Binnenkijken in 3 excentrieke interieurs: ‘Slechte smaak bestaat niet’

© -

Van een opgezette kangoeroe tot een kelder vol wetenschappelijk geconserveerde penissen. Voor zijn boek Belqique Excentrique keek Knack Weekend-journalist Thijs Demeulemeester binnen in Belgiës excentriekste interieurs. Drie voorproefjes.

Belgique excentrique / NO.1

Opgezette kangoeroe op oosters tapijt

Geoffroy Van Hulle komt uit een familie van meubelmakers, de zesde generatie intussen. “Ik ben de eerste van de familie die decorateur werd. Ik ging aanvankelijk binnenhuisarchitectuur studeren in Gent, maar die opleiding lag me helemaal niet. Alles moest er veel te minimalistisch uitzien. Dankzij stages bij enkele decorateurs rolde ik toch in het vak. Mijn stijl evolueerde van klassiek landelijk naar eigentijds eclectisch. Ik combineer het beste van vroeger met het comfort van nu. Mijn interieurs zijn een samenhangend geheel van stukken met uiteenlopende herkomst en afkomst.”

Vanhulles huis is één groot 'cabinet de curiosités'. Schelpen, schedels, koralen, opgezette vogels en decoratieve objecten komen terug in gedurfde stillevens.
Vanhulles huis is één groot ‘cabinet de curiosités’. Schelpen, schedels, koralen, opgezette vogels en decoratieve objecten komen terug in gedurfde stillevens.© Diane Hendrikx

Zelf woont de flamboyante decorateur uit Maldegem ronduit maximalistisch. In zijn verbouwde woning annex showroom kom je ogen tekort. “Mijn woning is het laboratorium waar ik gretig experimenteer. Hier kan ik meer tonen dan wat klanten me doorgaans vragen. Zij willen geen opgezette kangoeroe op een oosters tapijt naast een kunstwerk van Arne Quinze. Ik verwacht dat ook niet; ze moeten gewoon verder durven gaan dan het standaard beige en grijs, dat zo alomtegenwoordig is in België.” Vanhulles huis leest als één groot hedendaagscabinet de curiosités. Alle elementen uit zo’n kabinet _ denk aan schelpen, schedels, koralen, opgezette vogels en decoratieve objecten _ komen overal terug in gedurfde stillevens. “Ik beperk me niet tot één kastje vol curiositeiten, zoals zo veel verzamelaars. Dat straalt te veel snobistische eruditie uit. Ook ruimtes in een welbepaalde stijl _ bijvoorbeeld een negentiende-eeuwse kamer vol dito meubilair _ vind ik niet aantrekkelijk. Ik creëer overal in huis sfeer met onverwachte objecten die toch samen passen. Of iets mooi of lelijk is, is niet relevant. Waarde is van secundair belang. Ik kan perfect een schilderijtje van de rommelmarkt naast een Picasso hangen. Als het geheel maar harmonieus is.”

Geoffrey Vanhulle, decorateur.
Geoffrey Vanhulle, decorateur.© Diane Hendrikx

Inspiratie vindt Van Hulle overal. Maar voor David Hicks (1929-1998) en Cecil Beaton (1904-1980) heeft hij een bijzondere bewondering. “Hicks actualiseerde de Britse decoratiestijl met felle kleuren, wilde patronen en combinaties van antiek en hedendaagse kunst. Fun, maar doordacht. Beaton apprecieer ik als totaalkunstenaar. Hij was fotograaf, schilder, kostuumontwerper, decorbouwer en interieurinrichter. In alles wat hij creëerde zit ongelofelijk veel drama en warmte. Kijk maar eens naar zijn kostuums en decors voor My Fair Lady. Of naar zijn foto’s en schetsen uit zijn New Yorkse periode, toen hij samenwerkte met Diana Vreeland van Vogue. Echo’s van Hicks en Beaton vind je overal in mijn interieur. Was het niet Picasso die zei dat slechte artiesten kopiëren en goede artiesten stelen?”

