Stenen tijdperk: het portret van drie betonboetseerders

SMENT. © Alexander Popelier
Veerle Helsen

Mengen, mixen, zeven, laten opstijven en uit de vorm halen. Werken met beton is als een cake bakken. Portret van drie betonboetseerders.

SMENT

– Ruwe bolster, verzachte pit

Wie? Architect Frederik Bogaerts (29) en digitale marketeer Jochen Sablon (29) experimenteren naast hun dagjob met beton, kleur en zilverpapier.

Jochen en Frederik tonen prototypes voor een nieuwe tafel in de Sment-collectie.
Jochen en Frederik tonen prototypes voor een nieuwe tafel in de Sment-collectie.© Alexander Popelier

Je kunt het bijna vergelijken met het bakken van een cake. Maak een recept op basis van water, cement en zand. Voeg pigmentpoeders toe en er komen ook een mixer en zeef aan te pas. Mix niet te lang of te kort of je mengsel zal schiften. Laat het te lang drogen en het wordt steenhard.

Frederik en Jochen experimenteerden maandenlang voor ze Sment (luidop lezen en je hebt ‘m) startten. “Onze schalen waren een uit de hand gelopen materiaalstudie”, zegt Jochen. Je ziet en voelt dat ze van beton gemaakt zijn, en tegelijk klopt er iets niet. Pastelkleuren! En plots straalt de koele steen warmte uit. “Mensen denken ook altijd dat Sment door vrouwen bedacht werd”, zegt Frederik. De kleuren verzachten het ruwe materiaal. Hun collectie vazen en dien- bladen valt op door de tinten, maar Jochen en Frederik testen ook andere vernieuwingen uit. “Beton met zilverpapier bijvoorbeeld, of stukjes glas. Of de fluokorrels die normaal onderaan in een aquarium liggen.”

Stenen tijdperk: het portret van drie betonboetseerders
© Alexander Popelier

Dat hun stijl aanslaat, bewijzen de workshops die ze binnenkort geven. Nu al uitverkocht. Niet vanzelfsprekend, want de les is in twee delen. Hun beton moet immers 24uur drogen. In deel 1 leren cursisten omgaan met het beslag en de mal. “Die is eigenlijk belangrijker dan het mengsel”, legt Frederik uit. “De mal bepaalt de look en afwerking.” Ze lopen soms uren in een doe-het-zelfwinkel op zoek naar materialen voor de mal.

Hun label bestaat nu exact een jaar en is al aan uitbreiding toe. Eerst waren er schalen en vazen, binnenkort een salon- tafel en een staanlamp met ingebouwde tl-armatuur. Ze verkopen vooral online, op hun eigen webshop. Ze maken elk product zelf, met hun eigen handen. “De ontkisting is nog elke keer een plezier.” Daar is de vergelijking met cake weer, die uit zijn vorm halen verveelt ook nooit. De nieuwe objecten zijn een belangrijke bouwsteen in hun verhaal. De schalen kon je nauwelijks een ontwerp noemen, de salontafel is dat wel. “We willen niet in het Etsyverhaal vallen. Twee jongens die aan tafel wat cement zitten te mengen.” sment.be

DILS & MANDER

– Meer kracht en minder vlekken

Wie? Burgerlijk ingenieurs Jeroen Dils (31) en Jonas Vermander (30) werken aan een superbeton.

Jonas en Jeroen ontwerpen schalen, keukenbladen en tegels in een ultralicht beton.
Jonas en Jeroen ontwerpen schalen, keukenbladen en tegels in een ultralicht beton.© Alexander Popelier

In hun atelier in het Technologiepark van de Universiteit Gent valt een metersgrote foto van een brug op. “De Walnut Lane Memorial Bridge in Philadelphia”, legt Jeroen uit. Die werd gebouwd door de Belgische ingenieur Gustave Magnel in 1951 en was de eerste brug in spanbeton in de Verenigde Staten. Magnel – ‘de betonboer’ – was prof aan de Gentse unief en zijn baanbrekend werk leverde hem een straatnaam achter de Boekentoren op, de betonnen parel die hij mee hielp bouwen.

Geen toeval dus dat er aan diezelfde unief een jong bedrijf rond beton groeide. Jeroen en Jonas huren er laboruimtes waar ze experimenteren met de samenstelling van beton. Lucht, droogtijd, verhouding ingrediënten, wapening… Het beton van Dils & Mander is sterker, maar tegelijk ook slanker dan klassieke versies en water, olie, koffie of shampoo laten minder sporen na. Meer kracht en minder vlekken dus.

Stenen tijdperk: het portret van drie betonboetseerders
© Alexander Popelier

In het atelier staat een keukenblad te drogen en ze experimenteren ook met vloertegels. Misschien wel hun meest veelbelovende vernieuwing is beton met marmerlook. Ze ontwerpen ook dunne schalen waarvan je nooit zou vermoeden dat ze van beton gemaakt zijn. “Ons beton is erg vloeibaar, het laat toe alternatieve vormen te boetseren”, zegt Jonas. “Vloeibare steen, als het ware.” Die eerste collectie ligt intussen in befaamde interieurwinkels zoals ’t Casteelken in Oostkamp. Niet evident om daar als jong label en zonder enige achtergrond in design binnen te geraken. De textuur en vooral de kleuren verrassen. “Omdat we beton vooral van op straat kennen, we associëren het met chape of met zakken cement uit de doe-het-zelfzaak.”

dils-mander.com

BULTIN

– Van de garage naar de etalage

Wie? Zus en broer Sylvie (31) en Glenn (28) Buydaert zagen in de garage van hun ouders het licht.

Sylvie en Glenn in de garage van hun vader, waar ze begonnen te experimenteren met de zakken cement.
Sylvie en Glenn in de garage van hun vader, waar ze begonnen te experimenteren met de zakken cement.© Alexander Popelier

Het begon allemaal in de garage van papa Buydaert, een loodgieter. “Daar stond zoveel materiaal dat ik op een dag ben beginnen te experimenteren”, vertelt Glenn. “Ik was net verhuisd naar een kleinere woning en ik zocht, maar vond geen betaalbare verlichting”, zegt Glenn, die architectuur studeerde. Het resultaat van het garage-experiment waren buis-lampen die rusten op een betonnen voet. Zijn prototypes belandden bij vrienden en familie, en zus Sylvie zag het potentieel. Zij is communication officer (bij Flanders Expo) en misschien verklaart dat wel waarom hun piepjonge label Bultin, met een collectie lampen en een zitbankje, op amper twee jaar tijd de voltallige Belgische interieurpers haalde en intussen in meer dan vijftien winkels verkocht wordt. Dat en het feit dat je in een oogopslag verliefd wordt op de lampen.

Stenen tijdperk: het portret van drie betonboetseerders
© Alexander Popelier

“Ze zijn ook met liefde gemaakt”, zegt Sylvie. “Beton is een passie. Er komt zoveel bij kijken dat je het zonder die passie al snel opgeeft. In het begin gebruikten we nog de samenstelling die onze papa in de bouw hanteert, maar intussen is ons recept enorm veranderd. De droogtijd, de hoeveelheid water…” Nog in hun betonstudies: de invloed van het weer, want in de winter duurt drogen langer. “De timing is ook belangrijk. Als de voeten te lang in de mal zitten, komen er watersporen op de rand omdat het water een uitweg zoekt.” Eenmaal het beton opgesteven is, klopt het duo met hamers op de mallen om de luchtbellen eruit te krijgen. “Wij doen dat niet met een trilplaat, maar gewoon met de hand.” De liefde is er met andere woorden letterlijk in geklopt.

bultin.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content