3x Taiwan

De wijk Ximending in Taipei is een populair winkel- gebied, bekend om zijn goedkope schoenen, tassen en telefoons. © Gabriela Hengeveld

Taiwan is voor veel westerse toeristen nog onbekend terrein. Het alombekende ‘made in Taiwan’ laat vermoeden dat het vooral om industrie draait. Niets is minder waar, blijkt als we het groene, veelzijdige eiland in de Zuid-Chinese Zee verkennen.

1. TAIWAN MET EEN GIDS

It’s easy, there are no rules !“,roept Andy Chen als we vragen of dit echt wel de bedoeling is : waar de fietspaden ophouden, fiets je gewoon verder over de stoep. Dat is volkomen legaal. Intussen werkt de overheid hard aan de uitbreiding van het aantal fietsen en fietspaden in hoofdstad Tapei. Taiwan wil terug naar Bicycle Kingdom, zoals het eiland ooit bekendstond, met de fietsmerken Giant en Merida als nationale trots.

Andy is deze dagen onze gids. Hij reageerde op onze Facebookoproep om Taipei door de ogen van een local te willen bekijken. Andy, een creatieve freelancer van 38, kent de stad op zijn duimpje.

Taipei 101

Voor we ‘Taipei buiten de boekjes’ zouden verkennen, ontmoetten we elkaar die ochtend bij een niet te missen herkenningspunt van de stad : de Taipei 101, in het shopping- en zakendistrict Xinyi. Met 508 meter was de Taipei 101 het hoogste gebouw ter wereld, tot de Burj Khalifa in Dubai het in 2007 van de troon stootte. Vanaf de 91ste etage hebben we een fantastisch uitzicht over de stad. Ingeklemd tussen twee rivieren en omgeven door bergen vol theestruiken, is Taipei de thuisstad van bijna drie miljoen mensen. Onder ons drukke straten met taxi’s, scooters, neonreclames en opvallend veel bomen.

Op onze geel-oranje YouBike, die je uit de stalling haalt met een creditcard, fietsen we naar een buitenwijk die Andy ons graag wil laten zien, weg van alle hectiek en schreeuwende videowalls op gebouwen : de arbeiderswijk Min Sheng.

Hier wonen de gewone Taiwanezen, vertelt hij, terwijl we langs krappe woonflatjes aan lommerrijke straten vol ficusbomen fietsen. De meeste mensen werken hier zestig tot tachtig uur per week. Verderop in Rongxing Garden knapt een man een uiltje in de schaduw van een boom waar eekhoorntjes in klauteren, en genieten senioren aan een picknicktafel van hun lunch uit een bentobox. Aan deze oase van rust komt abrupt een einde als we het park oversteken en via een drukke, lokale markt bij ‘Addiction’ aankomen. In een grote, overdekte hal staan tientallen blauwe bakken vol water, met daarin levende garnalen, zalm, forel en gigantische krabben. “Verser kun je het niet krijgen. Hier kies je je vis, en daar eet je ‘m op.” Andy wijst naar het aangrenzende gedeelte, een modern industrieel ingerichte food hall, waar mensen staand of zittend aan de bar een wijntje drinken en sushi eten. In schappen liggen specerijen, gedroogde vishapjes met amandelen, nori en allerlei soorten sojasaus, die je bij de kassa samen met je verse vis kunt afrekenen.

Wierook & stinky tofu

Slechts vijf minuten verder fietsen ligt het Huashan Creative Park. Een hippe, omgebouwde wijnfabriek met livemuziek, waar creatievelingen hun zelfgemaakte producten verkopen en waar stijlvolle koffietentjes dienen als ontmoetingsplaats voor jonge mensen. Het is de favoriete plek van Andy en zijn vrienden in het weekend. Er zijn bioscopen en er worden geregeld concerten gegeven. Veel oude fabrieken hebben zo’n nieuwe bestemming gekregen, vertelt Andy. Duurzaamheid is iets waar de Taiwanese overheid prat op gaat.

