Hoe ziet het ideale bed om in te sterven eruit? Wat is de beste zetel om de politieke heisa in te volgen? The New York Times vroeg vijf ontwerpers om een meubelstuk te maken dat inspeelt op de noden van onze tijd. Michaël Verheyden ontwierp een bijzettafeltje dat ook een luidspreker is.
In de ontwerpstudio die Michaël Verheyden (39) samen met zijn vrouw Saartje Vereecke (42) runt, wordt er heel bewust nine to five gewerkt. ‘Mijn filosofie is dat je heel wat gedaan krijgt op acht uur’, zegt de Limburgse ontwerper, die internationaal succes oogst met zijn marmeren vazen, houten dienbladen en suède poefs. ‘Ik verwacht van mijn team dat we er stipt om negen uur in vliegen. Om vijf uur mag iedereen naar huis, ook al is het werk nog niet helemaal rond. Ik geloof gewoon niet dat je na acht uur werken nog fris genoeg bent om door te gaan.’
In tegenstelling tot hun twee assistenten stoppen Verheyden en zijn vrouw natuurlijk niet echt met werken om vijf uur. Wel trekken ze dan de deur van hun atelier achter zich dicht, een alleenstaand huis op de Hasseltweg in Genk dat sinds vorige zomer hun nieuwe werkplaats is, en wandelen ze naar hun huis, aan de overkant van de straat.
Wat er dan gebeurt, vormde de inspiratie voor het meubelstuk dat Verheyden bedacht voor T Magazine, de prestigieuze lifestylebijlage van The New York Times. ‘Ik hou van alledaagse rituelen. Na een lange werkdag schenk ik mezelf graag een aperitiefje uit, zet ik muziek op en begin ik nog wat te schetsen of mails te beantwoorden. Maar net als in mijn werk, moeten ook thuis alle details kloppen: ik wil uit een mooi glas drinken, met het juiste onderleggertje erbij. Toen T Magazine me vroeg om een meubelstuk te ontwerpen dat in ons dagelijkse leven ontbreekt, wist ik meteen dat ik een mooi salontafeltje wou bedenken dat ook muziek maakt én een opbergschuif is.
Meester in marmer
Verheyden speelde al langer met het idee om een bijzettafeltje te maken met een luidspreker erin, maar zijn vrouw, die zakelijk leider is van hun bedrijf, geloofde er niet in. ‘Het is geen commercieel product, dat weet ik ook, maar nu had ik eindelijk een excuus om toch één exemplaar voor mezelf te maken’, zegt hij. ‘Het is een kubusvormig stuk geworden, gemaakt uit geelkoper. Binnenin zit een bluetooth luidspreker, maar als een klant dit tafeltje straks bestelt, is de afwerking volledig te bespreken.’
Dat een gerenommeerde Amerikaanse krant het werk van een kleine Belgische ontwerpstudio apprecieert, vindt Verheyden niet zo abnormaal. Al jaren heeft hij een goede band met de Amerikaanse pers en kopers. Toen hij in 2010 een punt zette achter zijn carrière als handtassenontwerper en pure, minimalistische interieuraccessoires begon te maken, waren het de Amerikanen die als eersten in onze Belg geloofden en hem omschreven als een meester in marmer, brons en leer. ‘De VS heeft ons werk toen meteen opgepikt. In eigen land denken sommige mensen nog altijd dat ik handtassen maak, terwijl T Magazine in 2013 al een grote reportage bracht over Saartje en mij. De jaren daarna zijn ze ons blijven volgen, waarna de Belgische en Europese klanten gevolgd zijn.’
Dat het in de Belgische pers soms wat stil blijft rond Michaël Verheyden, is niet omdat er niets te vertellen valt, wel omdat hij voornamelijk in het luxesegment werkt, waar discretie de norm is. ‘Veel van onze klanten zijn sterren die het niet zouden appreciëren als ik over hen zou roddelen in de pers. Ik heb daar vrede mee. We krijgen ontzettend fijne opdrachten binnen en dat is uiteindelijk wat telt.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