Belgique excentrique / NO.2

Geboetseerde koppen naast klassieke naaktschetsen

Alex Notelteirs en Dirk Benesch wonen in hartje Antwerpen in een klassieke herenwoning uit 1898. Alex is met pensioen, Dirk werkt in een Antwerpse avant-gardemodeboetiek. “De architectuur van ons huis is typisch voor de late negnetiende eeuw. Die stijl is gelukkig niet zo dwingend; hij leent zich perfect voor een eclectisch interieur als het onze. Daarom hebben we aan het huis zelf niks veranderd. De chambres-en-suite-indeling is authentiek, net als de houten vloeren en de binnendeuren. Al zijn de keuken, de ramen en het wintersalon na de Tweede Wereldoorlog wel eens verbouwd”, vertelt Alex.

Binnenkijken in 3 excentrieke interieurs: 'Slechte smaak bestaat niet'
© Diane Hendrikx

“In ons huis woonde ooit een Antwerpse dokter met een bedenkelijke abortusreputatie. Op de benedenverdieping was zijn praktijk. De badkamer op het gelijkvloers diende vroeger als radiologie-ruimte. Nu is dat een gastenkamer. Onze belangrijkste leefruimte is op de eerste verdieping.” De woning verraadt het al van bij de inkom: Alex en Dirk zijn echte verzamelaars. Geboetseerde koppen, negentiende-eeuws zilverwerk, klassieke mannennaaktschetsen of kristallen vazen: hun huis staat vol originele ensembles en opvallende collecties. “Veelheid is de sleutel”, zegt Alex.

Overal hangen portretschilderijen, een enkele keer van bekende kunstenaars, maar meestal van anonieme schilders, rommelmarktvondsten.
Overal hangen portretschilderijen, een enkele keer van bekende kunstenaars, maar meestal van anonieme schilders, rommelmarktvondsten.© Diane Hendrikx

“Een geïsoleerde vaas ziet er al snel stom uit. Maar als je een hele hoop van dezelfde modellen bij elkaar zet, wordt het interessant. Onze verzameling kristallen vazen is een voorbeeld: sommige kostten een halve euro op de rommelmarkt, andere zijn echt waardevolle stukken van Val Saint Lambert. Maar we zetten ze allemaal door elkaar.” Opvallend is de grote collectie schilderijen die het duo met de jaren bij elkaar kocht. Hier en daar duiken hedendaagse werken op van Bertram Hasenauer, Mil Ceulemans en Guy Van Bossche, maar het gros zijn negentiende- of twintigste-eeuwse portretten van rommelmarkten of veilingen. “We hebben ook een hele reeks miniaturen uit de vroege twintigste eeuw, een soort geschilderde pasfoto’s zeg maar. In de tijd dat fotografie goedkoper begon te worden, kozen rijke mensen er toch nog bewust voor om zich te laten portretteren door een schilder. Een soort van nostalgisch statussymbool.”

Negentiende-eeuws zilverwerk, klassieke mannennaaktschetsen, gebeeldhouwde koppen of kristallen vazen: dit huis staat vol originele ensembles.
Negentiende-eeuws zilverwerk, klassieke mannennaaktschetsen, gebeeldhouwde koppen of kristallen vazen: dit huis staat vol originele ensembles.© Diane Hendrikx

Alex en Dirk kopen regelmatig nieuwe objecten, ook al zijn ze eigenlijk nooit naar iets specifieks op zoek. “Het gebeurt dat onze vondsten eerst in een doos belanden, omdat er niet meteen plaats is in huis”, zegt Alex. Hijzelf groeide thuis op tussen antiek; zijn moeder had onder meer een verzameling Meissnerporselein. Dirks stijl evolueerde sterk van minimalisme naar eclectisch maximalisme. “Als je smaak met de jaren niet verandert, dan trappel je terplaatse. Een goeie kunstenaar schildert toch ook niet heel zijn leven in dezelfde stijl?”

Belgique excentrique / NO.3

Het imaginaire huis van Frida Kahlo

“Zoals ze in Mexico zeggen:mi casa es tu casa“, vindt Anne-Marie Midy. Samen met haar Mexicaanse man verkaste ze als half-Franse expat in 2010 naar een klassiek herenhuis in Brussel. “Ik wou per se een woning met de grandeur die ik met Belgische steden associeer. In dit huis uit 1907 vond ik alles wat ik zocht: mooie volumes, binnendeuren, hoge plafonds, moulures, lambriseringen, klassieke schouwen…”

Binnenkijken in 3 excentrieke interieurs: 'Slechte smaak bestaat niet'
© Diane Hendrikx

Midy’s interieur straalt huiselijkheid uit zonder dat er landelijk meubilair of zandtinten aan te pas zijn gekomen. Ze koos voor witte muren die als blanco canvas dienen voor haar eclectische smaak. “We hebben een huis in San Miguel de Allende in Mexico, waar het licht overvloedig is. In Brussel wilde ik het sombere klimaat zo veel mogelijk counteren met reflecterende muren”, zegt ze.

Anne-Marie Midy verkaste als half-Franse expat in 2010 naar een klassiek herenhuis in Brussel.
Anne-Marie Midy verkaste als half-Franse expat in 2010 naar een klassiek herenhuis in Brussel.© Diane Hendrikx

Tegen die witte wanden componeert Midy settings vol kleurige, originele vondsten. Die komen uit alle hoeken van de wereld waar ze al woonde, werkte of op reis was. “Een aureool van een Mexicaans heiligenbeeld combineer ik met antieke schoolmodellen voor moleculen: een hint naar het Atomium natuurlijk. Als Frida Kahlo in Brussel had gewoond, had haar huis er misschien zo uitgezien.”

Toen Midy haar schilders vroeg dit salon in lila te verven, vroegen ze haar
Toen Midy haar schilders vroeg dit salon in lila te verven, vroegen ze haar “of ze wel zeker was van die afgrijselijke kleur”.© Diane Hendrikx

Anne-Marie Midy is opgeleid als grafisch vormgever. Ze werkte in de VS voor het tijdschriftMartha Stewart Living. Samen met haar man Jorge Almada runt ze nu Casamidy: een bedrijf waar modern meubilair in metaal, leder en glas wordt geproduceerd. De salontafels, consoles, spiegels en sofa’s zijn Mexicaans handwerk, op maat gefabriceerd voor decorateurs of privéklanten. Inspiratie vinden Jorge en Anne-Marie zowel in de natuur als in de industrie.

Binnenkijken in 3 excentrieke interieurs: 'Slechte smaak bestaat niet'
© Diane Hendrikx

Ook in hun huis in Brussel staan enkele creaties van Casamidy. Neem nu de ‘vegetale’ salontafel in verguld smeedijzer, die knipoogt naar typisch Mexicaans struikgewas. “Ik wou hier absoluut geen showroom van Casamidy van maken. Dit interieur is een spontane mix van spullen waar ik verliefd op ben. Foute combinaties of slechte smaak bestaan niet, zolang er maar een rode draad in de woning zit. Bijvoorbeeld een kleur, een textuur of het karakter van de bewoners zelf. Ik hou helemaal niet vanmix and match-huizen, waar alles perfect in balans is. In vredevolle symmetrie zal ik me nooit vastrijden. Ik wil een interieur waar je oog continu getriggerd wordt door objecten of combinaties. Een woning is nooit af; daarom verandert alles hier constant van plaats. Ik herontdek vaak oude spullen, gewoon door ze te verplaatsen en in een andere context te zien. Die permanente dialoog maakt van een huis een levendige plek.”

Thijs Demeulemeester

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content