Ik beken: ik heb een zwak voor harmonieorkesten. Zo’n stel toeters en slagwerkers die op een kiosk het oeuvre van Gershwin of Cole Porter aanpakken, ik word daar geweldig goedgemutst van.
De eerste Belgische musical over rivaliserende harmonieën boven en onder de taalgrens? Laat maar komen! Vooral als hij geregisseerd wordt door Vincent Bal, terug uit Nederland waar hij mooie dingen als ‘Man van Staal’, ‘Minoes’ en’ Nono, het Zigzagkind’ afleverde.
Het verhaal is simpel: een Vlaamse en een Waalse harmonie ambiëren allebei de eerste prijs in een groot Europees concours. Als de solist van harmonie Sint-Cecilia letterlijk zijn laatste adem uitblaast, besluit Elke, de dochter van de dirigent, de stertrompet van En Avant weg te kopen. Die heeft artistieke meningsverschillen met zijn broer-dirigent , dus dat treft. Dat Hugues naast een fantastische blazer ook een regelrechte flierefluiter en hartenbreker is, zorgt natuurlijk voor de nodige complicaties, vooral omdat Elke op het punt staat te trouwen met de zoon van de hoofdsponsor van Sint-Cecilia.
In wezen gaat het dus om een Romeo en Julia romance, waarin de vooroordelen van Vlamingen over Walen en vice versa voor de nodige peper zorgen. En ja: in Brabançonne wordt gezongen. Zoals in de theatermusical Domino het oeuvre van Clouseau op een heel nieuwe manier geïnterpreteerd werd, wordt hier een schat aan Vlaamse schlagers en populaire Franstalige liedjes naadloos in het scenario ingelast, van Will Ferdy’s ‘Ziede gij mij gere’ over Jimmy Freys ‘Zo mooi, zo blond en zo alleen’ en Adamo’s ‘Tombe la neige’ tot ‘Ik wil je’ van De Kreuners, waarbij het laatste evolueert tot een aanstekelijk stukje dancing in the street. De nieuwe arrangementen zijn van Steve Willaert, sowieso een garantie voor kwaliteit.
Dat de hoofdrolspelers Amaryllis Uitterlinden en de rijzende Franse ster Arthur Dupont naast overtuigend acteren ook prima zingen, helpt ook. Bovendien zorgt een plejade van populair dramatisch en komisch talent in de bijrollen (Tom Audenaert, Koen Van Impe, Jos Verbist, Marc Peeters, Rilke Eyckermans, Liesa Naert ) voor gensters. Opvallend goed is ook David Cantens (bekend als de autistische broer uit Marsman) in de rol van de golf spelende rijkeluiszoon Renaat.
Ook de bijrollen aan Waalse kant zijn uitstekend ingevuld, door voor ons Vlamingen nobele onbekenden, maar over die bizarre Belgische situatie gaat de film nu juist. Tekenend is de scène waarbij de twee rivaliserende orkesten samen door de fameuze gang moeten die in het Omroepgebouw de VRT scheidt van de RTBF. Als de twee harmonieën tijdens de televisieopname finaal slaags raken, vragen buitenlandse commentatoren zich af: ‘Zijn dit de Fransen tegen de Britten?’ Maar nee, het zijn de Belgen tegen de Belgen.
Ronduit charmant is dan weer de scène waarin Hugues en Elke elkaar vinden terwijl multicultureel Brussel meegeniet. Opvallend ook dat de grootste Belgische patriot in de film Zamir heet. Wie in de feestperiode uit is op pretentieloos, maar warmmenselijk en opbeurend amusement, weet waar naartoe. En wees gerust, de Brabançonne wordt in de film niet gespeeld. Wel zorgde op de première een zekere Monseigneur voor enige commotie door na de vertoning van de prent ongevraagd het podium op te lopen, Amaryllis Uitterlinden stevig vast te grijpen en haar ongegeneerd ‘Ziede gij mij gere?’ te vragen. Als je het mij vraagt, is Prins Laurent binnenkort beschikbaar om tegen vergoeding uw feesten en partijen op te vrolijken. Ook dat is typisch Belgisch.
Linda Asselbergs
Brabançonne van Vincent Bal loopt vanaf 10 december in de zalen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier