Unesco beschermt amper natuur als werelderfgoed

© iStockphoto

De Unesco beschermt slechts 1,8 procent van alle natuur ter wereld als werelderfgoed. Er zijn mogelijkheden om dat grondig uit te breiden, zeggen internationale wetenschappers.

De internationale studie werd geleid door wetenschappers van de universiteit van Queensland in Australië. Zij sporen de Unesco, de Werelderfgoedorganisatie van de Verenigde Naties (VN), aan om de natuur beter te beschermen via de conventie voor Werelderfgoed en de erkende natuurlijke werelderfgoed-sites (NWHS).

De onderzoekers maakten voor hun studie geactualiseerde kaarten van alle wildernisgebieden ter wereld en de gebieden die binnen de locatie van een NWHS vallen. Zo konden ze afleiden dat een kwart van de natuurlijke en gemengde werelderfgoedlocaties natuur bevat, een totaal van 545.307 vierkante kilometer of 1,8 procent van ’s werelds natuur.

Wildernis

“Natuurgebieden zijn niet enkel belangrijk wegens de biodiversiteit en hun aandeel in de strijd tegen de klimaatverandering, ze ondersteunen vaak cultureel diverse maar politiek en economische gemarginaliseerde gemeenschappen”, zegt hoofdauteur van de studie James Allan.

“Ondanks hun belang wordt de natuur vaak in een alarmerend tempo verwoest. Sommige gebieden hebben echt dringend bescherming nodig.”

Voorbeelden van natuurlijk werelderfgoed zijn onder meer de Okavangodelta in Botswana en het Natuurreservaat van Centraal-Suriname, het grootste natuurreservaat van Suriname en een van de grootste beschermde tropische regenwouden ter wereld. Het reservaat staat sinds 2000 op de werelderfgoedlijst van Unesco.

“Op andere plekken ter wereld zien we echter enorme ‘gaten’ in de bescherming van de natuur via deze weg”, zegt Allan.

Ecologisch intact

“Effectieve natuurbeschermingsmaatregelen worden vaak verwaarloosd in het globale milieubeleid”, zegt James Watson van de Wildlife Conservation Society. “De Werelderfgoedorganisatie heeft de mogelijkheid om meer natuur op te nemen op haar erfgoedlijst en de natuur op die manier te beschermen.”

De natuur- of ‘wildernisgebieden’ waarover sprake is in de studie, zijn ecologisch intacte landschappen die overwegend vrij zijn van menselijk gebruik en industriële activiteiten. Deze definitie sluit inheemse volkeren en lokale gemeenschappen die in deze gebieden wonen niet uit.

De wetenschappers hopen dat de Unesco meer aandacht zal hebben voor natuurgebieden bij het erkennen van nieuwe werelderfgoedlocaties.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content