Een kasteel vol rommelmarktspullen: binnenkijken bij schildertalent Charlotte De Cock

© Tim Van de Velde

21 was Charlotte De Cock, toen de Antwerpse kunstkenner Frank Van Laer haar indrukwekkende schilderijen zag hangen in de kledingzaak waar haar moeder indertijd werkte. “Ik koop ze allemaal en maak er een tentoonstelling van”, zei hij en zo geschiedde. Eén openingsavond later had hij alle schilderijen verkocht. Op haar 21ste dus. Een studente kunsthumaniora die haar studies had opgezegd omdat de docenten op school haar werk maar niets vonden.

Dat was in 2009. In 2014 schildert ze de reeks The Thirteen Masters, zwart-witportretten van onder meer Jan Decleir, Fred Bervoets, Koen Van Den Broek, Robbe De Hert, Luc Tuymans en Tom Barman. Een indrukwekkend lijstje, maar ergens begrijpen we waarom die schare mannen zich gemakkelijk liet overhalen door Charmante Charlotte. Je moet het maar durven: aan Luc Tuymans vragen of je hem mag schilderen. Ook van deze reeks vind je geen werken meer op de markt wegens instant uitverkocht. “Van de Luc heb ik nog altijd spijt”, zegt ze, “dat ik hem verkocht heb. Ik wou dat ik hem voor mezelf gehouden had.” Nog in het rijtje mannelijke bewonderaars: Sergio Herman. Die liet een gigantisch schilderij maken om The Jane op te smukken. Geschilderd in de keuken van het restaurant. Een naakt zelfportret, hoe maak je zoiets? Het antwoord staat op videowebsite Vimeo. Google maar: ‘charlotte’ en ’the jane’: het is de moeite.

Axel Vervoordt meets indianen

Vandaag is ze amper 29 en de autodidacte wordt nu al de ‘nieuwe Luc Tuymans’ genoemd. Haar schilderijen kosten tot 9.000 euro maar van Antwerpse arrogantie geen spoor. “Ik voel me nog altijd niet doorgebroken.” Ze woont in een kasteel, dat wel. Met een vijver groter dan het kasteel zelf. “Maar het is niet van mij”, legt ze uit. “Ik woon hier tijdelijk via FMT, een vastgoedorganisatie die invullingen zoekt voor leegstaande panden. Meestal zijn dat winkels of restaurants, soms bewoners. Dit kasteel werd recent verkocht en de nieuwe eigenaars zijn de verbouwingsvergunningen aan het regelen. In de tussentijd kan ik hier een jaar wonen.”

Het interieur van haar kasteel lijkt weggelopen uit de boekskes. Het draagt de stempel van een topdecorateur. Koeienvellen, verweerde meubels en houten vloeren, een gigantische kast met opgezette vogels, en muurschilderingen van huilende wolven. Axel Vervoordt meets indianen. “Bijna alles komt hier nochtans van de rommelmarkt”, zegt Charlotte. Naam van de ’topdecorateur’: Kris Caluwe. Roepnaam: ‘mamaatje’. Kris komt net aangewaaid met een kop koffie die ze serveert op de brocante eettafel, “een versleten deur op schragen”.

“Ik speur naar unieke stukken op vlooienmarkten, of zelfs op straat”, vertelt Kris. Het Vossenplein in Brussel of de antiekmarkten van Tongeren en Waterloo. “Met op het eerste gezicht waardeloze objecten kun je soms meubels samenstellen.” Zet een verloren stuk hout op een kippenhok van staaldraad en je hebt een salontafel. Kris Caluwe heeft geen achtergrond in interieur- of meubelontwerp, maar ze heeft wel smaak. Veel smaak. En dezelfde charmes als haar dochter.

Tekst Veerle Helsen & foto’s Tim Van de Velde

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content