Het glazen huis: een modern paviljoen in het groen

Architecte Karolien Grosemans voelt zich meer geïnspireerd door de natuur dan door de architectuur. Haar woning is een paviljoen in het landschap waarin ook haar keramiekatelier staat.

De woning ligt in een natuurgebied nabij Sint-Truiden. ‘Helemaal in het groen, door de tuin lopen er geregeld vossen, reeën en fazanten. Ik voel me thuis in de natuur. Als ik op reis ga, bezoek ik trouwens liever bergen dan gebouwen. Ik zal bijvoorbeeld nooit naar Dubai reizen om er de wolkenkrabbers te gaan bewonderen’, vertelt architecte Karolien Grosemans.

Ze heeft ook haar woning helemaal naar het landschap georiënteerd, met grote vensters die het exterieur binnenhalen. ‘Doordat de woning iets boven het maaiveld ligt – wat goed uitkomt, want er is een beek in de buurt die kan overstromen – zitten we niet in het landschap, maar kijken erdoorheen. Dat diepte- en vergezicht is bijzonder aangenaam. Het niveauverschil schenkt de architectuur ook een zekere eigenheid, want je moet vijf trappen op aan de voordeur. En de bovenverdieping ligt maar een halve etage boven de leefruimte, waardoor een splitleveleffect ontstaat’, legt ze uit.

Ze ontwierp de woning twaalf jaar geleden als een paviljoen met veel glas. Toch biedt de open woning veel geborgenheid, een kwaliteit die voor de ontwerpster van essentieel belang is: ‘Veel hedendaagse woningen met glazen wanden geven geen beschut gevoel aan de bewoners. Ik hou van de geborgenheid van oude woningen, waar de muren je beschermen.

Maar ik bouw uiteraard hedendaags en bereik hetzelfde door het overdekte terras dat de leefruimte als het ware omarmt en voor een soort gaanderij zorgt. Daardoor zit je binnen niet meteen te kijk en zorgt het gebouw voor een sheltereffect.’ Karolien Grosemans wordt dus meer geïnspireerd door de natuur dan door de architectuur: ‘Daarom vind ik bijvoorbeeld het Barcelonapaviljoen van Mies van der Rohe zo spannend, omdat het ook met de grenzen speelt tussen interieur en exterieur in een strakke context.

Veel van mijn woningen hebben iets paviljoenachtigs. En uiteraard kom je dan ook bij Frank Lloyd Wright terecht, die de architectuur met de natuur kon verzoenen.’ Ze houdt bovendien van de betonarchitectuur van het brutalisme en laat je ook in dit gebouw genieten van dit bouwmateriaal. Kijk maar naar de plafonds, waar het ruwe beton zichtbaar is. Karolien houdt van materialen met een duidelijke textuur, zoals hout en steen en prefereert donkere tinten, zoals de zwart gebeitste houten vloer, die intussen een mooi patina heeft gekregen.

Puur persoonlijk

Je vindt al die kleuren ook terug in de keramiek die ze in haar tuinatelier maakt. Karolien was al in haar jeugd actief als keramiste: ‘Tot ik een jaar of zeventien was, daarna ben ik gestopt om architectuur te studeren. Ik leerde het werken met klei van mijn moeder. Twee jaar geleden pikte ik de draad weer op. Ik moest toen één dag per week voor mijn zieke vader zorgen. Die dag werd vervolgens mijn vrije dag per week die ik intussen helemaal besteed aan het produceren van kommen en schalen. De keramiek zwengelt mijn creativiteit enorm aan. Het is heerlijk om met je handen te werken. Uitdagend ook, omdat je altijd op zoek gaat naar nieuwe creaties.’

Haar uitgangspunt heeft alles met het interieur te maken: ‘Veel interieurs en interieurspullen lijken op elkaar. Je ziet overal hetzelfde. Maar met zoiets als handvervaardigde keramiek geef je je interieur een veel persoonlijker uitstraling. Daarom ging ik dus eerst en vooral op zoek naar objecten om de woning mee aan te kleden of om dagelijks te gebruiken, zoals kommen, borden en schalen. Het gaat telkens om unica, het zijn nooit serieproducten en door de glazuren bekom ik oneindig veel subtiele variaties. Als ik mijn oven open, weet ik nooit perfect wat eruit zal komen en dat maakt het allemaal extra spannend.’

Karolien draait geen vaatwerk, maar vormt alles in mallen. Ze vertrekt van plakken uitgerolde klei die dan verder worden geboetseerd, waardoor haar keramiek iets sculpturaals heeft. ‘Voor mij sluit de keramiek ook aan bij wat ik in de architectuur mooi vind, dat zijn al die kleuren, tinten, materialen en texturen. Ik heb een voorliefde voor donkere en diepe tinten die voor een sterke uitstraling zorgen.’