De fietsen hebben we ingewisseld voor de metro. Als we de drukke Guangzhou Street oversteken naar de Longshan Temple uit 1738, staat de maan al hoog aan de hemel. Hoewel het op de binnenplaats krioelt van de mensen, valt er een deken van rust over ons heen. Boeddhisten, taoïsten en confucianisten zingen liederen in het Sanskriet. Matsu, godin van de zee, ontvangt offers van koekjes en bloemen. Slierten wierook kringelen omhoog, kaarslicht flakkert op het ritme van het gebed. We boffen, horen we. Vooral op de eerste en vijftiende van de maand is het hier zo intens.

Andy grijnst verdacht als hij ons even later bij zijn vrienden van ‘Dancing Finger Massage’ aan Tonghua Street in de wijk Da’an binnenloodst. Aan het einde van de dag zullen we onze voeten wel voelen, had hij inle-

vend voorspeld. De geluiden die wij uitslaan tijdens de pittige voetreflexmassage verklaren Andy’s voorpret, ze zijn niet voor beschrijving vatbaar, maar de massage is wel efficiënt. Vol hervonden energie door de naastgelegen Tonghua Night Market aan de Ling Jiang Street. De lucht is gevuld met aroma’s van specerijen, soja, frituurolie en gegrild vlees. Eendenkoppen, kikkers, koeientongen, darmen, hart, lever… geen deel van het dier wordt onbenut gelaten. Stinkytofu doet zijn naam eer aan. Neus dicht en eten en je zult versteld staan hoe lekker dit is.

Bayan hot springs

De volgende ochtend worden we opgehaald aan het Orange Hotel, in Zhimengdin, het shoppingdistrict waar je je slag kunt slaan met goedkope schoenen, leren tassen, telefoons, sieraden en alles wat plastic is.

“We gaan de stad uit”, zegt Andy. “Ik wil dat jullie ons publieke geheim ervaren.” Al snel wordt duidelijk dat het geheim niet zonder voorkennis te vinden is. Na twintig minuten rijden over een kronkelende bergweg in het Yangmingshan National Park ten noorden van Taipei, stappen we uit. We nemen een ruig pad langs de rivier, tot we op een hek stuiten met ‘Verboden Toegang’. We riskeren een boete van 15.000 Taiwanese dollar (zo’n 500 euro) als we over dat hek klimmen. Maar Andy is al aan de andere kant. Niet veel later ruiken we zwavel. Als we dan eindelijk het publieke geheim ontdekken, overvalt ons een welhaast mystieke ervaring : kokend water kruist met stromend koud water uit de bergen. Varens, keien, mos. Stomende poeltjes in een amfitheater van groen. Een waterval klettert op de rotsen. Twee dames in het water knikken ons glimlachend toe, alsof ze zien wat we denken ; jazeker, jullie hebben het paradijs ontdekt. “Welkom bij de Bayan hot springs !”, zegt Andy met een weids armgebaar. Paradise it is.

2. taiwan te voet

In de jaren negentig beleefde Taiwan een ongekende economische groei. Tot opluchting van bezorgde milieuliefhebbers compenseerde de Taiwanese overheid die groei door verscheidene natuurgebieden aan te wijzen als beschermd gebied : er zijn inmiddels 23 natuurgebieden en 8 nationale parken.

We hebben afscheid genomen van onze gids Andy en rijden in ongeveer 3,5 uur van Taipei naar het oostelijk gelegen Taroko Nationaal Park. Van spectaculaire geologische formaties is af te lezen hoe Taiwan miljoenen jaren geleden ontstond uit een botsing van tectonische platen. Verscheidene wandelingen voeren langs de Liwurivier, die zich met ontzagwekkende kracht een weg heeft gehouwen door het marmer. Voor één wandeling, de Yan Zi Kou Trail, is een helm verplicht ; er valt weleens een steentje. De adembenemend steile ravijnen en gigantisch hoge bergen laten zich amper vangen op foto, ze leren ons wel een lesje nederigheid.

Sun Moon Lake

Centraal gelegen in een gebied vol theeplantages, ligt het romantische Sun Moon Lake. Het is met bijna 8 km2 het grootste meer van het eiland en een populaire honeymoon-bestemming. Enigszins verbouwereerd kijken we naar de toeristenboten, vol Chinezen en Japanners die met selfiesticks in de weer zijn. Maar eenmaal op het houten vlonderpad horen we alleen nog vogelgekwetter. Zonnestralen dringen tussen de overhellende bamboetakken door terwijl we genieten van aapjes, vlinders en panoramische vergezichten.

Bij hotel The Lalu laten we de schoonheid van het meer verder op ons inwerken. Het hotel is een begrip in Taiwan. Keizers en generaals kwamen hier om te ontspannen, strategieën uit te denken of zich spiritueel te laten voeden. Het was het favoriete onderkomen van de Japanse kroonprins Hirohito en van voormalig president Chiang Kai-shek. Met een pruimenthee aan de infinity pool en de geur van frangipanibomen, kijken we uit over het smaragdgroene meer, terwijl de zon langzaam achter de bergen verdwijnt.

Kenting Nationaal Park

In het tropische Zuid-Taiwan kunnen liefhebbers van flora en fauna hun hart ophalen in Kenting National Park. Naambordjes langs wandelpaden geven keurig aan welk type boom of plant er staat. We kruipen door lijmsteengrotten en klimmen in uitkijktorens, turen over boomtoppen en koraalrifen naar de oneindige zee. Toch zijn we meer onder de indruk van het nabijgelegen Shedding National Park, wat ruiger is.

3. TAIWAN op de surfplank

De oostkust van Taiwan kent een uitgesproken surfcultuur. In Taitung en de regio Donghe-Dulan kwamen de echte fanaten al vanaf de jaren tachtig, toen Taiwan underground was in de Aziatische surfwereld. De laatste jaren is de oostkust pas echt ontdekt en wordt er zelfs jaarlijks een groots event gehouden : de Taiwan Open of Surfing in de Jinzun Fishing Harbour.

Aan zee in Donghe zitten drie surfers, een hond en een hoogzwangere Taiwanese in de luwte van hun busje. De surfspullen zijn zojuist ingepakt, maar de bus heeft geen benzine meer. “We wachten tot iemand van ons een lift krijgt naar een tankstation”, zegt David Hays ( 34) uit Californië. Hij, Noah en Adrian kwamen een paar jaar geleden voor reis of studie naar Taiwan, maar allen bleven ze hangen. Vanwege de liefde of werk. En vanwege het surfen. Adrian Grobe uit de Canarische Eilanden : “Waar wij vandaan komen kun je natuurlijk ook fantastisch surfen, maar hier is het nog ongerept. Ongeëffende paden, geen horden backpackers. En de oostkust is perfect om te surfen, met point breaks die er makkelijker uitzien dan je denkt.” Vooral tijdens het tyfoonseizoen is het hier druk. David : “Als de autoriteiten waarschuwen : ‘Niet surfen’, dan ga je, dan is het geweldig. Niet bij een rechtstreekse hit, maar wel als zo’n tyfoon langs de oostkust raast, richting Japan.”

Toch hebben nog niet veel westerse toeristen Taiwan gevonden. Volgens de Amerikaanse Noah Kircher ligt het aan de geïsoleerde ligging van Taiwan : “Het is een eind vliegen voor maar één plek. En het weer is hier vrij onvoorspelbaar. In het noorden regent het vaak en in het zuiden is de zomer heet en vochtig.” Om in één adem door zijn nieuwe thuis te promoten : “Taiwan is een schoon, milieubewust land. Het is hier heel gemoedelijk en veilig ; ik doe hier nooit mijn auto op slot. De Taiwanezen zijn puur, vriendelijk en altijd bereid te helpen. We krijgen straks een lift naar de pomp, zeker weten.”

Tekst Marieke de Ruijter & foto’s Gabriela Hengeveld

Taiwan wil terug naar ‘Bicycle Kingdom’, zoals het eiland ooit bekendstond

De adembenemend steile ravijnen en gigantisch hoge bergen laten zich amper vangen op foto, ze leren ons een lesje in nederigheid

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content