Dat niet alleen twintigers als digital nomads leven, bewijzen Jan te Lintelo (65) en Lars Nikolajsen (52). 25 jaar geleden startte Jan meubelmerk Linteloo op. Vandaag verdeelt hij zijn tijd tussen Antwerpen, Lugano, Zeeland en Kaapstad. ‘Als ik te lang op één plek ben, word ik onrustig.’
We reizen mee met het zonlicht en de lange dagen’, steekt Jan te Lintelo van wal. ‘Als het donker en kouder wordt in Europa, dan vind je ons hier in Kaapstad, de zomermaanden brengen we door aan het Veerse Meer.’ ‘We hebben getracht om de periodes duidelijk af te bakenen,’ vult Lars aan, ‘maar in realiteit werkt het helaas niet zo. We moeten geregeld heen en weer vliegen. Meestal voor besprekingen, beurzen of om de productie in Italië op te volgen. We wonen dan wel op verschillende plekken, maar het werk gaat gewoon door.’
Rond deze tijd van het jaar is Higgovale de thuisbasis van Jan en Lars. Een voorname, groene wijk met brede lanen, op de flanken van de Tafelberg, op wandelafstand van het centrum van Kaapstad. Een droomplek die bovendien net aan het Tafelberg Natuurreservaat ligt. ‘Toen we hier grond kochten, was de buurt allesbehalve populair. Iedereen wou toen aan het strand wonen, het liefst in Camps Bay. Bij de eerstesteenlegging in 2002 hadden we alleen oude mensen als buren. Intussen is de wijk de place to be en zijn wij de oude knarren’, lacht Jan.
Een stuk wildernis
Bridge House, zo heet het winterverblijf van het koppel. Het is een van de 250 residentiële projecten die werden opgenomen in The Phaidon Atlas of World Architecture en het wordt wereldwijd beschouwd als een iconische parel van Zuid-Afrikaanse architectuur. ‘Toen we dit stuk land vonden, klopten we meteen aan bij Van Der Merwe Miszewski Architects.’
Jan en Lars kochten rond de eeuwwisseling het laatste stukje braakliggend terrein in Higgovale, een steile helling die potentiële kopers afschrikte. ‘Het verschil van vijftig meter tussen het hoogste en het laagste punt van het domein was een eerste drempel, de aanwezigheid van een donga (een beekje dat alleen in de wintermaanden volloopt, red.) de tweede, en doorheen de jaren was het gebied ook een sluikstort geworden’, legt Lars uit. Wat ze nog niet wisten, was dat architecte Anya Van Der Merwe er als kind speelde. Ze kende de geschiedenis en het potentieel van de plek. ‘Eens het opgeruimd was, ontdekten we de oude ommuring van een landgoed, prachtige stenen trappartijen en overweldigend mooie natuur.’ De oude delen werden gerestaureerd, de bomen één voor één gearchiveerd, en samen werden ze opgenomen in een architecturaal ontwerp, waarin ook de donga een plaats kreeg. ‘Het moest lijken alsof het huis met een helikopter werd neergelaten tussen de bomen. Die hebben de vorm van de hele constructie in grote mate bepaald.’
Hoge verwachtingen
Gasten worden ontvangen op de hoogste verdieping van de woning. Een glazen rechthoek waar zich de woonkamer, de keuken en de master bedroom bevinden. De betimmering in warm tropisch hout brengt gezelligheid in de ruimtes met kamerhoge ramen en betonnen zuilen. Wat de meubelen betreft merken we alleen Linteloo en Piet Boon op. ‘Ik kan ook perfect met andere meubelen leven, hoor. Mijn verwachtingen op het gebied van esthetiek en comfort zijn gewoon hoog’, grapt Jan.
Vanop het terras, 180 meter boven de zeespiegel, heb je een eindeloos zicht over de stad, de haven en de Atlantische Oceaan. Maar ook binnen valt er moois te ontdekken, zoals een uitzonderlijke collectie hedendaagse Zuid-Afrikaanse kunst. ‘Ook toen we nog geen huis hadden, gingen we vaak langs bij Ilse Schermers, die vandaag haar eigen galerie heeft in Franschhoek: IS Art. Via haar konden we vroeg werk kopen van lokale kunstenaars die het intussen helemaal gemaakt hebben. Lionel Smit, Angus Taylor, Guy du Toit, Philip Badenhorst en Strijdom van der Merwe, bijvoorbeeld. Soms krijgen we de vraag of we bepaalde werken willen verkopen, maar dat doen we lekker niet’, lacht Jan.
Komen eten
Het derde en laagste deel van de woning is een alleenstaand gastenverblijf, dat idyllisch aan een vijver ligt. ‘We hebben zoveel ruimte voor gasten omdat we heel graag vrienden over de vloer krijgen. Jan ontvangt sinds het prille begin ook regelmatig klanten thuis om voor hen te koken. Een etentje is zoveel aangenamer dan droogjes je meubelen te slijten in een showroom’, vertelt Lars. Niet dat het alleen daarom draait. Van de kunstenaars van wie ze werken kochten tot de mensen die de vloeren legden, velen zijn ook vrienden geworden. Ook de buren. ‘In tegenstelling tot in Antwerpen en Lugano, waar we van ’s ochtends tot ’s avonds werken, hebben we hier een heel ruime sociale kring. Het zit in de omgeving, de smaken, de geuren, de cultuur. Iedereen is hier zo relaxed. Jan is hier ook vaak op zijn productiefst en creatiefst.’ Maar op de vraag of ze hier ooit het hele jaar door zouden willen wonen, ligt het antwoord al klaar. Althans wat Jan betreft: ‘Als ik te lang op dezelfde plek ben, word ik onrustig. Maar wat ik wel enorm heb leren appreciëren, is dat ik op mijn vaste plekken meteen weet waar ik naartoe moet voor het lekkerste brood, de smakelijkste vis en de geurigste wijn. En dat heb je niet als je voortdurend in hotels verblijft.’
Jan te Lintelo
– Geboren in 1954.
– Begon zijn carrière bij Pastoe.
– Startte in 1994 zijn eigen meubelmerk Linteloo op, voornamelijk met werk van Roderick Vos en Niels Bendtsen.
– Zijn partner, de Deen Lars Nikolajsen, stapt anderhalf jaar later mee in het bedrijf en neemt het zakelijk aspect voor zijn rekening.
– Neemt in 2014 de productie en verkoop van de meubelen van Piet Boon voor zijn rekening.
– Linteloo is intussen uitgegroeid tot een internationaal meubelmerk met 18 mensen in dienst. Het is aanwezig in meer dan 50 landen en brengt naast eigen designs ook ontwerpen uit van Dan Yeffet, Yabu Pushelberg, Paola Navone en recent ook Sebastian Herkner, die zonet Designer van het Jaar werd op Maison & Objet.
linteloo.com
Kaapstad volgens Jan te Lintelo
– City Farm Market in Oranjezicht. ‘Ook als je geen inkopen hoeft te doen, mag je deze markt niet missen. Je trekt er het best heel vroeg in het weekend naartoe. De geuren en kleuren zijn er fantastisch en je kunt er ook heerlijk ontbijten.’
– Paternoster. ‘De culinaire broedplaats van Zuid-Afrika. Het dorpje ligt op anderhalf uur rijden van Kaapstad. Je huurt er – buiten de kerstperiode – makkelijk een wit huisje op het strand en proeft er van de Zuid-Afrikaanse gastronomie.’
– Delaire Graff in Stellenbosch. ‘In dit restaurant eet je niet alleen heerlijk, de wijnkaart is er ook fantastisch en het uitzicht over Helshoogte Vallei is onovertroffen.’
– Babylonstoren tussen Kaapstad en Paarl. ‘De boerderij van Karen Roos. Ze was ooit hoofdredacteur van Elle Decoration Zuid-Afrika. Van wereldklasse in ecologische teelt en in esthetiek.’
– Het MOCAA in Waterfront. ‘Het grootste museum van moderne en hedendaagse kunst in Zuid-Afrika, van schilderijen tot mode en fotografie. Over de negen verdiepingen van de voormalige graansilo waarin het museum is gevestigd, vind je meer dan tachtig galeries. Uniek.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
