijnen aan hetzelfde tempo.

Het zou wellicht overdreven zijn dit als een politieke daad te omschrijven, maar na het verrichten van bovenstaand cijferwerk klik ik al eens nonchalanter op de knop ‘Toch verzenden’. Het is mijn balorige manier om te strijden tegen de tirannie van accounts en onderwerpen, verplichte registraties en velden die niet oningevuld mogen blijven. Om van het gewoeker van paswoorden te zwijgen. Ik heb de mijne onlangs geturfd en kwam uit op drieëntwintig. Zelfs het zwembad wist er mij een aan te smeren, alsook de bib van Merelbeke.

Er is groter leed in de wereld dan dat, ik weet het. Op dezelfde manier ongeveer wil je trouwens niet weten hoeveel levens er dagelijks verdwijnen in het luisteren naar wachtmuziekjes, het schillen van peren of het verwijderen van stickers van de Rode Duivels, die je er alleen met geduld en pindakaas schijnt af te krijgen.

jp.mulders@skynet.be

Jean-Paul Mulders

“Wilt u deze bericht zonder een onderwerp verzenden ?”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content