“Iedereen heeft minstens één Ikea – object in huis,” aldus een interieur-expert tijdens de presentatie van de nieuwe Ikea PS collectie. Interieurjournaliste Leen Creve vond het gebeuren vooral veel story-telling, en weinig experiment. “Hebben daar marktonderzoekers, marketeers, communicatiespecialisten en copywriters uren voor vergaderd?”
Dit is de vijfde Ikea PS collectie uit mijn carrière. Sinds 1995 laat de blauw-gele woongigant zich immers om de drie jaar eens gaan. Ik ben mee sinds die van 2006. En keer op keer hoorde ik hetzelfde verhaal: hier mag geëxperimenteerd worden. Het mag al eens wat zotter voor het anders zeer rationele flatpackmerk. Sommige PS-objecten verkochten amper, andere scheerden hoge toppen. Kent u onderstaande vazen van de Nederlandse Hella Jongerius?
Of de grote paardenbloempluishanglamp? Ikea PS 2009. Daar waren oorspronkelijk 15.000 stuks van dit product voorzien, maar nog in hetzelfde jaar al werd het tienvoud geproduceerd. Om maar te zeggen: zelfs dat zot doen kon al eens tot een commercieel succes leiden. De focus lag in 2009 op handgemaakt en ambachtelijk, en in 2012 werd dan weer de “duurzame industrie” gevierd. In 2014 stond statement voorop: enkele gedurfde objecten van onder meer Scholten&Baijings en Matali Crasset (van hun objecten helaas geen spoor meer in de winkels) , een gekke hoekkast of een bizar evenwichtsbalk-bankje.
Precies dat experiment miste ik in de jongste PS 2017. We herkenden hier en daar al eens een interpretatie van een object van een ander merk. Of ietwat aangepaste versies van Ikea’s eigen bestsellers. Het zotste idee was een sofa waarmee je met een soort van opspanveren gewone kussens in een frame kan vastklikken. Of een plooibaar metaaldraadkastje. Zelfs de draaglamp van Matali Crasset, en ik ben gewoonlijk fan van haar aanpak, viel wat tegen. Dan was Konstantin Grcic werkfakkel voor Flos indertijd geestiger.
En alsof de edge er niet al genoeg af was, werden de 50 objecten (van rietjes en servetten tot een sofa), vergezeld van een verhaaltje. “Ikea PS is voor vrijdenkers die niet zomaar meegaan in de dagelijkse werken-eten-slapensleur en vinden dat gewoontes er zijn om van af te wijken. Voor wie lak heeft aan goedkeuring en bevestiging. Maar kiest voor vrijheid en mogelijkheden.” Rolmodel in een sfeervol zwart-wit filmpje is Kelsey de fietskoerier. Zij verliet de universiteit om met haar fiets haar boterham te verdienen in de grootstad. Always on the move. Lekker rebels.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Volgens Ikea PS 2017 willen vrijdenkers alles on the go: van een instantoplosdrankje tot bijhorende glazen bekers om hip mee op straat te lopen. Kussens die -hupsakee- tot een korte kamerjas kunnen open geplooid. Oprolbare (!) matjes en een -toegegeven- mooie cache-pot waar extra veel water in kan, “voor als je eens twee weken van huis weg bent”. Of een diep bord dat erg veel lijkt op een kinderbordje: hoge randen “om minder te morsen als je in de zetel wil eten voor de televisie.” Lieve Ikea, is dit het beeld dat jullie hebben van de rebelse millennials zoals Kelsey de fietskoerier? Really? Hebben daar marktonderzoekers, marketeers, communicatiespecialisten en copywriters uren voor vergaderd? Voelen die jonge plantrekkers zich echt aangesproken met een oplosdrank, een donsjasje of een schriftje in fluokleuren? Te ver doorgedreven storytelling, het werkt in dit geval averechts.
Experimenteer met nog meer ecologische materialen. Creëer cohousing- of coworkingmeubels. Bedenk fietspaden voor die hippe fietskoeriers.
Maar weet u wat, Ikea? Het hippe filmpje is er nu toch: hou Kelsey de fietskoerier bij voor 2020. Bedenk meubels die écht met de fiets tot bij de consument kunnen gebracht (die plooikast komt in de buurt) of vind andere slimme home-delivery-systemen. Experimenteer met nog meer ecologische materialen. Creëer cohousing- of coworkingmeubels. Of doe eens iets met drones. Bedenk fietspaden voor die hippe fietskoeriers. Quasi elke stad waar u zit kent het probleem. Als wereldspeler moeten er toch deuren opengaan die voor gewone ontwerpers dicht blijven? Verras ons opnieuw in 2020.
PS bij PS 2017 : Het enige klein beetje stoute object waren deze drie kleinoodjes hieronder. “Theelichtjes zijn volgens mij een van die dingen die we gebruiken zonder dat het nódig is,” aldus ontwerper Nike Karlsson, een Ikea-oudgediende. “Ik wilde iets maken dat ons aan het denken zet over wat we allemaal verbruiken.”
Leen Creve is interieur- en designjournalist voor onder meer Knack Weekend en Nest. Deze opinie verscheen op haar website.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier