Het zijn heel drukke tijden voor Sofie Lachaert. Niet alleen maakt haar Gentse galerie binnenkort plaats voor een pop-upverblijf Droog For Rent van het Nederlandse designcollectief Droog, ze werkt ook volop aan nieuwe tentoonstellingen in haar galerie in Tielrode.
Als winnares van de Henry van de Velde Award Loopbaan mag ze bovendien deelnemen aan een expo in de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement, verder bereidt ze de designweek in Milaan (april) voor en ook Interieur Kortrijk (oktober) houdt haar al bezig. Ondertussen verwent ze ook nog eens de gasten in haar bed & breakfast en geeft ze sinds kort les aan de Design Academy in Eindhoven.
“Ik hou heel weinig tijd over op een dag”, zegt de laureate. En als ik naar haar leeftijd vraag, klinkt het heel serieus: “Ik vergeet dat, echt waar, ik ben daar totaal niet mee bezig.” In elk geval komt de kaap van vijftig in zicht, maar dat lijkt haar niet te deren. “Integendeel, ik vind dat ik nu meer energie heb en dat er meer aan het gebeuren is dan toen ik jong was. Je wordt bewuster van de tijd en gooit alle ballast overboord.”
Toegepaste kunst Sofie Lachaert studeerde juweelontwerp/edelsmeedkunst aan de KASKA (Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, deeltijds kunstonderwijs). Maar al snel in haar carrière stapte zij af van juwelen en ging zij zich concentreren op fijne voorwerpen, zoals serviesgoed. Nadat ze haar man, kunstschilder Luc d’Hanis, had leren kennen, kwamen er ook grotere objecten bij zoals stoelen, tafels, tapijten of een kleurrijke bakfiets.
Ondanks haar studies creëert Lachaert dus vooral objecten. “Met sieraden heb je minder vrijheid. Een sieraad moet rond de hals passen, het moet de juiste kleur zijn voor de draagster. In mijn objecten kan ik mij totaal laten gaan, daarin voel ik me vrij. Mijn werk kan je het best omschrijven als ’toegepaste kunst’. Alles wat ik maak, is toegepast. Het is geen beeldende kunst, want je kunt de creaties gebruiken. De interactie met mensen vind ik belangrijk. Alles wat ik maak, heeft te maken met mensen en relaties.”
Gedekte tafel Een rode draad in haar werk is duidelijk de gedekte tafel: servies, kommetjes, potjes, kandelaars, kortom alles om het gezellig te maken aan tafel. “Mijn grootvader langs vaders kant had een restaurant. Zijn liefde en respect voor het basisproduct, voor het eten, heb ik zeker meegekregen. Niet alleen respect voor eten trouwens, evengoed voor de belevenis ervan, het delen, het breken van het brood, de totaalervaring. Aan tafel gebeuren heel veel dingen: verzoeningen, aankondigingen…”
Sofie proeft van het chocolaatje dat ze voor ons klaarzette in schijnbaar gebroken kopjes. Het is een voorproefje van een servies dat rond deze tijd door Sergio Herman in Oud Sluis aan de klanten zal worden gepresenteerd.
“We gooiden bij wijze van spreken het oude servies van Sergio aan diggelen en met de scherven maakten we een nieuwe set”, vertelt Sofie, die intussen al vijf jaar met de Zeeuwse topchef samenwerkt – sinds hij in de ban geraakte van een zilveren frietvorkje dat Lachaert ooit ontwierp. “Wij respecteren elkaars werk enorm. Ik vind ook dat mijn ontwerpen pas echt àf zijn als Sergio er gerechtjes op serveert.”
Het was ook Sergio Herman die Sofie wist te overhalen om eind vorig jaar een expositie Tafelgesprekken te organiseren met haar eigen werk. Het is niet haar gewoonte eigen werk te promoten. Zowel op de Gentse locatie, die nu als galerie de deuren sluit, als in de galerie in Tielrode, bieden Luc en Sofie een platform aan beginnende namen in de toegepaste kunst. “Ik wil mensen laten kennismaken met die niche, ik wil tonen hoeveel talent er zit.”
Verstrengeld Sofie Lachaert heeft het moeilijk om in het enkelvoud te praten. Ze is gewend om te spreken over ‘ons’ werk en de dingen die ‘wij’ doen. Dat is niet verwonderlijk als je weet dat ze al twintig jaar samenwerkt met haar partner Luc d’Hanis. Maar hij staat niet graag in het spotlicht. Als ik hem vraag of hij niet graag de eer van de Henry van de Velde Award met Sofie zou willen delen, zegt hij voorzichtig “dat dat niet nodig is”.
Sofie vindt het wel jammer dat zij alleen op het voetstuk wordt geplaatst. “Vandaag doen we alles onder de noemer Sofie Lachaert & Luc d’Hanis. Insiders weten dat vooral het kleinere, fijnere werk en het servies mijn dada zijn. Op de expo die Design Vlaanderen in het Vlaams Parlement organiseert, zullen wel ons beider namen vermeld staan, dat vind ik ook nodig.”
Ann Bogaerts (bewerking: Elien Haentjens)
– Henry van de Velde Awards & Labels 2011, van 18 januari tot en met 25 februari 2012 in de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement. www.designvlaanderen.be – Droog For Rent, verhuurruimte voor workshops, lezingen of ateliers, met ‘hotelkamers’ ingericht door Droog Design naar een concept van Sofie Lachaert. Vanaf februari, Zwartezustersstraat 20, 9000 Gent.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier