Waarvoor heeft dit blauwe potje gediend? Is het waardevol?
Ode aan de suikerpot.
Geef gerust toe dat het leven op tafel ietsje banaler is dan vroeger, omdat er toen van alles een beetje exotisch was. Wie kan zich nu nog voorstellen dat ook suiker iets extraordinair was? En toch was dat zo, zeker toen dit aardige potje, net een Afrikaans hutje, de wereld zag. Het potje is van rond 1840 en stamt uit de tijd dat kristalsuiker een echt luxeproduct was. Het stond dan ook op de ontbijttafel van een gefortuneerde familie en was meteen ook een klein statussymbool. Tja, tegenwoordig heeft de suikerpot deze uitstraling verloren.
Suiker, een luxeproduct.
Eeuwenlang was honing het voornaamste zoetmiddel. Hoewel men al heel lang geleden suikerriet teelde in India. Suikerriet werd hier pas geïntroduceerd na de kruistochten. Voor de 11 eeuw werd er in West-Europa geen suiker gegeten. Na de ontdekking van Amerika en het telen aldaar van suikerriet, werd Europa wel voorzien van grote hoeveelheden suiker, maar het bleef een luxeproduct tot in de late 19de eeuw en er werden zelfs speciale taxen op geheven! Maar omstreeks 1800 ontdekte een Berlijne chemicus dat je ook suiker kon maken met suikerbieten. Onder Napoleon groeide dit uit tot een ware industrie. Antwerpen en Gent werden trouwens heel belangrijke productiecentra van bietsuiker. In de loop van de 19de eeuw werd suiker dus goedkoper en geraakte zo binnen het bereik van de massa. Maar dit was nog net voor dit potje op tafel verscheen. Het potje maakte deel uit van een koffieservies en kan best van Belgische makelij zijn. De vorm is nog empire, het decor wat later. Het gaat om een gedrukte transferprinting van rond 1840 – 1850. De waarde van dit kleinood ligt rond de 20 euro. Dat is niet veel, maar antiek is ook best betaalbaar.
