Doe-het-zelvers: binnenkijken bij het duo achter Cobra Studios

Toen Hugues Delaunay en Kenny Decommer de verhoogde verdieping van een kunstenaarswoning betrokken, leek hun inboedel plots bijzonder nietig. Meer hadden ze niet nodig om zelf aan het ontwerpen te slaan. “Dit appartement was essentieel in het ontstaan van Cobra Studios.”

De statige gevel met sierlijke ramen en fraai smeedwerk in beaux-artsstijl springt in het oog, zeker in het hart van Schaarbeek, op een boogscheut van het Josaphatpark. Het genre landhuis-in-de-stad dat meteen je verwachtingen de lucht in doet schieten. Na een dolle verwelkoming door Brigitte, de inwonende Hongaarse braque, worden ze meteen ook ingelost. Een authentiek visgraatparket, perfect bewaarde sierlijsten, een bijzondere lichtinval en met 5,6 meter hoge muren een even uitzonderlijk ruimtegevoel. Ooit was dit de eigendom van de Namense kunstschilder Franz Kegeljan, die in 1910 een herenhuis in Lodewijk XV-stijl bestelde bij architect Paul Saintenoy.

Nu is het de thuisbasis van Hugues Delaunay en Kenny Decommer. ‘Het eerste halfjaar hebben we vooral moeten wennen aan de hoogte’, vertelt Hugues. ‘We kwamen van een klein, studentikoos appartement. Onze meubelen leken hier zo minuscuul, precies gemaakt voor een poppenhuis. Ik kreeg bijna pleinvrees, alleen al van in de sofa te zitten’, lacht hij.

Terwijl de meesten liever in een nieuw interieur zouden investeren, besloot het koppel hun nieuwe adres aan te grijpen als motivatie om zelf meubelen te ontwerpen. Een ambitie die Kenny al even koesterde. ‘Al had het ook met frustratie te maken,’ geeft hij toe, ‘we vonden niet de tafel die we wilden. Althans niet binnen ons budget. Door zelf meubelen te gaan ontwikkelen, zijn we pas gaan beseffen waarom zo’n meubelstuk zoveel kost. Het denk- en handwerk is immens.’

Bijberoep

Twee jaar lang spendeerden ze avonden, weekends en vakanties aan het tekenen, experimenteren en perfectioneren van wat nu Solids vormt, de eerste collectie van Cobra Studios. Een passieproject dat ze delen naast hun veeleisende hoofdberoep. Hugues pendelt vandaag (na een loopbaan bij Ralph Lauren, Paul Smith en Essentiel) tussen Brussel en Parijs waar hij scenograaf is voor de modecollecties van Chloé. Als architect is Kenny samen met het architectenbureau Naif verantwoordelijk voor de uitrol van de Silversquare coworkingspaces in België, wat hem de kans geeft om samen te werken met KRJST Studio, Lous and The Yakuza, Maniera en Glenn Martens.

‘Het ontwerpproces nam ook zoveel tijd in beslag omdat we als echte beginners zijn gestart’, vertelt Kenny. ‘We hebben geëxperimenteerd met glas, verf, metaal, resine (hars) en marmer tot we – soms na veel geklooi – volledig overtuigd waren. Alleen hout hebben we links laten liggen. Dat is te wijten aan deze plek. We zijn vertrokken vanuit een huiselijke ruimte, met houten vloeren en lambrisering, we hebben materialen en texturen toegevoegd als contrast voor de witte muren. En kleuren, want die brengen vreugde in een ontwerp. Dit appartement was essentieel in het ontstaan van Cobra Studios.’

TL-kunst

Het interieur van Hugues en Kenny mag dan voornamelijk uit eigen creaties bestaan, als een showroom voelt het allerminst. Daar zorgen de met smaak uitgekozen stoelen, kunstwerken en objecten voor. De ervaring in scenografie is voelbaar.

De zigzagstoelen van Gerrit Rietveld vormen een inspiratiebron voor Kenny. De eenvoudige lijnen, de perfecte geometrie en de elementaire kleuren accentueren de postmoderne tafels en lampen van het duo. De stoelen van Marcel Breuer en Poul Kjærholm, de buste van Julius Caesar en de jarenvijftigdressoirs in palissander stammen uit Hugues’ periode bij Paul Smith. ‘Het beleid was toen dat geen enkele winkelvitrine ter wereld identiek mocht zijn en de vitrines moesten ook voortdurend veranderen. Ik had heel veel vrijheid om ze in te richten en telkens een nieuw verhaal te creëren. Met als gevolg dat ik zowat al mijn tijd doorbracht in kringloopwinkels, op rommelmarkten en bij designdealers.’ Industriële bouwmaterialen verdienen net zo goed een plek in hun woning. Ventilatiebuizen, een regenpijp die nu dienstdoet als lamp of het rooster van een tl-plafondlamp dat ik verkeerdelijk voor een kunstwerk neem. ‘We houden er allebei van om stil te staan bij voorwerpen waar niemand nog op let. Als je ze uit hun context haalt, kunnen ze evengoed doorgaan voor iets waardevols.’

Houden ze het bij één collectie nu hun appartement ingericht is? Zeker niet. Toch hebben ze met Cobra Studios geen ambitie om industrieel te produceren, zelfs niet in gelimiteerde series. ‘Liever maatwerk. Het is sowieso uitdagender om vanuit een persoonlijke wens te vertrekken. We zijn nu in volle ontwikkeling van een eigen canapé, omdat we echt alle meubelen in dit appartement zelf willen bedenken. De kennis die we uit dat proces halen kunnen we dan weer gebruiken voor onze klanten.’